Ecclesiasticus 30

¹ De filiis.
Qui diligit filium suum, assi duat illi flagella,
ut laetetur in novissimo suo.

² Qui docet filium suum, fructum habebit in illo
et in medio domesticorum in illo gloriabitur.

³ Qui docet filium suum, in zelum mittet inimicum
et in medio amicorum gloriabitur in illo.

⁴ Mortuus est pater eius et quasi non est mortuus:
similem enim reliquit sibi post se.

⁵ In vita sua vidit et laetatus est in illo,
in obitu suo non est contristatus.
Nec confusus est coram inimicis:

⁶ reliquit enim defensorem domus contra inimicos
et amicis reddentem gratiam.

⁷ Qui blanditur filio, colligabit vulnera eius,
et super omnem vocem turbabuntur viscera sua.

⁸ Equus indomitus evadit durus,
et filius remissus evadet praeceps.

⁹ Lacta filium, et paventem te faciet;
lude cum eo, et contristabit te.

¹⁰ Non corrideas illi, ne doleas,
et in novissimo obstupescent dentes tui.

¹¹ Non des illi potestatem in iuventute
et ne despicias errata illius.

¹² Curva cervicem eius in iuventute
et tunde latera eius, dum infans est,
ne forte induret et non credat tibi,
et erit tibi ab illo dolor animae.

¹³ Doce filium tuum et operare in illo,
ne in turpitudinem illius offendas.

¹⁴ Melior est pauper sanus et fortis viribus
quam dives imbecillis et flagellatus in carne sua.

¹⁵ Salus carnis melior est omni auro et argento,
et spiritus validus quam census immensus.

¹⁶ Non est census super censum salutis corporis,
et non est oblectatio super cordis gaudium.

¹⁷ Melior est mors quam vita amara,
et requies aeterna quam languor perseverans.

¹⁸ Bona effusa in ore clauso
quasi appositiones epularum circumpositae sepulcro.

¹⁹ Quid proderit libatio idolo?
Nec enim manducabit nec odorabitur:

²⁰ sic qui effugatur a Domino
portans mercedes iniquitatis,

²¹ videns oculis et ingemiscens
sicut spado complectens virginem et suspirans.

²² Tristitiam non des animae tuae
et non affligas temetipsum in consilio tuo.

²³ Iucunditas cordis haec est vita hominis
et thesaurus sine defectione sanctitatis,
et exsultatio viri est longaevitas.

²⁴ Indulge animae tuae et consolare cor tuum
et tristitiam longe repelle a te.

²⁵ Multos enim occidit tristitia,
et non est utilitas in illa;

²⁶ zelus et iracundia minuunt dies,
et ante tempus senectam adducet cogitatus.

²⁷ Splendidum cor et bonum in epulis est;
epulae enim illius diligenter fiunt.