Proverbia 7

¹ Fili mi, custodi sermones meos
et praecepta mea reconde tibi.

² Serva mandata mea et vives,
et legem meam quasi pupillam oculi tui.

³ Liga ea in digitis tuis,
scribe illa in tabulis cordis tui.

⁴ Dic sapientiae: “ Soror mea es ”
et prudentiam voca Amicam,

⁵ ut custodiat te a muliere extranea
et ab aliena, quae verba sua dulcia facit.

⁶ De fenestra enim domus meae
per cancellos prospexi

⁷ et video inter parvulos;
considero inter filios vecordem iuvenem,

⁸ qui transit per plateam iuxta angulum
et prope viam domus illius graditur

⁹ in obscuro advesperascente die,
in mediis tenebris et caligine.

¹⁰ Et ecce, occurrit illi mulier ornatu meretricio,
cauta corde, garrula et rebellans,

¹¹ quietis impatiens
nec valens in domo consistere pedibus suis:

¹² nunc foris, nunc in plateis
et iuxta angulos insidians.

¹³ Apprehensumque deosculatur iuvenem
et procaci vultu blanditur dicens:

¹⁴ “ Victimas pro salute vovi,
hodie reddidi vota mea;

¹⁵ idcirco egressa sum in occursum tuum
desiderans te videre et repperi.

¹⁶ Stragulatis vestibus lectulum meum stravi,
linteis pictis ex Aegypto;

¹⁷ aspersi cubile meum myrrha
et aloe et cinnamomo.

¹⁸ Veni, inebriemur voluptatibus,
usque mane fruamur amoribus.

¹⁹ Non est enim vir in domo sua;
abiit via longissima,

²⁰ sacculum pecuniae secum tulit,
in die plenae lunae reversurus est in domum suam ”.

²¹ Irretivit eum multis sermonibus
et blanditiis labiorum protraxit illum.

²² Stultus eam sequitur quasi bos ductus ad victimam,
sicut irretitur vinculo cervus,

²³ donec transfigat sagitta iecur eius;
velut si avis festinet ad laqueum
et nescit quod de periculo animae illius agitur.

²⁴ Nunc ergo, fili mi, audi me
et attende verbis oris mei.

²⁵ Ne abstrahatur in viis illius mens tua,
neque decipiaris semitis eius.

²⁶ Multos enim vulneratos deiecit,
et fortissimi quique interfecti sunt ab ea:

²⁷ viae inferi domus eius
penetrantes in interiora mortis.