Sprichwörter 1

EINHEITSUBERSETZUNG BIBEL	LXX
1 Sprichwörter Salomos, des Sohnes Davids, des Königs von Israel:	1 παροιμιαι σαλωμωντος υιου δαυιδ ος εβασιλευσεν εν ισραηλ
2 um Weisheit zu lernen und Zucht, um kundige Rede zu verstehen,	2 γνωναι σοφιαν και παιδειαν νοησαι τε λογους φρονησεως
3 um Zucht und Verständnis zu erlangen, Gerechtigkeit, Rechtssinn und Redlichkeit,	3 δεξασθαι τε στροφας λογων νοησαι τε δικαιοσυνην αληθη και κριμα κατευθυνειν
4 um Unerfahrenen Klugheit zu verleihen, der Jugend Kenntnis und Umsicht.	4 ινα δω ακακοις πανουργιαν παιδι δε νεω αισθησιν τε και εννοιαν
5 Der Weise höre und vermehre sein Wissen, der Verständige lerne kluge Führung,	5 τωνδε γαρ ακουσας σοφος σοφωτερος εσται ο δε νοημων κυβερνησιν κτησεται
6 um Sinnspruch und Gleichnis zu verstehen, die Worte und Rätsel der Weisen.	6 νοησει τε παραβολην και σκοτεινον λογον ρησεις τε σοφων και αινιγματα
7 Gottesfurcht ist Anfang der Erkenntnis, nur Toren verachten Weisheit und Zucht.	7 αρχη σοφιας φοβος θεου συνεσις δε αγαθη πασι τοις ποιουσιν αυτην ευσεβεια δε εις θεον αρχη αισθησεως σοφιαν δε και παιδειαν ασεβεις εξουθενησουσιν
8 Höre, mein Sohn, auf die Mahnung des Vaters und die Lehre deiner Mutter verwirf nicht!	8 ακουε υιε παιδειαν πατρος σου και μη απωση θεσμους μητρος σου
9 Sie sind ein schöner Kranz auf deinem Haupt und eine Kette für deinen Hals.	9 στεφανον γαρ χαριτων δεξη ση κορυφη και κλοιον χρυσεον περι σω τραχηλω
10 Mein Sohn, wenn dich Sünder locken, dann folg ihnen nicht,	10 υιε μη σε πλανησωσιν ανδρες ασεβεις μηδε βουληθης εαν παρακαλεσωσι σε λεγοντες
11 wenn sie sagen: Geh mit uns, wir wollen darauf lauern, Blut zu vergießen, ohne Grund dem Arglosen nachzustellen;	11 ελθε μεθ' ημων κοινωνησον αιματος κρυψωμεν δε εις γην ανδρα δικαιον αδικως
12 wie die Unterwelt wollen wir sie lebendig verschlingen, Männer in ihrer Kraft, als wären sie dem Grab verfallen.	12 καταπιωμεν δε αυτον ωσπερ αδης ζωντα και αρωμεν αυτου την μνημην εκ γης
13 Manch kostbares Stück werden wir finden, mit Beute unsere Häuser füllen.	13 την κτησιν αυτου την πολυτελη καταλαβωμεθα πλησωμεν δε οικους ημετερους σκυλων
14 Wirf dein Los in unserm Kreis, gemeinsam sei uns der Beutel.	14 τον δε σον κληρον βαλε εν ημιν κοινον δε βαλλαντιον κτησωμεθα παντες και μαρσιππιον εν γενηθητω ημιν
15 Mein Sohn, geh nicht mit ihnen, halte deinen Fuß fern von ihrem Pfad!	15 μη πορευθης εν οδω μετ' αυτων εκκλινον δε τον ποδα σου εκ των τριβων αυτων
16 Denn ihre Füße laufen dem Bösen nach, sie eilen, Blut zu vergießen.	16 οι γαρ ποδες αυτων εις κακιαν τρεχουσιν και ταχινοι του εκχεαι αιμα
17 Umsonst wird das Netz ausgespannt vor den Augen aller Vögel;	17 ου γαρ αδικως εκτεινεται δικτυα πτερωτοις
18 sie aber lauern auf ihr eigenes Blut, sie trachten sich selbst nach dem Leben.	18 αυτοι γαρ οι φονου μετεχοντες θησαυριζουσιν εαυτοις κακα η δε καταστροφη ανδρων παρανομων κακη
19 So enden alle, die sich durch Raub bereichern: Wer ihn an sich nimmt, dem raubt er das Leben.	19 αυται αι οδοι εισιν παντων των συντελουντων τα ανομα τη γαρ ασεβεια την εαυτων ψυχην αφαιρουνται
20 Die Weisheit ruft laut auf der Straße, auf den Plätzen erhebt sie ihre Stimme.	20 σοφια εν εξοδοις υμνειται εν δε πλατειαις παρρησιαν αγει
21 Am Anfang der Mauern predigt sie, an den Stadttoren hält sie ihre Reden:	21 επ' ακρων δε τειχεων κηρυσσεται επι δε πυλαις δυναστων παρεδρευει επι δε πυλαις πολεως θαρρουσα λεγει
22 Wie lang noch, ihr Törichten, liebt ihr Betörung, gefällt den Zuchtlosen ihr dreistes Gerede, hassen die Toren Erkenntnis?	22 οσον αν χρονον ακακοι εχωνται της δικαιοσυνης ουκ αισχυνθησονται οι δε αφρονες της υβρεως οντες επιθυμηται ασεβεις γενομενοι εμισησαν αισθησιν
23 Wendet euch meiner Mahnung zu! Dann will ich auf euch meinen Geist ausgießen und meine Worte euch kundtun.	23 και υπευθυνοι εγενοντο ελεγχοις ιδου προησομαι υμιν εμης πνοης ρησιν διδαξω δε υμας τον εμον λογον
24 Als ich rief, habt ihr euch geweigert, meine drohende Hand hat keiner beachtet;	24 επειδη εκαλουν και ουχ υπηκουσατε και εξετεινον λογους και ου προσειχετε
25 jeden Rat, den ich gab, habt ihr ausgeschlagen, meine Mahnung gefiel euch nicht.	25 αλλα ακυρους εποιειτε εμας βουλας τοις δε εμοις ελεγχοις ηπειθησατε
26 Darum werde auch ich lachen, wenn euch Unglück trifft, werde spotten, wenn Schrecken über euch kommt,	26 τοιγαρουν καγω τη υμετερα απωλεια επιγελασομαι καταχαρουμαι δε ηνικα αν ερχηται υμιν ολεθρος
27 wenn der Schrecken euch wie ein Unwetter naht und wie ein Sturm euer Unglück hereinbricht, wenn Not und Drangsal euch überfallen.	27 και ως αν αφικηται υμιν αφνω θορυβος η δε καταστροφη ομοιως καταιγιδι παρη και οταν ερχηται υμιν θλιψις και πολιορκια η οταν ερχηται υμιν ολεθρος
28 Dann werden sie nach mir rufen, doch ich höre nicht; sie werden mich suchen, aber nicht finden.	28 εσται γαρ οταν επικαλεσησθε με εγω δε ουκ εισακουσομαι υμων ζητησουσιν με κακοι και ουχ ευρησουσιν
29 Weil sie die Einsicht hassten und nicht die Gottesfurcht wählten,	29 εμισησαν γαρ σοφιαν τον δε φοβον του κυριου ου προειλαντο
30 meinen Rat nicht wollten, meine ganze Mahnung missachteten,	30 ουδε ηθελον εμαις προσεχειν βουλαις εμυκτηριζον δε εμους ελεγχους
31 sollen sie nun essen von der Frucht ihres Tuns und von ihren Plänen sich sättigen.	31 τοιγαρουν εδονται της εαυτων οδου τους καρπους και της εαυτων ασεβειας πλησθησονται
32 Denn die Abtrünnigkeit der Haltlosen ist ihr Tod, die Sorglosigkeit der Toren ist ihr Verderben.	32 ανθ' ων γαρ ηδικουν νηπιους φονευθησονται και εξετασμος ασεβεις ολει
33 Wer aber auf mich hört, wohnt in Sicherheit, ihn stört kein böser Schrecken.	33 ο δε εμου ακουων κατασκηνωσει επ' ελπιδι και ησυχασει αφοβως απο παντος κακου