Ecclesiasticus 18

¹ Qui vivet in æternum creavit omnia simul.
Deus solus justificabitur,
et manet invictus rex in æternum.

² Quis sufficit enarrare opera illius ?
³ quis enim investigabit magnalia ejus ?
⁴ virtutem autem magnitudinis ejus quis enuntiabit ?
aut quis adjiciet enarrare misericordiam ejus ?
⁵ Non est minuere neque adjicere,
nec est invenire magnalia Dei.
⁶ Cum consummaverit homo, tunc incipiet :
et cum quieverit, aporiabitur.
⁷ Quid est homo ? et quæ est gratia illius ?
et quid bonum aut quid nequam illius ?
⁸ Numerus dierum hominum, ut multum centum anni,
quasi gutta aquæ maris deputati sunt :
et sicut calculus arenæ, sic exigui anni in die ævi.
⁹ Propter hoc patiens est Deus in illis,
et effundit super eos misericordiam suam.
¹⁰ Vidit præsumptionem cordis eorum, quoniam mala est :
et cognovit subversionem illorum, quoniam nequam est.
¹¹ Ideo adimplevit propitiationem suam in illis,
et ostendit eis viam æquitatis.
¹² Miseratio hominis circa proximum suum :
misericordia autem Dei super omnem carnem.
¹³ Qui misericordiam habet, docet et erudit
quasi pastor gregem suum.
¹⁴ Miseretur excipientis doctrinam miserationis,
et qui festinat in judiciis ejus.

¹⁵ Fili, in bonis non des querelam,
et in omni dato non des tristitiam verbi mali.

¹⁶ Nonne ardorem refrigerabit ros ?
sic et verbum melius quam datum.
¹⁷ Nonne ecce verbum super datum bonum ?
sed utraque cum homine justificato.
¹⁸ Stultus acriter improperabit :
et datus indisciplinati tabescere facit oculos.
¹⁹ Ante judicium para justitiam tibi,
et antequam loquaris, disce.
²⁰ Ante languorem adhibe medicinam :
et ante judicium interroga teipsum,
et in conspectu Dei invenies propitiationem.
²¹ Ante languorem humilia te,
et in tempore infirmitatis ostende conversationem tuam.
²² Non impediaris orare semper,
et ne verearis usque ad mortem justificari,
quoniam merces Dei manet in æternum.
²³ Ante orationem præpara animam tuam,
et noli esse quasi homo qui tentat Deum.
²⁴ Memento iræ in die consummationis,
et tempus retributionis in conversatione faciei.
²⁵ Memento paupertatis in tempore abundantiæ,
et necessitatum paupertatis in die divitiarum.
²⁶ A mane usque ad vesperam immutabitur tempus,
et hæc omnia citata in oculis Dei.
²⁷ Homo sapiens in omnibus metuet,
et in diebus delictorum attendet ab inertia.
²⁸ Omnis astutus agnoscit sapientiam,
et invenienti eam dabit confessionem.
²⁹ Sensati in verbis et ipsi sapienter egerunt,
et intellexerunt veritatem et justitiam,
et impluerunt proverbia et judicia.

³⁰ Post concupiscentias tuas non eas,
et a voluntate tua avertere.

³¹ Si præstes animæ tuæ concupiscentias ejus,
faciat te in gaudium inimicis tuis.
³² Ne oblecteris in turbis nec in modicis :
assidua enim est commissio illorum.
³³ Ne fueris mediocris in contentione ex f?nore,
et est tibi nihil in sacculo :
eris enim invidus vitæ tuæ.