Ecclesiasticus 16

¹ Ne jucunderis in filiis impiis, si multiplicentur :
nec oblecteris super ipsos, si non est timor Dei in illis.

² Non credas vitæ illorum,
et ne respexeris in labores eorum.
³ Melior est enim unus timens Deum,
quam mille filii impii :
⁴ et utile est mori sine filiis,
quam relinquere filios impios.
⁵ Ab uno sensato inhabitabitur patria :
tribus impiorum deseretur.
⁶ Multa talia vidit oculis meus,
et fortiora horum audivit auris mea.
⁷ In synagoga peccantium exardebit ignis,
et in gente incredibili exardescet ira.
⁸ Non exoraverunt pro peccatis suis antiqui gigantes,
qui destructi sunt confidentes suæ virtuti.
⁹ Et non pepercit peregrinationi Lot,
et execratus est eos præ superbia verbi illorum.
¹⁰ Non misertus est illis, gentem totam perdens,
et extollentem se in peccatis suis.
¹¹ Et sicut sexcenta millia peditum,
qui congregati sunt in duritia cordis sui :
et si unus fuisset cervicatus,
mirum si fuisset immunis.
¹² Misericordia enim et ira est cum illo :
potens exoratio, et effundens iram.
¹³ Secundum misericordiam suam,
sic correptio illius homines secundum opera sua judicat.
¹⁴ Non effugiet in rapina peccator,
et non retardabit sufferentia misericordiam facientis.
¹⁵ Omnis misericordia faciet locum unicuique,
secundum meritum operum suorum,
et secundum intellectum peregrinationis ipsius.

¹⁶ Non dicas : A Deo abscondar :
et ex summo, quis mei memorabitur ?

¹⁷ in populo magno non agnoscar :
quæ est enim anima mea in tam immensa creatura ?
¹⁸ Ecce cælum et cæli cælorum,
abyssus, et universa terra, et quæ in eis sunt,
in conspectu illius commovebuntur.
¹⁹ Montes simul, et colles, et fundamenta terræ,
cum conspexerit illa Deus, tremore concutientur.
²⁰ Et in omnibus his insensatum est cor,
et omne cor intelligitur ab illo.
²¹ Et vias illius quis intelligit,
et procellam quam nec oculus videbit hominis ?
²² Nam plurima illius opera sunt in absconsis :
sed opera justitiæ ejus quis enuntiabit, aut quis sustinebit ?
longe enim est testamentum a quibusdam,
et interrogatio omnium in consummatione est.
²³ Qui minoratur corde cogitat inania,
et vir imprudens et errans cogitat stulta.

²⁴ Audi me, fili, et disce disciplinam sensus,
et in verbis meis attende in corde tuo :

²⁵ et dicam in æquitate disciplinam,
et scrutabor enarrare sapientiam :
et in verbis meis attende in corde tuo,
et dico in æquitate spiritus virtutes
quas posuit Deus in opera sua ab initio,
et in veritate enuntio scientiam ejus.
²⁶ In judicio Dei opera ejus ab initio,
et ab institutione ipsorum distinxit partes illorum,
et initia eorum in gentibus suis.
²⁷ Ornavit in æternum opera illorum :
nec esurierunt, nec laboraverunt,
et non destiterunt ab operibus suis.
²⁸ Unusquisque proximum sibi non angustiabit in æternum :
²⁹ non sis incredibilis verbo illius.
³⁰ Post hæc Deus in terram respexit,
et implevit illam bonis suis :
³¹ anima omnis vitalis denuntiavit ante faciem ipsius,
et in ipsam iterum reversio illorum.