Ecclesiasticus 42

¹ Non duplices sermonem auditus de revelatione sermonis absconditi :
et eris vere sine confusione,
et invenies gratiam in conspectu omnium hominum.
Ne pro his omnibus confundaris,
et ne accipias personam ut delinquas :

² de lege Altissimi, et testamento,
et de judicio justificare impium,
³ de verbo sociorum et viatorum,
et de datione hæreditatis amicorum,
⁴ de æqualitate stateræ et ponderum,
de acquisitione multorum et paucorum,
⁵ de corruptione emptionis et negotiatorum,
et de multa disciplina filiorum,
et servo pessimo latus sanguinare.
⁶ Super mulierem nequam bonum est signum.
⁷ Ubi manus multæ sunt, claude :
et quodcumque trades, numera et appende :
datum vero et acceptum omne describe.
⁸ De disciplina insensati et fatui,
et de senioribus qui judicantur ab adolescentibus :
et eris eruditus in omnibus,
et probabilis in conspectu omnium vivorum.

⁹ Filia patris abscondita est vigilia,
et sollicitudo ejus aufert somnum :
ne forte in adolescentia sua adulta efficiatur,
et cum viro commorata odibilis fiat :

¹⁰ nequando polluatur in virginitate sua,
et in paternis suis gravida inveniatur :
ne forte cum viro commorata transgrediatur,
aut certe sterilis efficiatur.
¹¹ Super filiam luxuriosam confirma custodiam,
nequando faciat te in opprobrium venire inimicis,
a detractione in civitate, et objectione plebis,
et confundat te in multitudine populi.
¹² Omni homini noli intendere in specie,
et in medio mulierum noli commorari :
¹³ de vestimentis enim procedit tinea,
et a muliere iniquitas viri.
¹⁴ Melior est enim iniquitas viri quam mulier benefaciens,
et mulier confundens in opprobrium.

¹⁵ Memor ero igitur operum Domini,
et quæ vidi annuntiabo.
In sermonibus Domini opera ejus.

¹⁶ Sol illuminans per omnia respexit,
et gloria Domini plenum est opus ejus.
¹⁷ Nonne Dominus fecit sanctos enarrare omnia mirabilia sua,
quæ confirmavit Dominus omnipotens stabiliri in gloria sua ?
¹⁸ Abyssum et cor hominum investigavit,
et in astutia eorum excogitavit.
¹⁹ Cognovit enim Dominus omnem scientiam,
et inspexit in signum ævi,
annuntians quæ præterierunt et quæ superventura sunt,
revelans vestigia occultorum.
²⁰ Non præterit illum omnis cogitatus,
et non abscondit se ab eo ullus sermo.
²¹ Magnalia sapientiæ suæ decoravit,
qui est ante sæculum et usque in sæculum :
neque adjectum est,
²² neque minuitur,
et non eget alicujus consilio.
²³ Quam desiderabilia omnia opera ejus !
et tamquam scintilla quæ est considerare !
²⁴ Omnia hæc vivunt, et manent in sæculum,
et in omni necessitate omnia obaudiunt ei.
²⁵ Omnia duplicia, unum contra unum,
et non fecit quidquam deesse.
²⁶ Uniuscujusque confirmavit bona :
et quis satiabitur videns gloriam ejus ?