Ecclesiasticus 24

¹ Sapientia laudabit animam suam,
et in Deo honorabitur,
et in medio populi sui gloriabitur,

² et in ecclesiis Altissimi aperiet os suum,
et in conspectu virtutis illius gloriabitur,
³ et in medio populi sui exaltabitur,
et in plenitudine sancta admirabitur,
⁴ et in multitudine electorum habebit laudem,
et inter benedictos benedicetur, dicens :
⁵ Ego ex ore Altissimi prodivi,
primogenita ante omnem creaturam.
⁶ Ego feci in cælis ut oriretur lumen indeficiens,
et sicut nebula texi omnem terram.
⁷ Ego in altissimis habitavi,
et thronus meus in columna nubis.
⁸ Gyrum cæli circuivi sola,
et profundum abyssi penetravi :
in fluctibus maris ambulavi.
⁹ Et in omni terra steti :
et in omni populo,
¹⁰ et in omni gente primatum habui :
¹¹ et omnium excellentium et humilium corda virtute calcavi.
Et in his omnibus requiem quæsivi,
et in hæreditate Domini morabor.
¹² Tunc præcepit, et dixit mihi Creator omnium :
et qui creavit me, requievit in tabernaculo meo.
¹³ Et dixit mihi : In Jacob inhabita,
et in Israël hæreditare,
et in electis meis mitte radices.

¹⁴ Ab initio et ante sæcula creata sum,
et usque ad futurum sæculum non desinam :
et in habitatione sancta coram ipso ministravi.

¹⁵ Et sic in Sion firmata sum,
et in civitate sanctificata similiter requievi,
et in Jerusalem potestas mea.
¹⁶ Et radicavi in populo honorificato,
et in parte Dei mei hæreditas illius,
et in plenitudine sanctorum detentio mea.

¹⁷ Quasi cedrus exaltata sum in Libano,
et quasi cypressus in monte Sion :

¹⁸ quasi palma exaltata sum in Cades,
et quasi plantatio rosæ in Jericho :
¹⁹ quasi oliva speciosa in campis,
et quasi platanus exaltata sum juxta aquam in plateis.
²⁰ Sicut cinnamomum et balsamum aromatizans odorem dedi ;
quasi myrrha electa dedi suavitatem odoris :
²¹ et quasi storax, et galbanus, et ungula, et gutta,
et quasi Libanus non incisus vaporavi habitationem meam,
et quasi balsamum non mistum odor meus.
²² Ego quasi terebinthus extendi ramos meos,
et rami mei honoris et gratiæ.
²³ Ego quasi vitis fructificavi suavitatem odoris :
et flores mei fructus honoris et honestatis.
²⁴ Ego mater pulchræ dilectionis, et timoris,
et agnitionis, et sanctæ spei.
²⁵ In me gratia omnis viæ et veritatis :
in me omnis spes vitæ et virtutis.
²⁶ Transite ad me, omnes qui concupiscitis me,
et a generationibus meis implemini :
²⁷ spiritus enim meus super mel dulcis,
et hæreditas mea super mel et favum.
²⁸ Memoria mea in generationes sæculorum.
²⁹ Qui edunt me, adhuc esurient,
et qui bibunt me, adhuc sitient.
³⁰ Qui audit me non confundetur,
et qui operantur in me non peccabunt :
³¹ qui elucidant me, vitam æternam habebunt.

³² Hæc omnia liber vitæ,
et testamentum Altissimi, et agnitio veritatis.

³³ Legem mandavit Moyses in præceptis justitiarum,
et hæreditatem domui Jacob,
et Israël promissiones.
³⁴ Posuit David, puero suo,
excitare regem ex ipso fortissimum,
et in throno honoris sedentem in sempiternum.
³⁵ Qui implet quasi Phison sapientiam,
et sicut Tigris in diebus novorum :
³⁶ qui adimplet quasi Euphrates sensum,
qui multiplicat quasi Jordanis in tempore messis :
³⁷ qui mittit disciplinam sicut lucem,
et assistens quasi Gehon in die vindemiæ.
³⁸ Qui perficit primus scire ipsam,
et infirmior non investigabit eam.
³⁹ A mari enim abundavit cogitatio ejus,
et consilium illius ab abysso magna.
⁴⁰ Ego sapientia effudi flumina :
⁴¹ ego quasi trames aquæ immensæ de fluvio :
ego quasi fluvii dioryx,
et sicut aquæductus exivi de paradiso.
⁴² Dixi : Rigabo hortum meum plantationum,
et inebriabo prati mei fructum.
⁴³ Et ecce factus est mihi trames abundans,
et fluvius meus appropinquavit ad mare :
⁴⁴ quoniam doctrinam quasi antelucanum illumino omnibus,
et enarrabo illam usque ad longinquum.
⁴⁵ Penetrabo omnes inferiores partes terræ,
et inspiciam omnes dormientes,
et illuminabo omnes sperantes in Domino.
⁴⁶ Adhuc doctrinam quasi prophetiam effundam,
et relinquam illam quærentibus sapientiam,
et non desinam in progenies illorum usque in ævum sanctum.
⁴⁷ Videte quoniam non soli mihi laboravi,
sed omnibus exquirentibus veritatem.