Ecclesiasticus 46

¹ Fortis in bello Jesus Nave, successor Moysi in prophetis,
qui fuit magnus secundum nomen suum,

² maximus in salutem electorum Dei,
expugnare insurgentes hostes,
ut consequeretur hæreditatem Israël.
³ Quam gloriam adeptus est in tollendo manus suas,
et jactando contra civitates rhomphæas !
⁴ Quis ante illum sic restitit ?
nam hostes ipse Dominus perduxit.
⁵ An non in iracundia ejus impeditus est sol,
et una dies facta est quasi duo ?
⁶ Invocavit Altissimum potentem,
in oppugnando inimicos undique :
et audivit illum magnus et sanctus Deus,
in saxis grandinis virtutis valde fortis.
⁷ Impetum fecit contra gentem hostilem,
et in descensu perdidit contrarios :
⁸ ut cognoscant gentes potentiam ejus,
quia contra Deum pugnare non est facile.
Et secutus est a tergo potentis :
⁹ et in diebus Moysi misericordiam fecit,
ipse, et Caleb filius Jephone,
stare contra hostem, et prohibere gentem a peccatis,
et perfringere murmur malitiæ.
¹⁰ Et ipsi duo constituti a periculo liberati sunt
a numero sexcentorum millium peditum,
inducere illos in hæreditatem,
in terram quæ manat lac et mel.
¹¹ Et dedit Dominus ipsi Caleb fortitudinem,
et usque in senectutem permansit illi virtus,
ut ascenderet in excelsum terræ locum,
et semen ipsius obtinuit hæreditatem,
¹² ut viderent omnes filii Israël
quia bonum est obsequi sancto Deo.

¹³ Et judices singuli suo nomine, quorum non est corruptum cor,
qui non aversi sunt a Domino,

¹⁴ ut sit memoria illorum in benedictione,
et ossa eorum pullulent de loco suo :
¹⁵ et nomen eorum permaneat in æternum,
permanens ad filios illorum, sanctorum virorum gloria.

¹⁶ Dilectus a Domino Deo suo Samuel, propheta Domini,
renovavit imperium,
et unxit principes in gente sua.

¹⁷ In lege Domini congregationem judicavit,
et vidit Deus Jacob :
et in fide sua probatus est propheta,
¹⁸ et cognitus est in verbis suis fidelis,
quia vidit Deum lucis.
¹⁹ Et invocavit Dominum omnipotentem,
in oppugnando hostes circumstantes undique,
in oblatione agni inviolati.
²⁰ Et intonuit de cælo Dominus,
et in sonitu magno auditam fecit vocem suam :
²¹ et contrivit principes Tyriorum,
et omnes duces Philisthiim :
²² et ante tempus finis vitæ suæ et sæculi,
testimonium præbuit in conspectu Domini et christi :
pecunias et usque ad calceamenta ab omni carne non accepit,
et non accusavit illum homo.
²³ Et post hoc dormivit : et notum fecit regi,
et ostendit illi finem vitæ suæ :
et exaltavit vocem suam de terra in prophetia,
delere impietatem gentis.