Ecclesiasticus 31

¹ Vigilia honestatis tabefaciet carnes,
et cogitatus illius auferet somnum.

² Cogitatus præscientiæ avertit sensum,
et infirmitas gravis sobriam facit animam.
³ Laboravit dives in congregatione substantiæ,
et in requie sua replebitur bonis suis.
⁴ Laboravit pauper in diminutione victus,
et in fine inops fit.
⁵ Qui aurum diligit non justificabitur,
et qui insequitur consumptionem replebitur ex ea.
⁶ Multi dati sunt in auri casus,
et facta est in specie ipsius perditio illorum.
⁷ Lignum offensionis est aurum sacrificantium :
væ illis qui sectantur illud !
et omnis imprudens deperiet in illo.
⁸ Beatus dives qui inventus est sine macula,
et qui post aurum non abiit,
nec speravit in pecunia et thesauris.
⁹ Quis est hic ? et laudabimus eum :
fecit enim mirabilia in vita sua.
¹⁰ Qui probatus est in illo, et perfectus est, erit illi gloria æterna :
qui potuit transgredi, et non est transgressus ;
facere mala, et non fecit.
¹¹ Ideo stabilita sunt bona illius in Domino,
et eleemosynas illius enarrabit omnis ecclesia sanctorum.

¹² Supra mensam magnam sedisti ?
non aperias super illam faucem tuam prior.

¹³ Non dicas sic : Multa sunt, quæ super illam sunt.
¹⁴ Memento quoniam malus est oculus nequam.
¹⁵ Nequius oculo quid creatum est ?
ideo ab omni facie sua lacrimabitur, cum viderit.
¹⁶ Ne extendas manum tuam prior,
et invidia contaminatus erubescas.
¹⁷ Ne comprimaris in convivio.
¹⁸ Intellige quæ sunt proximi tui ex teipso.
¹⁹ Utere quasi homo frugi his quæ tibi apponuntur :
ne, cum manducas multum, odio habearis.
²⁰ Cessa prior causa disciplinæ :
et noli nimius esse, ne forte offendas.
²¹ Et si in medio multorum sedisti,
prior illis ne extendas manum tuam,
nec prior poscas bibere.
²² Quam sufficiens est homini erudito vinum exiguum !
et in dormiendo non laborabis ab illo,
et non senties dolorem.
²³ Vigilia, cholera et tortura viro infrunito,
²⁴ somnus sanitatis in homine parco :
dormiet usque mane,
et anima illius cum ipso delectabitur.
²⁵ Et si coactus fueris in edendo multum,
surge e medio, evome, et refrigerabit te,
et non adduces corpori tuo infirmitatem.
²⁶ Audi me, fili, et ne spernas me,
et in novissimo invenies verba mea.
²⁷ In omnibus operibus tuis esto velox,
et omnis infirmitas non occurret tibi.
²⁸ Splendidum in panibus benedicent labia multorum,
et testimonium veritatis illius fidele.
²⁹ Nequissimo in pane murmurabit civitas,
et testimonium nequitiæ illius verum est.
³⁰ Diligentes in vino noli provocare :
multos enim exterminavit vinum.
³¹ Ignis probat ferrum durum :
sic vinum corda superborum arguet in ebrietate potatum.
³² Æqua vita hominibus vinum in sobrietate :
si bibas illud moderate, eris sobrius.
³³ Quæ vita est ei qui minuitur vino ?
³⁴ Quid defraudat vitam ? mors.
³⁵ Vinum in jucunditatem creatum est,
et non in ebrietatem ab initio.
³⁶ Exsultatio animæ et cordis vinum moderate potatum.
³⁷ Sanitas est animæ et corpori sobrius potus.
³⁸ Vinum multum potatum irritationem,
et iram, et ruinas multas facit.
³⁹ Amaritudo animæ
vinum multum potatum.
⁴⁰ Ebrietatis animositas, imprudentis offensio,
minorans virtutem, et faciens vulnera.
⁴¹ In convivio vini non arguas proximum,
et non despicias eum in jucunditate illius.
⁴² Verba improperii non dicas illi,
et non premas illum repetendo.