Ecclesiasticus 17

¹ Deus creavit de terra hominem,
et secundum imaginem suam fecit illum :

² et iterum convertit illum in ipsam,
et secundum se vestivit illum virtute.
³ Numerum dierum et tempus dedit illi,
et dedit illi potestatem eorum quæ sunt super terram.
⁴ Posuit timorem illius super omnem carnem,
et dominatus est bestiarum et volatilium.
⁵ Creavit ex ipso adjutorium simile sibi :
consilium, et linguam, et oculos, et aures,
et cor dedit illis excogitandi,
et disciplina intellectus replevit illos.
⁶ Creavit illis scientiam spiritus,
sensu implevit cor illorum,
et mala et bona ostendit illis.
⁷ Posuit oculum suum super corda illorum,
ostendere illis magnalia operum suorum :
⁸ ut nomen sanctificationis collaudent,
et gloriari in mirabilibus illius ;
ut magnalia enarrent operum ejus.
⁹ Addidit illis disciplinam,
et legem vitæ hæreditavit illos.
¹⁰ Testamentum æternum constituit cum illis,
et justitiam et judicia sua ostendit illis.
¹¹ Et magnalia honoris ejus vidit oculus illorum,
et honorem vocis audierunt aures illorum.
Et dixit illis : Attendite ab omni iniquo.
¹² Et mandavit illis unicuique de proximo suo.
¹³ Viæ illorum coram ipso sunt semper :
non sunt absconsæ ab oculis ipsius.
¹⁴ In unamquamque gentem præposuit rectorem :
¹⁵ et pars Dei Israël facta est manifesta.
¹⁶ Et omnia opera illorum velut sol in conspectu Dei :
et oculi ejus sine intermissione inspicientes in viis eorum.
¹⁷ Non sunt absconsa testamenta per iniquitatem illorum,
et omnes iniquitates eorum in conspectu Dei.
¹⁸ Eleemosyna viri quasi signaculum cum ipso,
et gratiam hominis quasi pupillam conservabit.
¹⁹ Et postea resurget,
et retribuet illis retributionem, unicuique in caput ipsorum,
et convertet in interiores partes terræ.
²⁰ P?nitentibus autem dedit viam justitiæ,
et confirmavit deficientes sustinere,
et destinavit illis sortem veritatis.

²¹ Convertere ad Dominum, et relinque peccata tua :

²² precare ante faciem Domini, et minue offendicula.
²³ Revertere ad Dominum, et avertere ab injustitia tua,
et nimis odito execrationem :
²⁴ et cognosce justitias et judicia Dei,
et sta in sorte propositionis, et orationis altissimi Dei.
²⁵ In partes vade sæculi sancti,
cum vivis et dantibus confessionem Deo.
²⁶ Non demoreris in errore impiorum :
ante mortem confitere :
a mortuo, quasi nihil, perit confessio.
²⁷ Confiteberis vivens,
vivus et sanus confiteberis :
et laudabis Deum,
et gloriaberis in miserationibus illius.
²⁸ Quam magna misericordia Domini,
et propitiatio illius convertentibus ad se !
²⁹ Nec enim omnia possunt esse in hominibus,
quoniam non est immortalis filius hominis,
et in vanitate malitiæ placuerunt.
³⁰ Quid lucidius sole ?
et hic deficiet ;
aut quid nequius quam quod excogitavit caro et sanguis ?
et hoc arguetur.
³¹ Virtutem altitudinis cæli ipse conspicit :
et omnes homines terra et cinis.