Ecclesiasticus 30

¹ Qui diligit filium suum assiduat illi flagella,
ut lætetur in novissimo suo,
et non palpet proximorum ostia.

² Qui docet filium suum laudabitur in illo,
et in medio domesticorum in illo gloriabitur.
³ Qui docet filium suum in zelum mittit inimicum,
et in medio amicorum gloriabitur in illo.
⁴ Mortuus est pater ejus, et quasi non est mortuus :
similem enim reliquit sibi post se.
⁵ In vita sua vidit, et lætatus est in illo :
in obitu suo non est contristatus,
nec confusus est coram inimicis :
⁶ reliquit enim defensorem domus contra inimicos,
et amicis reddentem gratiam.
⁷ Pro animabus filiorum colligabit vulnera sua,
et super omnem vocem turbabuntur viscera ejus.
⁸ Equus indomitus evadit durus,
et filius remissus evadet præceps.
⁹ Lacta filium, et paventem te faciet :
lude cum eo, et contristabit te.
¹⁰ Non corrideas illi, ne doleas,
et in novissimo obstupescent dentes tui.
¹¹ Non des illi potestatem in juventute,
et ne despicias cogitatus illius.
¹² Curva cervicem ejus in juventute,
et tunde latera ejus dum infans est,
ne forte induret, et non credat tibi,
et erit tibi dolor animæ.
¹³ Doce filium tuum, et operare in illo,
ne in turpitudinem illius offendas.

¹⁴ Melior est pauper sanus, et fortis viribus,
quam dives imbecillis et flagellatus malitia.

¹⁵ Salus animæ in sanctitate justitiæ
melior est omni auro et argento :
et corpus validum quam census immensus.
¹⁶ Non est census super censum salutis corporis,
et non est oblectamentum super cordis gaudium.
¹⁷ Melior est mors quam vita amara,
et requies æterna quam languor perseverans.
¹⁸ Bona abscondita in ore clauso,
quasi appositiones epularum circumpositæ sepulchro.
¹⁹ Quid proderit libatio idolo ?
nec enim manducabit, nec odorabit.
²⁰ Sic qui effugatur a Domino,
portans mercedes iniquitatis :
²¹ videns oculis et ingemiscens,
sicut spado complectens virginem, et suspirans.
²² Tristitiam non des animæ tuæ,
et non affligas temetipsum in consilio tuo.
²³ Jucunditas cordis, hæc est vita hominis,
et thesaurus sine defectione sanctitatis :
et exsultatio viri est longævitas.
²⁴ Miserere animæ tuæ placens Deo, et contine :
congrega cor tuum in sanctitate ejus,
et tristitiam longe repelle a te.
²⁵ Multos enim occidit tristitia,
et non est utilitas in illa.
²⁶ Zelus et iracundia minuunt dies,
et ante tempus senectam adducet cogitatus.
²⁷ Splendidum cor et bonum in epulis est :
epulæ enim illius diligenter fiunt.