Scrutatio

Domenica, 28 aprile 2024 - San Luigi Maria Grignion da Montfort ( Letture di oggi)

Siracide 16


font
NOVA VULGATABIBBIA TINTORI
1 Ne iucunderis in filiis impiis; si multiplicentur, non oblecteris superipsos,
si non est timor Dei cum illis.
1 Non ti rallegrare d'aver molti figlioli, se son cattivi, non te ne compiacere, se non hanno il timor di Dio.
2 Non credas vitae illorum
et ne respexeris in labores eorum.
2 Non confidar nella loro vita, non far assegnamento sulle loro fatiche.
3 Melior est enim unus timens Deum
quam mille filii impii;
3 E' meglio avere un figliolo solo, ma timorato di Dio, che mille figlioli cattivi.
4 et potius est mori sine filiis
quam relinquere filios impios.
4 Ed è meglio morir senza figlioli, che lasciarne degli empi.
5 Ab uno sensato inhabitabitur patria,
tribus autem impiorum deseretur.
5 Uno solo, ma intelligente, popolerà la patria; la tribù degli empi sarà sterminata.
6 Multa talia vidit oculus meus,
et fortiora horum audivit auris mea.
6 Molte di queste cose le han viste i miei occhi, e le mie orecchie ne han sentite maggiori di queste.
7 In synagoga peccantium exardebit ignis,
et in gente incredibili exardescet ira.
7 Il fuoco divamperà nell'adunanza dei peccatori, e l'ira scoppierà sopra la nazione incredula.
8 Non exoraverunt eum antiqui gigantes,
qui rebelles fuerunt confidentes suae virtuti.
8 Non placarono Dio per i loro peccati gli antichi giganti, che furon distrutti perchè confidavano nella loro forza.
9 Et non pepercit accolis Lot
et exsecratus est eos prae superbia verbi illorum;
9 Dio non risparmiò quelli che abitavano con Lot, e li ebbe in esecrazione per la superbia delle loro parole.
10 non misertus est gentis anathematis,
qui depulsi sunt in peccatis suis.
10 Non ebbe compassione di loro, sterminò tutta quella nazione che si vantava dei suoi peccati.
11 Et sicut sescenta milia peditum,
qui congregati sunt in duritia cordis sui;
et, si unus fuisset cervicatus,
mirum si fuisset immunis:
11 E lo stesso fu dei seicentomila uomini uniti nella durezza del loro cuore. E se ce ne fosse uno solo ostinato, sarebbe miracolo se andasse impunito.
12 misericordia enim et ira est cum illo,
sustinens, exorabilis et effundens iram.
12 Perchè in Lui v'è la misericordia e l'ira, può placarsi e dare sfogo allo sdegno.
13 ecundum multam misericordiam suam, sic et correptio illius:
hominem secundum opera sua iudicat.
13 Come la sua misericordia è il suo castigo; giudica l'uomo secondo le sue opere.
14 Non effugiet in rapina peccator,
et non irrita erit sustinentia iusti.
14 Non la scamperà il peccatore colle sue rapine, e l'attesa del misericordioso non sarà ritardata.
15 Omni misericordiae erit merces:
unusquisque secundum meritum operum suorum inveniet coram se
et secundum intellectum peregrinationis ipsius.
Dominus induravit cor pharaonis, ne agnosceret illum,
ut opera sua innotescerent sub caelo.
Misericordia eius apparuit omnibus creaturis eius,
lucem suam et tenebras dispertiit filiis hominum.
15 Ogni misericordia darà a ciascuno il posto secondo il merito delle sue opere e secondo il modo con cui ha inteso il suo pellegrinaggio.
16 Non dicas: “ A Deo abscondar!
Et, ex summo quis mei memorabitur?
16 Non dire: « Mi nasconderò a Dio, e chi di lassù si ricorderà di me?
17 In populo magno non agnoscar;
quae est enim anima mea in tam immensa creatura? ”.
17 In mezzo a tanto popolo non sarò riconosciuto; e che è l'anima mia in tanta immensità di creature? »
18 Ecce caelum et caeli caelorum,
abyssus et universa terra et quae in eis sunt,
in visitatione illius commovebuntur;
18 Ecco, il cielo, e il cielo dei cieli, l'abisso, tutta la terra, e ciò che è in loro tremeranno alla sua presenza,
19 montes simul et colles et fundamenta terrae,
cum conspexerit illa Deus, tremore concutientur.
19 e tutti i monti, e i colli e i fondamenti della terra, se Dio li rimira, tremeranno atterriti.
20 Et in omnibus his non apponet cor,
etenim omne cor intellegitur ab illo.
20 E dopo tutte queste cose il cuore è insensato, ma da lui son veduti tutti i cuori.
21 Et vias illius quis intellegit
et procellam, quam nec oculus videbit hominis?
21 E le sue vie chi le comprende? Come la procella, che l'occhio umano non vedrà mai?
22 Nam plurima illius opera sunt in absconsis,
et opera iustitiae eius quis enuntiabit, aut quis sustinebit?
Longe enim est decretum,
et interrogatio omnium in consummatione est.
22 Il più gran numero delle sue opere son nascoste, e lo opere della sua giustizia chi potrà spiegarle? chi sostenerle? Il patto è lungi da parecchi, ma alla fine si fa il giudizio di tutti.
23 Qui minoratur corde, cogitat ista,
et vir imprudens et errans cogitat stulta.
23 Chi ha poco cuore pensa a cose vane, e l'uomo imprudente e fuor di strada pensa a follie.
24 Audi me, fili, et disce prudentiam sensus,
24 Ascoltami, o figlio, e impara gli insegnamenti della prudenza, stai attento con il tuo cuore alle mie parole.
25 et dicam in aequitate disciplinam
et scrutabor enarrare sapientiam;
et in verbis meis attende in corde tuo.
Edico in aequitate spiritus virtutes,
quas posuit Deus in opera sua ab initio,
et in veritate enuntio scientiam eius.
25 Dirò con ponderazione gl'insegnamenti, cercherò di spiegarti la sapienza. Stai attento con il tuo cuore alle mie parole, che dico coll'equità dello spirito le maraviglie che Dio ha sparse nelle sue opere fin da principio: secondo verità annunzio la scienza di Dio.
26 Quando creavit Deus opera sua ab initio
et ab institutione ipsorum distinxit partes illorum,
26 Secondo il giudizio di Dio furon fatte le sue opere da principio, e insieme coll'essere ne distinse le parti, e le principali secondo la loro specie.
27 ornavit in aeternum opera illorum
et dominatum eorum in generationibus suis.
Nec esurierunt nec laboraverunt
et non destiterunt ab operibus suis.
27 Ordinò in eterno le loro operazioni: senza bisogno di ristoro, senza stancarsi, non hanno mai cessato d'agire.
28 Unusquisque proximum sibi non angustiavit,
28 In eterno nessuna darà impaccio all'altra.
29 et usque in aeternum non erunt incredibiles verbo illius.
29 Non essere incredulo alla sua parola.
30 Post haec Deus in terram respexit
et complevit illam bonis suis;
30 Dopo di questo Dio mirò la terra e la ricolmò dei suoi beni.
31 anima omnis vitalis cooperuit faciem ipsius,
et in ipsam iterum reversio illorum.
31 Ciò dimostrano tutti quelli che vivono sulla sua superfìcie, e di nuovo tornano alla terra.