Scrutatio

Sabato, 27 aprile 2024 - Santa Zita ( Letture di oggi)

Siracide 16


font
NOVA VULGATABIBBIA MARTINI
1 Ne iucunderis in filiis impiis; si multiplicentur, non oblecteris superipsos,
si non est timor Dei cum illis.
1 Non ti rallegrare di aver molti figliuoli, se ei sono cattivi, e non compiacertene, se in essi non è il timor di Dio.
2 Non credas vitae illorum
et ne respexeris in labores eorum.
2 Non tener per sicuro, ch'ei vivano, e non fare assegnamento sulle loro fatiche;
3 Melior est enim unus timens Deum
quam mille filii impii;
3 Perocché è meglio avere un solo figliuolo timorato di Dio, che mille cattivi.
4 et potius est mori sine filiis
quam relinquere filios impios.
4 E mette più conto il morire senza figliuoli, che lasciarne dei cattivi.
5 Ab uno sensato inhabitabitur patria,
tribus autem impiorum deseretur.
5 Un sol uomo sensato farà, che sia popolata la patria: la nazione degli empj sarà sterminata.
6 Multa talia vidit oculus meus,
et fortiora horum audivit auris mea.
6 Molte di tali cose hanno vedute gli occhi miei, e maggiori di queste ne hanno udite le mie orecchie.
7 In synagoga peccantium exardebit ignis,
et in gente incredibili exardescet ira.
7 Divamperà la fiamma in mezzo alle adunanze de' peccatori, e scoppierà l'ira sopra la nazion degli increduli.
8 Non exoraverunt eum antiqui gigantes,
qui rebelles fuerunt confidentes suae virtuti.
8 Implacabile fu Iddio ai peccati degli antichi giganti, i quali per la presunzione delle loro forze furono annientati.
9 Et non pepercit accolis Lot
et exsecratus est eos prae superbia verbi illorum;
9 Ed egli non la perdonò all'ospizio di Lot, ed ebbe in esecrazione coloro a motivo delle superbe loro parole.
10 non misertus est gentis anathematis,
qui depulsi sunt in peccatis suis.
10 Non ebbe compassione di loro, e distrasse tutta quella nazione superba del suo mal fare.
11 Et sicut sescenta milia peditum,
qui congregati sunt in duritia cordis sui;
et, si unus fuisset cervicatus,
mirum si fuisset immunis:
11 E lo stesso fu di secento mila uomini uniti nell'ostinazione del cuore. Onde se un solo fosse contumace sarebbe cosa mirabile, s'ei restasse impunito.
12 misericordia enim et ira est cum illo,
sustinens, exorabilis et effundens iram.
12 Perocché la misericordia, e l'ira stanno con lui, e può placarsi, e può versare il suo sdegno:
13 ecundum multam misericordiam suam, sic et correptio illius:
hominem secundum opera sua iudicat.
13 Come egli e misericordioso, così ancora punisce: egli giudica l'uomo secondo le opere sue.
14 Non effugiet in rapina peccator,
et non irrita erit sustinentia iusti.
14 Non fuggirà il peccatore col suo ladroneccio, e non sarà ritardata all'uom misericordioso la sua espettazione.
15 Omni misericordiae erit merces:
unusquisque secundum meritum operum suorum inveniet coram se
et secundum intellectum peregrinationis ipsius.
Dominus induravit cor pharaonis, ne agnosceret illum,
ut opera sua innotescerent sub caelo.
Misericordia eius apparuit omnibus creaturis eius,
lucem suam et tenebras dispertiit filiis hominum.
15 La piena misericordia preparerà il luogo a ciascbeduno secondo il merito delle opere sue, e secondo la saggezza praticata nel suo pellegrinaggio.
16 Non dicas: “ A Deo abscondar!
Et, ex summo quis mei memorabitur?
16 Non dire: Io mi celerò a Dio, e chi di colassù si metterà in pensiero di me?
17 In populo magno non agnoscar;
quae est enim anima mea in tam immensa creatura? ”.
17 Nissun mi riconoscerà in sì gran turba: imperocché, che è ella l'anima mia in tale immensità di creature?
18 Ecce caelum et caeli caelorum,
abyssus et universa terra et quae in eis sunt,
in visitatione illius commovebuntur;
18 Ecco, che il cielo, e gli altissimi fieli, e il mar profondo, e la terra tutta, e quanto in essi condensi, a un'occhiata di lui tremeranno.
19 montes simul et colles et fundamenta terrae,
cum conspexerit illa Deus, tremore concutientur.
19 I monti insieme, ed i colli, e i fondamenti della terra, allorché Iddio li rimira, pel terrore si scuotono.
20 Et in omnibus his non apponet cor,
etenim omne cor intellegitur ab illo.
20 E tutte queste cose non v'ha cuor, che le penetri; ma tutti i cuori son veduti da lui:
21 Et vias illius quis intellegit
et procellam, quam nec oculus videbit hominis?
21 E le vie di lui, e la procella, che non sarà stata da umano occhio veduta, chi è, che l'intenda?
22 Nam plurima illius opera sunt in absconsis,
et opera iustitiae eius quis enuntiabit, aut quis sustinebit?
Longe enim est decretum,
et interrogatio omnium in consummatione est.
22 Perocché moltissime opere di lui sono occulte: ma le opere di sua giustizia chi può spiegarle? ovver chi potrà sostenerle? perocché i decreti (di Dio) son molto rimoti dall'idee di certuni; ma tutto sarà disaminato nel fine.
23 Qui minoratur corde, cogitat ista,
et vir imprudens et errans cogitat stulta.
23 L'uomo privo di cuore pensa alle inutilità, e l'imprudente, che è fuori di strada, pensa a cose da stolto.
24 Audi me, fili, et disce prudentiam sensus,
24 Figliuol mio ascoltami, e appara gli insegnamenti della prudenza, e fa attenzione in cuor tuo a' detti miei,
25 et dicam in aequitate disciplinam
et scrutabor enarrare sapientiam;
et in verbis meis attende in corde tuo.
Edico in aequitate spiritus virtutes,
quas posuit Deus in opera sua ab initio,
et in veritate enuntio scientiam eius.
25 Ed io ti esporrò documenti ben ponderati, e ti svelerò l'astrusa saggezza: e fa attenzione in cuor tuo a' detti miei, ed io con retto spirito ti dirò le meraviglie, che Dio sparse nelle opere sue da principio, e la scienza di lui li annunzio secondo la verità.
26 Quando creavit Deus opera sua ab initio
et ab institutione ipsorum distinxit partes illorum,
26 Con saggezza formò Dio da principio le opere sue, e fin dalla lor creazione distinse le loro parti, e le principali di esse secondo le specie loro.
27 ornavit in aeternum opera illorum
et dominatum eorum in generationibus suis.
Nec esurierunt nec laboraverunt
et non destiterunt ab operibus suis.
27 Diede alle operazioni loro virtù eterna: non hanno avuto bisogno di ristoro, e non si sono stancate, e non hanno cessato di agire giammai.
28 Unusquisque proximum sibi non angustiavit,
28 L'una non darà impaccio all'altra giammai.
29 et usque in aeternum non erunt incredibiles verbo illius.
29 Non esser tu disubbidiente alle parola di lui.
30 Post haec Deus in terram respexit
et complevit illam bonis suis;
30 Dopo di questo Iddio mirò la terra, e di beni la ricolmò.
31 anima omnis vitalis cooperuit faciem ipsius,
et in ipsam iterum reversio illorum.
31 Ciò dimostrano tutti gli animali viventi, che sono sulla superficie di essa, e nella terra stessa ritornano.