Proverbi 14

NOVA VULGATA	GREEK BIBLE
1 Sapientia mulierum aedificat domum suam, insipientia eam manibus destruet.	1 Αι σοφαι γυναικες οικοδομουσι τον οικον αυτων? η δε αφρων κατασκαπτει αυτον δια των χειρων αυτης.
2 Ambulans recto itinere timet Deum; despicit illum, qui infami graditur via.	2 Ο περιπατων εν τη ευθυτητι αυτου φοβειται τον Κυριον? ο δε σκολιος τας οδους αυτου καταφρονει αυτον.
3 In ore stulti virga superbiae, labia autem sapientium custodiunt eos.	3 Εν στοματι αφρονος ειναι η ραβδος της υπερηφανιας? τα δε χειλη των σοφων θελουσι φυλαττει αυτους.
4 Ubi non sunt boves, praesepe vacuum est; plurimae autem segetes in fortitudine bovis.	4 Οπου δεν ειναι βοες, η αποθηκη ειναι κενη? η δε αφθονια των γεννηματων ειναι εκ της δυναμεως του βοος.
5 Testis fidelis non mentitur, profert autem mendacium dolosus testis.	5 Ο αληθης μαρτυς δεν θελει ψευδεσθαι? ο δε ψευδης μαρτυς εκχεει ψευδη.
6 Quaerit derisor sapientiam et non invenit; doctrina prudentibus facilis.	6 Ο χλευαστης ζητει σοφιαν και δεν ευρισκει? εις δε τον συνετον ειναι ευκολος η μαθησις.
7 Cede coram viro stulto, quia nescies labia prudentiae.	7 Υπαγε κατεναντι του αφρονος ανθρωπου και δεν θελεις ευρει χειλη συνεσεως.
8 Sapientia callidi est intellegere viam suam, et imprudentia stultorum errans.	8 Η σοφια του φρονιμου ειναι να γνωριζη την οδον αυτου? η δε μωρια των αφρονων αποπλανησις.
9 Stulti parvipendent peccatum, et inter iustos morabitur gratia.	9 Οι αφρονες γελωσιν εις την ανομιαν? εν μεσω δε των ευθεων ειναι χαρις.
10 Cor novit amaritudinem animae suae, in gaudio eius non miscebitur extraneus.	10 Η καρδια του ανθρωπου γνωριζει την πικριαν της ψυχης αυτου? και ξενος δεν συμμετεχει της χαρας αυτης.
11 Domus impiorum delebitur, tabernacula vero iustorum germinabunt.	11 Η οικια των ασεβων θελει αφανισθη? η δε σκηνη των ευθεων θελει ανθει.
12 Est via, quae videtur homini recta, novissima autem eius deducunt ad mortem.	12 Υπαρχει οδος, ητις φαινεται ορθη εις τον ανθρωπον, αλλα τα τελη αυτης φερουσιν εις θανατον.
13 Etiam in risu cor dolore miscebitur, et extrema gaudii luctus occupat.	13 Ετι και εις τον γελωτα πονει η καρδια? και το τελος της χαρας ειναι λυπη.
14 Viis suis replebitur stultus, et super eum erit vir bonus.	14 Ο διεφθαρμενος την καρδιαν θελει εμπλησθη απο των οδων αυτου? ο δε αγαθος ανθρωπος αφ' εαυτου.
15 Simplex credit omni verbo, astutus considerat gressus suos.	15 Ο απλους πιστευει εις παντα λογον? ο δε φρονιμος προσεχει εις τα βηματα αυτου.
16 Sapiens timet et declinat a malo, stultus transilit et confidit.	16 Ο σοφος φοβειται και φευγει απο του κακου? αλλ' ο αφρων προχωρει και θρασυνεται.
17 Impatiens operabitur stultitiam, et vir versutus odiosus est.	17 Ο οξυθυμος πραττει αστοχαστως? και ο κακοβουλος ανθρωπος ειναι μισητος.
18 Possidebunt simplices stultitiam, et astuti coronabuntur scientia.	18 Οι αφρονες κληρονομουσι μωριαν? οι δε φρονιμοι στεφανουνται συνεσιν.
19 Procumbunt mali ante bonos, et impii ante portas iustorum.	19 Οι κακοι υποκλινουσιν εμπροσθεν των αγαθων, και οι ασεβεις εις τας πυλας των δικαιων.
20 Etiam proximo suo pauper odiosus erit, amici vero divitum multi.	20 Ο πτωχος μισειται και υπο του πλησιον αυτου? του δε πλουσιου οι φιλοι πολλοι.
21 Qui despicit proximum suum, peccat; qui autem miseretur pauperis, beatus erit.	21 Ο καταφρονων τον πλησιον αυτου αμαρτανει? ο δε ελεων τους πτωχους ειναι μακαριος.
22 Nonne errant, qui operantur malum? Misericordia et veritas iis, qui praeparant bona.	22 Δεν πλανωνται οι βουλευομενοι κακον; ελεος ομως και αληθεια θελει εισθαι εις τους βουλευομενους αγαθον.
23 In omni labore erit abundantia; verbum autem labiorum tendit tantummodo ad egestatem.	23 Εν παντι κοπω υπαρχει κερδος? η δε φλυαρια των χειλεων φερει μονον εις ενδειαν.
24 Corona sapientium divitiae eorum, fatuitas stultorum fatuitas est.	24 Τα πλουτη των σοφων ειναι στεφανος εις αυτους? των δε αφρονων η υπεροχη μωρια.
25 Liberat animas testis fidelis, et profert mendacia versipellis.	25 Ο αληθης μαρτυς ελευθερονει ψυχας? ο δε δολιος εκχεει ψευδη.
26 In timore Domini fiducia fortis, et filiis eius erit spes.	26 Εν τω φοβω του Κυριου ειναι ελπις ισχυρα? και εις τα τεκνα αυτου θελει υπαρχει καταφυγιον.
27 Timor Domini fons vitae, declinans a laqueis mortis.	27 Ο φοβος του Κυριου ειναι πηγη ζωης, απομακρυνων απο παγιδων θανατου.
28 In multitudine populi dignitas regis, et in paucitate plebis ruina principis.	28 Εν τω πληθει του λαου ειναι η δοξα του βασιλεως? εν δε τη ελλειψει του λαου ο αφανισμος του ηγεμονευοντος.
29 Qui patiens est, multa gubernatur prudentia; qui autem impatiens est, exaltat stultitiam.	29 Ο μακροθυμος εχει μεγαλην φρονησιν? ο δε οξυθυμος ανεγειρει την αφροσυνην αυτου.
30 Vita carnium sanitas cordis, putredo ossium invidia.	30 Η υγιαινουσα καρδια ειναι ζωη της σαρκος? ο δε φθονος σαπρια των οστεων.
31 Qui calumniatur egentem, exprobrat Factori eius; honorat autem eum, qui miseretur pauperis.	31 Ο καταθλιβων τον πενητα ονειδιζει τον Ποιητην αυτου? ο δε τιμων αυτον ελεει τον πτωχον.
32 In malitia sua impelletur impius, sperat autem iustus in integritate sua.	32 Ο ασεβης εκτινασσεται εν τη ασεβεια αυτου? ο δε δικαιος και εν τω θανατω αυτου εχει ελπιδα.
33 In corde prudentis requiescit sapientia, at in medio stultorum agnoscetur?	33 Εν τη καρδια του συνετου επαναπαυεται σοφια? εν μεσω δε των αφρονων φανερουται.
34 Iustitia elevat gentem, vituperium autem populorum est peccatum.	34 Η δικαιοσυνη υψονει εθνος? η δε αμαρτια ειναι ονειδος λαων.
35 Acceptus est regi minister intellegens, et iracundia ei, qui turpiter agit.	35 Ευνοια του βασιλεως ειναι προς φρονιμον δουλον? θυμος δε αυτου προς τον προξενουντα αισχυνην.