Salmi 102

BIBBIA RICCIOTTI	GREEK BIBLE
1 - Di David. Benedici, anima mia, il Signore, e tutte le mie viscere [benedicano] il suo santo nome.	1 Προσευχη του τεθλιμμενου, οταν αδημονη, και εκχεη το παραπονον αυτου ενωπιον του Κυριου.>> Κυριε, εισακουσον της προσευχης μου, και η κραυγη μου ας ελθη προς σε.
2 Benedici, anima mia, il Signore e non dimenticar tutti i suoi benefizi.	2 Μη κρυψης το προσωπον σου απ' εμου? καθ' ην ημεραν θλιβομαι, κλινον προς εμε το ωτιον σου? καθ' ην ημεραν σε επικαλουμαι, ταχεως επακουε μου.
3 [È lui] che perdona tutte le tue iniquità, che risana tutte le tue infermità,	3 Διοτι εξελιπον ως καπνος αι ημεραι μου, και τα οστα μου ως φρυγανον κατεξηρανθησαν.
4 che riscatta da morte la tua vita, che ti corona di misericordia e bontà,	4 Επληγωθη η καρδια μου και εξηρανθη ως χορτος, ωστε ελησμονησα να τρωγω τον αρτον μου.
5 che sazia di beni la tua brama, [sì che] si rinnovelli com'aquila la tua gioventù.	5 Απο φωνης του στεναγμου μου εκολληθησαν τα οστα μου εις το δερμα μου.
6 Fa misericordia [e giustizia] il Signore e fa ragione a tutti quei che patiscono ingiuria.	6 Κατεσταθην ομοιος του ερημικου πελεκανος? εγεινα ως νυκτοκοραξ εν ταις ερημοις.
7 Manifestò le sue vie a Mosèe ai figliuoli d'Israele i suoi voleri [e i suoi portenti].	7 Αγρυπνω και ειμαι ως στρουθιον μοναζον επι δωματος.
8 Buono e misericordioso è il Signore, tardo all'ira e molto benigno.	8 Ολην την ημεραν με ονειδιζουσιν οι εχθροι μου? οι μαινομενοι ομνυουσι κατ' εμου.
9 Non per sempre s'adira, nè in eterno serba rancore.	9 Διοτι εφαγον στακτην ως αρτον και συνεκερασα με δακρυα το ποτον μου,
10 Non a seconda de' nostri peccati ci tratta, nè secondo le nostre iniquità retribuisce a noi.	10 Εξ αιτιας της οργης σου και της αγανακτησεως σου? διοτι σηκωσας με ερριψας κατω.
11 Perchè com'è alto il cielo al disopra della terra, così salda egli rese la sua misericordia per quei che lo temono:	11 Αι ημεραι μου παρερχονται ως σκια, και εγω εξηρανθην ως χορτος.
12 quant'è lontane l'oriente dall'occidente, tanto lungi e' rimosse da noi le nostre iniquità.	12 Συ δε, Κυριε, εις τον αιωνα διαμενεις, και το μνημοσυνον σου εις γενεαν και γενεαν.
13 Come un padre ha compassione de' suoi figliuoli, così ha compassione il Signore di quei che lo temono.	13 Συ θελεις σηκωθη, θελεις σπλαγχνισθη την Σιων? διοτι ειναι καιρος να ελεησης αυτην, διοτι ο διωρισμενος καιρος εφθασεν.
14 Perchè egli sa di che siamo impastati, ricorda che siamo polvere.	14 Επειδη οι δουλοι σου αρεσκονται εις τους λιθους αυτης και σπλαγχνιζονται το χωμα αυτης.
15 L'uomo, son come l'erba i suoi giorni: come un fiore di campo, così egli fiorisce!	15 Τοτε τα εθνη θελουσι φοβηθη το ονομα του Κυριου, και παντες οι βασιλεις της γης την δοξαν σου.
16 Il vento ci passerà su e più non sarà, nè più lo conoscerà il luogo dov'era!	16 Οταν ο Κυριος οικοδομηση την Σιων θελει φανη εν τη δοξα αυτου.
17 Ma la bontà del Signore dura eterna su quei che lo temono, e la sua giustizia [passa] sui figli dei figli	17 Θελει επιβλεψει επι την προσευχην των εγκαταλελειμμενων και δεν θελει καταφρονησει την δεησιν αυτων.
18 per quei che osservano il suo pattoe si ricordan de' suoi comandamenti per adempirli.	18 Τουτο θελει γραφθη δια την γενεαν την επερχομενην? και ο λαος, οστις θελει δημιουργηθη, θελει αινει τον Κυριον.
19 Il Signore ha stabilito nel cielo il suo trono, il suo regno impera su tutto.	19 Διοτι εκυψεν εκ του υψους του αγιαστηριου αυτου, εξ ουρανου επεβλεψεν ο Κυριος επι την γην,
20 Benedite il Signore, o angeli tutti di lui, potenti per vigoria, esecutori della sua parola, [sempre pronti] ad ascoltar la voce de' suoi detti.	20 δια να ακουση τον στεναγμον των δεσμιων, δια να λυση τους καταδεδικασμενους εις θανατον?
21 Benedite il Signore, o schiere tutte di lui, voi, suoi servi, che fate la sua volontà.	21 δια να κηρυττωσιν εν Σιων το ονομα του Κυριου και την αινεσιν αυτου εν Ιερουσαλημ,
22 Benedite il Signore, o schiere tutte di lui, in ogni luogo del suo dominio. Benedici, anima mia, il Signore!	22 οταν συναχθωσιν ομου οι λαοι και αι βασιλειαι, δια να δουλευσωσι τον Κυριον.
	23 Ηδυνατισεν εν τη οδω την ισχυν μου? συνετεμε τας ημερας μου.
	24 Εγω ειπα, μη με αρπασης, Θεε μου, εν τω ημισει των ημερων μου? τα ετη σου ειναι εις γενεας γενεων.
	25 Κατ' αρχας συ, Κυριε, την γην εθεμελιωσας, και εργα των χειρων σου ειναι οι ουρανοι.
	26 Αυτοι θελουσιν απολεσθη, συ δε διαμενεις? και παντες ως ιματιον θελουσι παλαιωθη? ως περιενδυμα θελεις τυλιξει αυτους, και θελουσιν αλλαχθη?
	27 συ ομως εισαι ο αυτος, και τα ετη σου δεν θελουσιν εκλειψει.
	28 Οι υιοι των δουλων σου θελουσι κατοικει, και το σπερμα αυτων θελει διαμενει ενωπιον σου.