Scrutatio

Lunedi, 29 aprile 2024 - Santa Caterina da Siena ( Letture di oggi)

Salmos 102


font
BIBLIANOVA VULGATA
1 Oración del afligido que, en su angustia, derrama su llanto
ante Yahveh.
1 Preces afflicti, qui defessus
angorem suum ante Dominum profundit.
2 Yahveh, escucha mi oración,
llegue hasta ti mi grito;
2 Domine, exaudi orationem meam,
et clamor meus ad te veniat.
3 ne ocultes lejos de mí tu rostro
el día de mi angustia;
tiende hacia mí tu oído,
¡el día en que te invoco, presto, respóndeme!
3 Non abscondas faciem tuam a me;
in quacumque die tribulor,
inclina ad me aurem tuam.
In quacumque die invocavero te,
velociter exaudi me.
4 Pues mis días en humo se disipan,
mis huesos arden lo mismo que un brasero;
4 Quia defecerunt sicut fumus dies mei,
et ossa mea sicut cremium aruerunt.
5 trillado como el heno, mi corazón se seca,
y me olvido de comer mi pan;
5 Percussum est ut fenum et aruit cor meum,
etenim oblitus sum comedere panem meum.
6 ante la voz de mis sollozos,
mi piel a mis huesos se ha pegado.
6 A voce gemitus mei
adhaesit os meum carni meae.
7 Me parezco al búho del yermo,
igual que la lechuza de las ruinas;
7 Similis factus sum pellicano solitudinis,
factus sum sicut nycticorax in ruinis.
8 insomne estoy y gimo
cual solitario pájaro en tejado;
8 Vigilavi et factus sum sicut passer solitarius in tecto.
9 me insultan todo el día mis enemigos,
los que me alababan maldicen por mi nombre.
9 Tota die exprobrabant mihi inimici mei,
exardescentes in me per me iurabant.
10 El pan que como es la ceniza,
mi bebida mezclo con mis lágrimas,
10 Quia cinerem tamquam panem manducabam
et potum meum cum fletu miscebam,
11 ante tu cólera y tu enojo,
pues tú me alzaste y después me has tirado:
11 a facie irae et increpationis tuae,
quia elevans allisisti me.
12 mis días son como la sombra que declina,
y yo me seco como el heno.
12 Dies mei sicut umbra declinaverunt,
et ego sicut fenum arui.
13 Mas tú, Yahveh, permaneces para siempre,
y tu memoria de edad en edad.
13 Tu autem, Domine, in aeternum permanes,
et memoriale tuum in generationem et generationem.
14 Tú te alzarás, compadecido de Sión,
pues es ya tiempo de apiadarte de ella,
ha llegado la hora;
14 Tu exsurgens misereberis Sion,
quia tempus miserendi eius,
quia venit tempus,
15 que están tus siervos encariñados de sus piedras
y se compadecen de sus ruinas.
15 quoniam placuerunt servis tuis lapides eius,
et pulveris eius miserentur.
16 Y temerán las naciones el nombre de Yahveh,
y todos los reyes de la tierra tu gloria;
16 Et timebunt gentes nomen tuum, Domine,
et omnes reges terrae gloriam tuam,
17 cuando Yahveh reconstruya a Sión,
y aparezca en su gloria,
17 quia aedificavit Dominus Sion
et apparuit in gloria sua.
18 volverá su rostro a la oración del despojado,
su oración no despreciará.
18 Respexit in orationem inopum
et non sprevit precem eorum.
19 Se escribirá esto para la edad futura,
y en pueblo renovado alabará a Yahveh:
19 Scribantur haec pro generatione altera,
et populus, qui creabitur, laudabit Dominum.
20 que se ha inclinado Yahveh desde su altura santa,
desde los cielos ha mirado a la tierra,
20 Quia prospexit de excelso sanctuario suo,
Dominus de caelo in terram aspexit,
21 para oír el suspiro del cautivo,
para librar a los hijos de la muerte.
21 ut audiret gemitus compeditorum, ut solveret filios mortis;
22 Para pregonar en Sión el nombre de Yahveh,
y su alabanza en Jerusalén,
22 ut annuntient in Sion nomen Domini
et laudem eius in Ierusalem,
23 cuando a una se congreguen los pueblos,
y los reinos para servir a Yahveh.
23 cum congregati fuerint populi in unum
et regna, ut serviant Domino.
24 El ha enervado mi fuerza en el camino,
ha abreviado mis días.
24 Humiliavit in via virtutem meam,
abbreviavit dies meos.
Dicam: “ Deus meus,
25 Digo: ¡Dios mío, en la mitad de mis días no me lleves!
¡De edad en edad duran tus años!
25 ne auferas me in dimidio dierum meorum;
in generationem et generationem sunt anni tui.
26 Desde antiguo, fundaste tú la tierra,
y los cielos son la obra de tus manos;
26 Initio terram fundasti;
et opera manuum tuarum sunt caeli.
27 ellos perecen, mas tú quedas,
todos ellos como la ropa se desgastan,
como un vestido los mudas tú, y se mudan.
27 Ipsi peribunt, tu autem permanes;
et omnes sicut vestimentum veterascent,
et sicut opertorium mutabis eos, et mutabuntur.
28 Pero tú siempre el mismo, no tienen fin tus años.
28 Tu autem idem ipse es, et anni tui non deficient.
29 Los hijos de tus siervos tendrán una morada,
y su estirpe ante ti subsistirá.
29 Filii servorum tuorum habitabunt,
et semen eorum in conspectu tuo firmabitur ”.