Siracide 10
Confronta con un'altra Bibbia
Cambia Bibbia
NOVA VULGATA | LA SACRA BIBBIA |
---|---|
1 Iudex sapiens instituet populum suum, et principatus sensati stabilis erit. | 1 Il giudice saggio disciplina il suo popolo, il governo d'un saggio sarà ordinato. |
2 Secundum iudicem populi sic et ministri eius, et qualis rector est civitatis, tales et inhabitantes in ea. | 2 Quale il giudice del popolo tali i suoi ministri, gli abitanti della città somigliano a chi la governa. |
3 Rex insipiens perdet populum suum, et civitates inhabitabuntur per sensum potentium. | 3 Il re sregolato rovina il suo popolo, e la saggezza dei potenti edifica la città. |
4 In manu Dei potestas terrae, et utilem rectorem suscitabit in tempus super illam. | 4 Il governo del mondo è in mano al Signore, ad esso destina, a suo tempo, l'uomo adatto. |
5 In manu Dei prosperitas hominis, et super faciem scribae imponet honorem suum. | 5 Nella mano del Signore è il successo dell'uomo, è lui che dona allo scriba la sua gloria. |
6 Pro omni iniuria proximi ne rependas et nihil agas in operibus superbiae. | 6 Non sdegnarti col prossimo nei suoi errori, e non agire mai con tracotanza. |
7 Odibilis coram Deo est et hominibus superbia, et utrisque execrabilis omnis vexatio. | 7 L'arroganza spiace a Dio e agli uomini, entrambi odiano l'ingiustizia. |
8 Regnum a gente in gentem transfertur propter iniustitias et contumelias et divitias dolosas. | 8 L'impero passa da una nazione all'altra con l'inganno, l'ambizione e la cupidigia. |
9 Avaro autem nihil est scelestius, hic enim et animam suam venalem habet. | 9 Perché si esalta chi è terra e cenere? Ancora in vita vomita gli intestini. |
10 Quid superbit terra et cinis? Quoniam in vita sua proiecit intima sua. | 10 La grave malattia si burla del medico, chi oggi è re domani muore. |
11 Languor prolixior gravat medicum, brevis languor serenat medicum. | 11 Questa è la sorte dell'uomo che muore: serpenti, bestie feroci e vermi. |
12 Omnis potentatus brevis vita, sic et rex hodie est et cras morietur. | 12 Chi s'allontana da Dio è sulla via dell'arroganza, egli distoglie il cuore dal creatore. |
13 Cum enim morietur homo, hereditabit serpentes et bestias et vermes. | 13 Perché l'arroganza comincia col peccato, chi n'è colpito emana cose abominevoli; perciò il Signore li punisce con portenti, li sconvolge fino ad annientarli. |
14 Initium superbiae hominis apostatare a Deo; | 14 Il Signore abbatte i prìncipi dai troni per farvi sedere gli uomini miti. |
15 et ab eo, qui fecit illum, recessit cor eius. Quoniam initium omnis peccati est superbia, qui tenuerit illam, ebulliet maledictum, et subvertet eum in finem. | 15 Il Signore svelle le radici delle nazioni e pianta gli umili al loro posto. |
16 Propterea mirabiles fecit Dominus plagas malorum et destruxit eos usque in finem. | 16 Il Signore devasta le terre dei popoli e le distrugge sino alle fondamenta; |
17 Sedes ducum superborum destruxit Deus et sedere fecit mites pro eis. | 17 colpisce certi uomini e li annienta, cancella dalla terra la loro memoria. |
18 Radices gentium superbarum eradicavit Deus et plantavit humiles pro ipsis. | 18 L'arroganza non fu creata per gli uomini, né l'ira per i nati di donna. |
19 Terras gentium evertit Dominus et perdidit eas usque ad fundamentum. | 19 C'è una specie che merita onore? Gli uomini; c'è una specie che merita onore? Quanti temono il Signore. |
20 Arefecit ex ipsis et disperdidit eos et cessare fecit memoriam eorum a terra. | 20 C'è una specie che merita disprezzo? Gli uomini; c'è una specie che merita disprezzo? Quanti vìolano la legge. |
21 Memoriam superborum perdidit Deus et reliquit memoriam humilium sensu. | 21 Tra fratelli ha onore chi comanda, ma agli occhi del Signore quanti lo temono. |
22 Non est creata hominibus superbia, neque iracundia nato mulierum. | 22 Sia un ricco e un nobile che un povero può vantarsi del timore del Signore. |
23 Semen hominum honoratum hoc, quod timet Deum; semen autem hoc exhonorabitur, quod praeterit mandata Domini. | 23 Non è giusto disprezzare il povero che ha senno, né conveniente onorare il peccatore. |
24 In medio fratrum rector illorum in honore; et, qui timent Dominum, erunt in oculis illius. | 24 Principe, giudice, potente: anche se onorati, son meno di chi teme il Signore. |
25 Peregrinus, advena et pauper: timor Dei est gloria eorum. | 25 Gli uomini liberi serviranno lo schiavo saggio, e chi ha senno non protesterà. |
26 Noli despicere hominem iustum pauperem et noli magnificare virum peccatorem divitem. | 26 Non far sfoggio di saggezza quando attendi al tuo mestiere, e non sentirti grande quando sei nel bisogno. |
27 Magnus et iudex et potens est in honore, sed non est maior illo, qui timet Deum. | 27 Val più lavorare e abbondare in tutto che passeggiare con boria e senza pane. |
28 Servo sensato liberi servient; et vir prudens et disciplinatus non murmurabit correptus. | 28 Figlio, sii modesto ma pensa al tuo onore, fatti valere secondo il tuo merito. |
29 Noli extollere te in faciendo opere tuo et noli gloriari in tempore angustiae tuae. | 29 Chi riparerà al male che uno fa a se stesso, e chi l'onorerà se egli si disonora? |
30 Melior est, qui operatur et abundat in omnibus, quam qui gloriatur et eget pane. | 30 Il povero si farà onore con la saggezza, e il ricco si farà onore con la ricchezza. |
31 Fili, in mansuetudine honora animam tuam et da illi victum cultumque secundum meritum suum. | 31 L'onore del povero crescerà con la ricchezza, ma il disprezzo del ricco crescerà con la povertà. |
32 Peccantem in animam suam quis iustificabit? Et quis honorificabit exhonorantem animam suam? | |
33 Est pauper, qui honoratur propter disciplinam et timorem suum, et est homo, qui honorificatur propter substantiam suam. | |
34 Qui autem honoratur in paupertate, quanto magis in substantia! Et, qui exhonoratur in substantia, quanto magis in paupertate! |