Proverbi 5

NOVA VULGATA	LXX
1 Fili mi, attende ad sapientiam meam, et prudentiae meae inclina aurem tuam,	1 υιε εμη σοφια προσεχε εμοις δε λογοις παραβαλλε σον ους
2 ut custodias cogitationes, et disciplinam labia tua conservent.	2 ινα φυλαξης εννοιαν αγαθην αισθησιν δε εμων χειλεων εντελλομαι σοι
3 Favum enim stillant labia meretricis, et nitidius oleo guttur eius;	3 μη προσεχε φαυλη γυναικι μελι γαρ αποσταζει απο χειλεων γυναικος πορνης η προς καιρον λιπαινει σον φαρυγγα
4 novissima autem illius amara quasi absinthium et acuta quasi gladius biceps.	4 υστερον μεντοι πικροτερον χολης ευρησεις και ηκονημενον μαλλον μαχαιρας διστομου
5 Pedes eius descendunt in mortem, et ad inferos gressus illius tendunt;	5 της γαρ αφροσυνης οι ποδες καταγουσιν τους χρωμενους αυτη μετα θανατου εις τον αδην τα δε ιχνη αυτης ουκ ερειδεται
6 cum non observet semitam vitae, vagi sunt gressus eius, et ipsa nescit.	6 οδους γαρ ζωης ουκ επερχεται σφαλεραι δε αι τροχιαι αυτης και ουκ ευγνωστοι
7 Nunc ergo, fili mi, audi me et ne recedas a verbis oris mei.	7 νυν ουν υιε ακουε μου και μη ακυρους ποιησης εμους λογους
8 Longe fac ab ea viam tuam et ne appropinques foribus domus eius.	8 μακραν ποιησον απ' αυτης σην οδον μη εγγισης προς θυραις οικων αυτης
9 Ne des alienis honorem tuum et annos tuos crudeli,	9 ινα μη προη αλλοις ζωην σου και σον βιον ανελεημοσιν
10 ne forte impleantur extranei viribus tuis, et labores tui sint in domo aliena,	10 ινα μη πλησθωσιν αλλοτριοι σης ισχυος οι δε σοι πονοι εις οικους αλλοτριων εισελθωσιν
11 et gemas in novissimis, quando consumpseris carnes tuas et corpus tuum	11 και μεταμεληθηση επ' εσχατων ηνικα αν κατατριβωσιν σαρκες σωματος σου
12 et dicas: “ Cur detestatus sum disciplinam, et increpationes renuit cor meum,	12 και ερεις πως εμισησα παιδειαν και ελεγχους εξεκλινεν η καρδια μου
13 nec audivi vocem docentium me et magistris non inclinavi aurem meam?	13 ουκ ηκουον φωνην παιδευοντος με και διδασκοντος με ουδε παρεβαλλον το ους μου
14 Paene fui in omni malo, in medio ecclesiae et synagogae ”.	14 παρ' ολιγον εγενομην εν παντι κακω εν μεσω εκκλησιας και συναγωγης
15 Bibe aquam de cisterna tua et fluenta putei tui,	15 πινε υδατα απο σων αγγειων και απο σων φρεατων πηγης
16 ne deriventur fontes tui foras, et in plateis rivi aquarum;	16 μη υπερεκχεισθω σοι τα υδατα εκ της σης πηγης εις δε σας πλατειας διαπορευεσθω τα σα υδατα
17 habeto eas solus, nec sint alieni participes tui.	17 εστω σοι μονω υπαρχοντα και μηδεις αλλοτριος μετασχετω σοι
18 Sit vena tua benedicta, et laetare cum muliere adulescentiae tuae;	18 η πηγη σου του υδατος εστω σοι ιδια και συνευφραινου μετα γυναικος της εκ νεοτητος σου
19 cerva carissima et gratissimus hinnulus, blanditiae eius inebrient te in omni tempore, in amore eius delectare iugiter.	19 ελαφος φιλιας και πωλος σων χαριτων ομιλειτω σοι η δε ιδια ηγεισθω σου και συνεστω σοι εν παντι καιρω εν γαρ τη ταυτης φιλια συμπεριφερομενος πολλοστος εση
20 Quare seduceris, fili mi, ab aliena et foveris in sinu extraneae?	20 μη πολυς ισθι προς αλλοτριαν μηδε συνεχου αγκαλαις της μη ιδιας
21 Quoniam ante Dominum viae hominis, et omnes gressus eius considerat.	21 ενωπιον γαρ εισιν των του θεου οφθαλμων οδοι ανδρος εις δε πασας τας τροχιας αυτου σκοπευει
22 Iniquitates suae capient impium, et funibus peccatorum suorum constringetur.	22 παρανομιαι ανδρα αγρευουσιν σειραις δε των εαυτου αμαρτιων εκαστος σφιγγεται
23 Ipse morietur, quia non habuit disciplinam, et in multitudine stultitiae suae decipietur.	23 ουτος τελευτα μετα απαιδευτων εκ δε πληθους της εαυτου βιοτητος εξερριφη και απωλετο δι' αφροσυνην