Proverbi 1

NOVA VULGATA	LXX
1 Parabolae Salomonis filii David regis Israel	1 παροιμιαι σαλωμωντος υιου δαυιδ ος εβασιλευσεν εν ισραηλ
2 ad sciendam sapientiam et disciplinam, ad intellegenda verba prudentiae;	2 γνωναι σοφιαν και παιδειαν νοησαι τε λογους φρονησεως
3 ad suscipiendam eruditionem doctrinae, iustitiam et iudicium et aequitatem,	3 δεξασθαι τε στροφας λογων νοησαι τε δικαιοσυνην αληθη και κριμα κατευθυνειν
4 ut detur parvulis astutia, adulescenti scientia et recogitatio.	4 ινα δω ακακοις πανουργιαν παιδι δε νεω αισθησιν τε και εννοιαν
5 Audiat sapiens et addet doctrinam, et intellegens dispositiones possidebit:	5 τωνδε γαρ ακουσας σοφος σοφωτερος εσται ο δε νοημων κυβερνησιν κτησεται
6 animadvertet parabolam et allegoriam, verba sapientium et aenigmata eorum.	6 νοησει τε παραβολην και σκοτεινον λογον ρησεις τε σοφων και αινιγματα
7 Timor Domini principium scientiae. Sapientiam atque doctrinam stulti despiciunt.	7 αρχη σοφιας φοβος θεου συνεσις δε αγαθη πασι τοις ποιουσιν αυτην ευσεβεια δε εις θεον αρχη αισθησεως σοφιαν δε και παιδειαν ασεβεις εξουθενησουσιν
8 Audi, fili mi, disciplinam patris tui et ne reicias legem matris tuae,	8 ακουε υιε παιδειαν πατρος σου και μη απωση θεσμους μητρος σου
9 quia diadema gratiae sunt capiti tuo, et torques collo tuo.	9 στεφανον γαρ χαριτων δεξη ση κορυφη και κλοιον χρυσεον περι σω τραχηλω
10 Fili mi, si te lactaverint peccatores, ne acquiescas eis.	10 υιε μη σε πλανησωσιν ανδρες ασεβεις μηδε βουληθης εαν παρακαλεσωσι σε λεγοντες
11 Si dixerint: “ Veni nobiscum, insidiemur sanguini, abscondamus tendiculas contra insontem frustra;	11 ελθε μεθ' ημων κοινωνησον αιματος κρυψωμεν δε εις γην ανδρα δικαιον αδικως
12 deglutiamus eos sicut infernus viventes et integros quasi descendentes in lacum:	12 καταπιωμεν δε αυτον ωσπερ αδης ζωντα και αρωμεν αυτου την μνημην εκ γης
13 omnem pretiosam substantiam reperiemus, implebimus domos nostras spoliis;	13 την κτησιν αυτου την πολυτελη καταλαβωμεθα πλησωμεν δε οικους ημετερους σκυλων
14 sortem mitte nobiscum, marsupium unum sit omnium nostrum ”;	14 τον δε σον κληρον βαλε εν ημιν κοινον δε βαλλαντιον κτησωμεθα παντες και μαρσιππιον εν γενηθητω ημιν
15 fili mi, ne ambules cum eis, prohibe pedem tuum a semitis eorum.	15 μη πορευθης εν οδω μετ' αυτων εκκλινον δε τον ποδα σου εκ των τριβων αυτων
16 Pedes enim illorum ad malum currunt et festinant, ut effundant sanguinem.	16 οι γαρ ποδες αυτων εις κακιαν τρεχουσιν και ταχινοι του εκχεαι αιμα
17 Frustra autem iacitur rete ante oculos pinnatorum.	17 ου γαρ αδικως εκτεινεται δικτυα πτερωτοις
18 Ipsique contra sanguinem suum insidiantur et moliuntur fraudes contra animas suas.	18 αυτοι γαρ οι φονου μετεχοντες θησαυριζουσιν εαυτοις κακα η δε καταστροφη ανδρων παρανομων κακη
19 Sic semitae omnis ad rapinam intenti: animam ipsius possidentis rapiunt.	19 αυται αι οδοι εισιν παντων των συντελουντων τα ανομα τη γαρ ασεβεια την εαυτων ψυχην αφαιρουνται
20 Sapientia foris praedicat, in plateis dat vocem suam,	20 σοφια εν εξοδοις υμνειται εν δε πλατειαις παρρησιαν αγει
21 in capite viarum frequentium clamitat, in foribus portarum urbis profert verba sua:	21 επ' ακρων δε τειχεων κηρυσσεται επι δε πυλαις δυναστων παρεδρευει επι δε πυλαις πολεως θαρρουσα λεγει
22 “ Usquequo, parvuli, diligitis infantiam, et derisores sibi derisionem cupient, et imprudentes odibunt scientiam?	22 οσον αν χρονον ακακοι εχωνται της δικαιοσυνης ουκ αισχυνθησονται οι δε αφρονες της υβρεως οντες επιθυμηται ασεβεις γενομενοι εμισησαν αισθησιν
23 Convertimini ad correptionem meam; en proferam vobis spiritum meum et ostendam vobis verba mea.	23 και υπευθυνοι εγενοντο ελεγχοις ιδου προησομαι υμιν εμης πνοης ρησιν διδαξω δε υμας τον εμον λογον
24 Quia vocavi, et renuistis, extendi manum meam, et non fuit qui aspiceret;	24 επειδη εκαλουν και ουχ υπηκουσατε και εξετεινον λογους και ου προσειχετε
25 despexistis omne consilium meum et increpationes meas neglexistis.	25 αλλα ακυρους εποιειτε εμας βουλας τοις δε εμοις ελεγχοις ηπειθησατε
26 Ego quoque in interitu vestro ridebo et subsannabo, cum terror vobis advenerit,	26 τοιγαρουν καγω τη υμετερα απωλεια επιγελασομαι καταχαρουμαι δε ηνικα αν ερχηται υμιν ολεθρος
27 cum irruerit ut procella terror, et interitus quasi tempestas ingruerit, quando venerit super vos tribulatio et angustia ”.	27 και ως αν αφικηται υμιν αφνω θορυβος η δε καταστροφη ομοιως καταιγιδι παρη και οταν ερχηται υμιν θλιψις και πολιορκια η οταν ερχηται υμιν ολεθρος
28 Tunc invocabunt me, et non exaudiam, instanter quaerent me et non invenient me,	28 εσται γαρ οταν επικαλεσησθε με εγω δε ουκ εισακουσομαι υμων ζητησουσιν με κακοι και ουχ ευρησουσιν
29 eo quod exosam habuerint disciplinam et timorem Domini non elegerint	29 εμισησαν γαρ σοφιαν τον δε φοβον του κυριου ου προειλαντο
30 nec acquieverint consilio meo et despexerint universam correptionem meam.	30 ουδε ηθελον εμαις προσεχειν βουλαις εμυκτηριζον δε εμους ελεγχους
31 Comedent igitur fructus viae suae suisque consiliis saturabuntur.	31 τοιγαρουν εδονται της εαυτων οδου τους καρπους και της εαυτων ασεβειας πλησθησονται
32 Aversio parvulorum interficiet eos, et securitas stultorum perdet illos.	32 ανθ' ων γαρ ηδικουν νηπιους φονευθησονται και εξετασμος ασεβεις ολει
33 Qui autem me audierit, absque terrore requiescet et tranquillus erit timore malorum sublato.	33 ο δε εμου ακουων κατασκηνωσει επ' ελπιδι και ησυχασει αφοβως απο παντος κακου