Proverbi 17
Confronta con un'altra Bibbia
Cambia Bibbia
BIBBIA RICCIOTTI | VULGATA |
---|---|
1 - Meglio un tozzo di pan secco in buona allegria, che una casa piena d'imbandigioni con discordia. | 1 Melior est buccella sicca cum gaudio quam domus plena victimis cum jurgio. |
2 Il servo saggio dominerà sui figli stoltie dividerà l'eredità con i fratelli. | 2 Servus sapiens dominabitur filiis stultis, et inter fratres hæreditatem dividet. |
3 Come l'argento si prova al fuoco e l'oro al fornello, così il Signore prova i cuori. | 3 Sicut igne probatur argentum et aurum camino, ita corda probat Dominus. |
4 Il malvagio ubbidisce alla lingua iniqua, e l'impostore dà retta alle labbra bugiarde. | 4 Malus obedit linguæ iniquæ, et fallax obtemperat labiis mendacibus. |
5 Chi disprezza il povero, oltraggia il suo fattore, e chi gode della rovina altrui, non andrà impunito. | 5 Qui despicit pauperem exprobrat factori ejus, et qui ruina lætatur alterius non erit impunitus. |
6 Corona dei vecchi, i figli dei figli, e gloria dei figli, i loro padri. | 6 Corona senum filii filiorum, et gloria filiorum patres eorum. |
7 Non s'addice all'ignorante un linguaggio ricercato, nè al principe, un labbro mendace. | 7 Non decent stultum verba composita, nec principem labium mentiens. |
8 Gemma preziosissima è l'attesa di chi sta in aspettazione, dovunque si volge, si regola con attenzione. | 8 Gemma gratissima exspectatio præstolantis ; quocumque se vertit, prudenter intelligit. |
9 Chi cela il fallo procaccia amicizie e chi lo ridice, separa gli amici. | 9 Qui celat delictum quærit amicitias ; qui altero sermone repetit, separat fœderatos. |
10 Più giova una correzione al prudente, che cento legnate allo stolto. | 10 Plus proficit correptio apud prudentem, quam centum plagæ apud stultum. |
11 Il malvagio cerca sempre sedizioni, ma un angelo crudele gli sarà inviato contro. | 11 Semper jurgia quærit malus : angelus autem crudelis mittetur contra eum. |
12 Meglio imbattersi in un'orsa derubata de' suoi nati, che nello stolto abbandonato alla sua stoltezza. | 12 Expedit magis ursæ occurrere raptis fœtibus, quam fatuo confidenti in stultitia sua. |
13 Chi rende male per bene, non vedrà mai la sventura uscire di casa sua. | 13 Qui reddit mala pro bonis, non recedet malum de domo ejus. |
14 Quei che dà la stura all'acqua gli è quei che dà principio alla rissa e poi si ritira, prima di soffrire oltraggio. | 14 Qui dimittit aquam caput est jurgiorum, et antequam patiatur contumeliam judicium deserit. |
15 Chi assolve l'empio e chi condanna il giustosono entrambi in abominio a Dio. | 15 Qui justificat impium, et qui condemnat justum, abominabilis est uterque apud Deum. |
16 Che giova allo stolto aver ricchezze, se non può comperare la saggezza? Chi innalza la propria casa cerca rovina, e chi ricusa d'imparare cadrà nel male. | 16 Quid prodest stulto habere divitias, cum sapientiam emere non possit ? Qui altum facit domum suam quærit ruinam, et qui evitat discere incidet in mala. |
17 Chi è amico, ama sempre: e il fratello si esperimenta nelle avversità. | 17 Omni tempore diligit qui amicus est, et frater in angustiis comprobatur. |
18 Lo stolto si frega le mani, quando entra mallevadore per l'amico. | 18 Stultus homo plaudet manibus, cum spoponderit pro amico suo. |
19 Chi medita discordie, ama le risse, e chi alza la porta, cerca rovina. | 19 Qui meditatur discordias diligit rixas, et qui exaltat ostium quærit ruinam. |
20 Chi è di cuor perverso, non troverà bene e chi ha lingua raggiratrice cadrà nei guai. | 20 Qui perversi cordis est non inveniet bonum, et qui vertit linguam incidet in malum. |
21 Nato è lo stolto a sua confusione, e neanche il padre si rallegrerà dello scemo. | 21 Natus est stultus in ignominiam suam ; sed nec pater in fatuo lætabitur. |
22 L'animo allegro fa buon sangue e lo spirito triste secca le ossa. | 22 Animus gaudens ætatem floridam facit ; spiritus tristis exsiccat ossa. |
23 L'empio riceve doni di sotto mano, per sovvertire le vie della giustizia. | 23 Munera de sinu impius accipit, ut pervertat semitas judicii. |
24 Sul volto del prudente riluce la sapienza; gli occhi degli stolti errano all'estremità della terra. | 24 In facie prudentis lucet sapientia ; oculi stultorum in finibus terræ. |
25 Figlio stolto cruccio del padre, e dolore della madre che lo generò. | 25 Ira patris filius stultus, et dolor matris quæ genuit eum. |
26 Non è bene danneggiare il giusto, nè colpire un principe che rettamente giudica. | 26 Non est bonum damnum inferre justo, nec percutere principem qui recta judicat. |
27 Chi modera i suoi discorsi è saggio ed accorto, e l'uomo che sa è di spirito riserbato. | 27 Qui moderatur sermones suos doctus et prudens est, et pretiosi spiritus vir eruditus. |
28 Anche lo stolto se tacerà sarà creduto saggio, e intelligente, se chiuderà le labbra. | 28 Stultus quoque, si tacuerit, sapiens reputabitur, et si compresserit labia sua, intelligens. |