Scrutatio

Domenica, 28 aprile 2024 - San Luigi Maria Grignion da Montfort ( Letture di oggi)

Salmi 103


font
BIBBIA RICCIOTTILXX
1 - Di David. Benedici, anima mia, il Signore! Signore mio Dio, grande tu sei sovranamente; di gloria e di splendore ti sei rivestito.1 τω δαυιδ ευλογει η ψυχη μου τον κυριον κυριε ο θεος μου εμεγαλυνθης σφοδρα εξομολογησιν και ευπρεπειαν ενεδυσω
2 Tu che ti ravvolgi nella luce come in un manto, che stendi il cielo come un padiglione;2 αναβαλλομενος φως ως ιματιον εκτεινων τον ουρανον ωσει δερριν
3 che sulle acque fabbrichi la cima di tua casa, che fai delle nuvole il tuo cocchio, che cammini sulle ali de' vènti;3 ο στεγαζων εν υδασιν τα υπερωα αυτου ο τιθεις νεφη την επιβασιν αυτου ο περιπατων επι πτερυγων ανεμων
4 che fai tuoi messaggeri i vèntie tuoi servi il fuoco e la fiamma!4 ο ποιων τους αγγελους αυτου πνευματα και τους λειτουργους αυτου πυρ φλεγον
5 Che hai stabilito la terra sulle sue fondamenta, [sì che] mai non crolli nè secoli.5 εθεμελιωσεν την γην επι την ασφαλειαν αυτης ου κλιθησεται εις τον αιωνα του αιωνος
6 L'oceano quasi veste la ricopriva [una volta], sulle montagne stavan le acque.6 αβυσσος ως ιματιον το περιβολαιον αυτου επι των ορεων στησονται υδατα
7 Alla tua minaccia fuggirono, alla voce del tuo trono paventarono [e si ritrassero].7 απο επιτιμησεως σου φευξονται απο φωνης βροντης σου δειλιασουσιν
8 Emersero i monti e s'abbassaron le valligiù al posto stabilito per loro.8 αναβαινουσιν ορη και καταβαινουσιν πεδια εις τοπον ον εθεμελιωσας αυτοις
9 Un limite segnasti [alle acque], che non oltrepasseranno, nè torneranno a ricoprir la terra.9 οριον εθου ο ου παρελευσονται ουδε επιστρεψουσιν καλυψαι την γην
10 Tu che fai sgorgar le fonti [giù] nelle valli: attraverso alle montagne scorron via le acque.10 ο εξαποστελλων πηγας εν φαραγξιν ανα μεσον των ορεων διελευσονται υδατα
11 [Ne] bevon tutte le bestie de' campi, [ad esse] sospiran gli onagri nella sete loro.11 ποτιουσιν παντα τα θηρια του αγρου προσδεξονται οναγροι εις διψαν αυτων
12 Presso di quelle gli uccelli nidificano, di tra le pietre gorgheggiano.12 επ' αυτα τα πετεινα του ουρανου κατασκηνωσει εκ μεσου των πετρων δωσουσιν φωνην
13 Tu che irrighi i monti dalla cima di tua casa: del frutto delle tue opere si sazia la terra.13 ποτιζων ορη εκ των υπερωων αυτου απο καρπου των εργων σου χορτασθησεται η γη
14 Tu che produci il fieno per le bestie e gli erbaggi a servizio degli uomini; perchè traggano il pane dalla terra14 εξανατελλων χορτον τοις κτηνεσιν και χλοην τη δουλεια των ανθρωπων του εξαγαγειν αρτον εκ της γης
15 e il vino rallegri il cuor dell'uomo; perchè egli esilari il volto con olioe il pane sostenti il cuor dell'uomo.15 και οινος ευφραινει καρδιαν ανθρωπου του ιλαρυναι προσωπον εν ελαιω και αρτος καρδιαν ανθρωπου στηριζει
16 Si sazian gli alberi del campoe i cedri del Libano, ch'egli ha piantato.16 χορτασθησεται τα ξυλα του πεδιου αι κεδροι του λιβανου ας εφυτευσεν
17 Là gli uccelli fanno il nido, la cicogna ne' cipressi ha la sua casa:17 εκει στρουθια εννοσσευσουσιν του ερωδιου η οικια ηγειται αυτων
18 le alte montagne [son] per i cervi, la roccia [è] rifugio agli scoiattoli.18 ορη τα υψηλα ταις ελαφοις πετρα καταφυγη τοις χοιρογρυλλιοις
19 E' fece la luna per [segnare] i tempi : il sole conosce l'[ora del] suo tramonto.19 εποιησεν σεληνην εις καιρους ο ηλιος εγνω την δυσιν αυτου
20 Distendi le tenebre e si fa notte, in essa sbucan fuori tutte le bestie della selva.20 εθου σκοτος και εγενετο νυξ εν αυτη διελευσονται παντα τα θηρια του δρυμου
21 I leoncelli ruggiscono in cerca di predae per chiedere a Dio il pasto loro.21 σκυμνοι ωρυομενοι αρπασαι και ζητησαι παρα του θεου βρωσιν αυτοις
22 [Ma] sorge il sole e si ritiranoe nelle lor tane s'accovacciano.22 ανετειλεν ο ηλιος και συνηχθησαν και εν ταις μανδραις αυτων κοιτασθησονται
23 [Ed] esce [allora] l'uomo per le sue faccende e per il suo lavoro fino a sera.23 εξελευσεται ανθρωπος επι το εργον αυτου και επι την εργασιαν αυτου εως εσπερας
24 Quanto magnifiche son le tue opere, o Signore!tutto hai tu fatto con sapienza. Piena è la terra di tua ricchezza:24 ως εμεγαλυνθη τα εργα σου κυριε παντα εν σοφια εποιησας επληρωθη η γη της κτησεως σου
25 ecco là il mare grande, vasto, immenso.25 αυτη η θαλασσα η μεγαλη και ευρυχωρος εκει ερπετα ων ουκ εστιν αριθμος ζωα μικρα μετα μεγαλων
26 Ivi bestie senza numero, animali piccoli e grandi: ivi corron le navi, [e] il mostro che tu hai creato per scherzar con esso.26 εκει πλοια διαπορευονται δρακων ουτος ον επλασας εμπαιζειν αυτω
27 Tutti gli esseri aspettan da teche tu dia loro il cibo a suo tempo.27 παντα προς σε προσδοκωσιν δουναι την τροφην αυτοις ευκαιρον
28 Quando lo dai loro, [lo] raccolgono: quando apri la tua mano, si sazian tutti del [desiato] bene.28 δοντος σου αυτοις συλλεξουσιν ανοιξαντος δε σου την χειρα τα συμπαντα πλησθησονται χρηστοτητος
29 Ma se tu volgi altrove la tua faccia, si conturbano: togli tu ad essi il fiato, e vengon menoe alla lor polvere ritornano.29 αποστρεψαντος δε σου το προσωπον ταραχθησονται αντανελεις το πνευμα αυτων και εκλειψουσιν και εις τον χουν αυτων επιστρεψουσιν
30 Mandi [invece] il tuo spirito, e son creati, e rinnovelli la faccia della terra.30 εξαποστελεις το πνευμα σου και κτισθησονται και ανακαινιεις το προσωπον της γης
31 Sia la gloria del Signore in eterno, s'allieti il Signore nelle opere sue.31 ητω η δοξα κυριου εις τον αιωνα ευφρανθησεται κυριος επι τοις εργοις αυτου
32 Egli che guarda la terra e la fa tremare, che tocca i monti e fumano!32 ο επιβλεπων επι την γην και ποιων αυτην τρεμειν ο απτομενος των ορεων και καπνιζονται
33 Canterò al Signore per [tutta] la vita mia, inneggerò al mio Dio finch'io esisto.33 ασω τω κυριω εν τη ζωη μου ψαλω τω θεω μου εως υπαρχω
34 Gradito sia a lui il mio canto: io certo mi diletterò nel Signore.34 ηδυνθειη αυτω η διαλογη μου εγω δε ευφρανθησομαι επι τω κυριω
35 Spariscano i peccatori dalla terrae i malvagi, sì che più non esistano. Benedici, anima mia, il Signore! [Alleluia!]35 εκλιποισαν αμαρτωλοι απο της γης και ανομοι ωστε μη υπαρχειν αυτους ευλογει η ψυχη μου τον κυριον