Scrutatio

Lunedi, 29 aprile 2024 - Santa Caterina da Siena ( Letture di oggi)

Giobbe 14


font
BIBBIA CEI 1974VULGATA
1 L'uomo, nato di donna,
breve di giorni e sazio di inquietudine,
1 Homo natus de muliere, brevi vivens tempore,
repletur multis miseriis.
2 come un fiore spunta e avvizzisce,
fugge come l'ombra e mai si ferma.
2 Qui quasi flos egreditur et conteritur,
et fugit velut umbra, et numquam in eodem statu permanet.
3 Tu, sopra un tal essere tieni aperti i tuoi occhi
e lo chiami a giudizio presso di te?
3 Et dignum ducis super hujuscemodi aperire oculos tuos,
et adducere eum tecum in judicium ?
4 Chi può trarre il puro dall'immondo? Nessuno.
4 Quis potest facere mundum de immundo conceptum semine ?
nonne tu qui solus es ?
5 Se i suoi giorni sono contati,
se il numero dei suoi mesi dipende da te,
se hai fissato un termine che non può oltrepassare,
5 Breves dies hominis sunt :
numerus mensium ejus apud te est :
constituisti terminos ejus, qui præteriri non poterunt.
6 distogli lo sguardo da lui e lascialo stare
finché abbia compiuto, come un salariato, la sua
giornata!
6 Recede paululum ab eo, ut quiescat,
donec optata veniat, sicut mercenarii, dies ejus.
7 Poiché anche per l'albero c'è speranza:
se viene tagliato, ancora ributta
e i suoi germogli non cessano di crescere;
7 Lignum habet spem :
si præcisum fuerit, rursum virescit,
et rami ejus pullulant.
8 se sotto terra invecchia la sua radice
e al suolo muore il suo tronco,
8 Si senuerit in terra radix ejus,
et in pulvere emortuus fuerit truncus illius,
9 al sentore dell'acqua rigermoglia
e mette rami come nuova pianta.
9 ad odorem aquæ germinabit,
et faciet comam, quasi cum primum plantatum est.
10 L'uomo invece, se muore, giace inerte,
quando il mortale spira, dov'è?
10 Homo vero cum mortuus fuerit, et nudatus,
atque consumptus, ubi, quæso, est ?
11 Potranno sparire le acque del mare
e i fiumi prosciugarsi e disseccarsi,
11 Quomodo si recedant aquæ de mari,
et fluvius vacuefactus arescat :
12 ma l'uomo che giace più non s'alzerà,
finché durano i cieli non si sveglierà,
né più si desterà dal suo sonno.
12 sic homo, cum dormierit, non resurget :
donec atteratur cælum, non evigilabit,
nec consurget de somno suo.
13 Oh, se tu volessi nascondermi nella tomba,
occultarmi, finché sarà passata la tua ira,
fissarmi un termine e poi ricordarti di me!
13 Quis mihi hoc tribuat, ut in inferno protegas me,
et abscondas me donec pertranseat furor tuus,
et constituas mihi tempus in quo recorderis mei ?
14 Se l'uomo che muore potesse rivivere,
aspetterei tutti i giorni della mia milizia
finché arrivi per me l'ora del cambio!
14 Putasne mortuus homo rursum vivat ?
cunctis diebus quibus nunc milito, expecto
donec veniat immutatio mea.
15 Mi chiameresti e io risponderei,
l'opera delle tue mani tu brameresti.
15 Vocabis me, et ego respondebo tibi :
operi manuum tuarum porriges dexteram.
16 Mentre ora tu conti i miei passi
non spieresti più il mio peccato:
16 Tu quidem gressus meos dinumerasti :
sed parce peccatis meis.
17 in un sacchetto, chiuso, sarebbe il mio misfatto
e tu cancelleresti la mia colpa.
17 Signasti quasi in sacculo delicta mea,
sed curasti iniquitatem meam.
18 Ohimè! come un monte finisce in una frana
e come una rupe si stacca dal suo posto,
18 Mons cadens defluit,
et saxum transfertur de loco suo :
19 e le acque consumano le pietre,
le alluvioni portano via il terreno:
così tu annienti la speranza dell'uomo.
19 lapides excavant aquæ,
et alluvione paulatim terra consumitur :
et hominem ergo similiter perdes.
20 Tu lo abbatti per sempre ed egli se ne va,
tu sfiguri il suo volto e lo scacci.
20 Roborasti eum paululum, ut in perpetuum transiret :
immutabis faciem ejus, et emittes eum.
21 Siano pure onorati i suoi figli, non lo sa;
siano disprezzati, lo ignora!
21 Sive nobiles fuerint filii ejus,
sive ignobiles, non intelliget.
22 Soltanto i suoi dolori egli sente
e piange sopra di sé.
22 Attamen caro ejus, dum vivet, dolebit,
et anima illius super semetipso lugebit.