Proverbia 5

¹ Fili mi, attende ad sapientiam meam,
et prudentiae meae inclina aurem tuam,

² ut custodias cogitationes,
et disciplinam labia tua conservent.

³ Favum enim stillant labia meretricis,
et nitidius oleo guttur eius;

⁴ novissima autem illius amara quasi absinthium
et acuta quasi gladius biceps.

⁵ Pedes eius descendunt in mortem,
et ad inferos gressus illius tendunt;

⁶ cum non observet semitam vitae,
vagi sunt gressus eius, et ipsa nescit.

⁷ Nunc ergo, fili mi, audi me
et ne recedas a verbis oris mei.

⁸ Longe fac ab ea viam tuam
et ne appropinques foribus domus eius.

⁹ Ne des alienis honorem tuum
et annos tuos crudeli,

¹⁰ ne forte impleantur extranei viribus tuis,
et labores tui sint in domo aliena,

¹¹ et gemas in novissimis,
quando consumpseris carnes tuas et corpus tuum

¹² et dicas: “ Cur detestatus sum disciplinam,
et increpationes renuit cor meum,

¹³ nec audivi vocem docentium me
et magistris non inclinavi aurem meam?

¹⁴ Paene fui in omni malo,
in medio ecclesiae et synagogae ”.

¹⁵ Bibe aquam de cisterna tua
et fluenta putei tui,

¹⁶ ne deriventur fontes tui foras,
et in plateis rivi aquarum;

¹⁷ habeto eas solus,
nec sint alieni participes tui.

¹⁸ Sit vena tua benedicta,
et laetare cum muliere adulescentiae tuae;

¹⁹ cerva carissima et gratissimus hinnulus,
blanditiae eius inebrient te in omni tempore,
in amore eius delectare iugiter.

²⁰ Quare seduceris, fili mi, ab aliena
et foveris in sinu extraneae?

²¹ Quoniam ante Dominum viae hominis,
et omnes gressus eius considerat.

²² Iniquitates suae capient impium,
et funibus peccatorum suorum constringetur.

²³ Ipse morietur, quia non habuit disciplinam,
et in multitudine stultitiae suae decipietur.