Isaia 32

¹ Ecce in iustitia regnabit rex,
et principes in iudicio praee runt.

² Et erit vir sicut latibulum a vento
et refugium a tempestate,
sicut rivi aquarum in sitiente terra
et umbra petrae magnae in terra arida.

³ Non caligabunt oculi videntium,
et aures audientium diligenter auscultabunt,

⁴ et cor stultorum intelleget scientiam,
et lingua balborum velociter loquetur et plane.

⁵ Non vocabitur ultra is, qui insipiens est, nobilis,
neque fraudulentus appellabitur maior;

⁶ stultus enim fatua loquitur,
et cor eius cogitat iniquitatem,
ut perficiat impietatem
et loquatur contra Dominum errores
et vacuam faciat animam esurientem
et potum sitienti auferat.

⁷ Fraudulenti fraudes pessimae sunt;
ipse enim cogitationes concinnat
ad perdendos mites in sermone mendaci,
etiam quando pauper iudicium vindicat.

⁸ Nobilis vero consilia nobilia dat
et ipse ad nobilia assurget.

⁹ Mulieres vanae, surgite, audite vocem meam;
filiae confidentes, percipite auribus eloquium meum.

¹⁰ Post dies enim et annum
vos pavebitis confidentes;
consummata est enim vindemia,
collectio ultra non veniet.

¹¹ Obstupescite, vanae;
pavete, confidentes,
exuite vos et nudate vos,
accingite lumbos vestros.

¹² Super ubera plangite,
super regione desiderabili,
super vinea fertili.

¹³ Super humum populi mei
spinae et vepres ascendent,
super omnes domos gaudii,
super civitatem exsultantem.

¹⁴ Domus enim dimissa est;
multitudo urbis relicta est,
Ophel et Bahan erunt speluncae
usque in aeternum,
gaudium onagrorum,
pascua gregum,

¹⁵ donec effundatur super nos
spiritus de excelso.
Et erit desertum in hortum,
et hortus in saltum reputabitur,

¹⁶ et habitabit in solitudine iudicium,
et iustitia in horto sedebit;

¹⁷ et erit opus iustitiae pax,
et cultus iustitiae silentium,
et securitas usque in sempiternum.

¹⁸ Et sedebit populus meus in habitatione pacis
et in tabernaculis fiduciae
et in locis securis.

¹⁹ Et penitus cadet saltus,
et profunde deprimetur civitas.

²⁰ Beati, qui seminatis super omnes aquas,
immittentes pedem bovis et asini.