Isaia 26

¹ In die illa cantabitur canticum istud in terra Iudae:
“ Urbs fortis nobis in salutem;
posuit muros et antemurale.

² Aperite portas, et ingrediatur gens iusta,
quae servat fidem.

³ Propositum eius est firmum;
servabis pacem,
quia in te speravit.

⁴ Sperate in Dominum in saeculis aeternis,
Dominus est petra aeterna.

⁵ Quia evertit habitantes in excelso,
civitatem sublimem humiliabit;
humiliabit eam usque ad terram,
detrahet eam usque ad pulverem.

⁶ Conculcabit eam pes, pedes pauperis,
gressus egenorum.

⁷ Semita iusti recta est;
rectum callem iusti complanas.

⁸ Et in semita iudiciorum tuorum, Domine, speravimus in te;
ad nomen tuum et ad memoriale tuum desiderium animae.

⁹ Anima mea desiderat te in nocte,
sed et spiritu meo in praecordiis meis te quaero.
Cum resplenduerint iudicia tua in terra,
iustitiam discent habitatores orbis.

¹⁰ Fit misericordia impio,
non discet iustitiam;
in terra probitatis inique gerit
et non videt maiestatem Domini.

¹¹ Domine, exaltata est manus tua, et non vident;
videant confusi zelum tuum in populum,
et ignis hostium tuorum devorabit eos.

¹² Domine, dabis pacem nobis;
omnia enim opera nostra operatus es nobis.

¹³ Domine Deus noster, possederunt nos domini absque te;
tantum in te recordemur nominis tui.

¹⁴ Mortui non reviviscent,
defuncti non resurgent;
propterea visitasti et contrivisti eos et perdidisti omnem memoriam eorum.

¹⁵ Auxisti gentem, Domine,
auxisti gentem, glorificatus es;
elongasti omnes terminos terrae.

¹⁶ Domine, in angustia quaesierunt te,
fuderunt incantationem, castigatio tua in eis.

¹⁷ Sicut quae concipit, cum appropinquaverit ad partum
dolens clamat in doloribus suis,
sic facti sumus a facie tua, Domine.

¹⁸ Concepimus et parturivimus,
quasi peperimus ventum.
Salutes non fecimus in terra,
ideo non nati sunt habitatores terrae.

¹⁹ Reviviscent mortui tui, interfecti mei resurgent.
Expergiscimini et laudate, qui habitatis in pulvere,
quia ros lucis ros tuus,
et terra defunctos suos edet in lucem.

²⁰ Vade, populus meus, intra in cubicula tua,
claude ostia tua super te,
abscondere modicum ad momentum,
donec pertranseat indignatio.

²¹ Ecce enim Dominus egredietur de loco suo,
ut visitet iniquitatem habitatoris terrae contra eum;
et revelabit terra sanguinem suum
et non operiet ultra interfectos suos ”.