Isaia 48

¹ Audite hoc, domus Iacob,
qui vocamini nomine Israel
et de aquis Iudae existis,
qui iuratis in nomine Domini
et Deum Israel invocatis
non in veritate neque in iustitia.

² De civitate enim sancta vocati sunt
et super Deum Israel constabiliti sunt;
Dominus exercituum nomen eius.

³ Priora ex tunc annuntiavi,
et ex ore meo exierunt,
et audita feci ea;
repente operatus sum, et venerunt.

⁴ Scivi enim quia durus es tu,
et nervus ferreus cervix tua,
et frons tua aerea.

⁵ Praedixi tibi ex tunc;
antequam venirent, indicavi tibi,
ne forte diceres: “Idolum meum operatum est haec,
et sculptile meum et conflatile mandaverunt ista ”.

⁶ Quae audisti, vide omnia;
vos autem num annuntiabitis?
Audita facio tibi nova ex nunc
et occulta, quae nescis.

⁷ Nunc creata sunt et non ex tunc,
et ante eorum diem, et non audisti ea,
ne forte diceres: “Ecce ego cognovi ea ”.

⁸ Neque audisti neque cognovisti,
neque ex tunc aperta est auris tua;
scio enim quia praevaricans praevaricaris
et transgressor ex utero vocaris.

⁹ Propter nomen meum longe faciam furorem meum
et propter laudem meam infrenabo me super te,
ne perdam te.

¹⁰ Ecce excoxi te, sed non quasi argentum;
probavi te in camino paupertatis.

¹¹ Propter me, propter me faciam,
ut non blasphemer;
et gloriam meam alteri non dabo.

¹² Audi me, Iacob,
et Israel, quem ego vocavi;
ego, ego primus
et ego novissimus.

¹³ Manus mea fundavit terram,
et dextera mea expandit caelos;
ego voco eos, et stant simul.

¹⁴ Congregamini, omnes vos, et audite:
Quis de eis annuntiavit haec?
Dominus dilexit eum;
faciet voluntatem suam in Babylone
et brachium suum in Chaldaeis.

¹⁵ Ego, ego locutus sum et vocavi eum;
adduxi eum, et prospera fuit via eius.

¹⁶ Accedite ad me et audite hoc:
Non a principio in abscondito locutus sum;
ex tempore, antequam fieret, ibi eram;
et nunc Dominus Deus misit me cum spiritu suo.

¹⁷ Haec dicit Dominus,
redemptor tuus, Sanctus Israel:
Ego Dominus Deus tuus docens te utilia,
gubernans te in via, qua ambulas.

¹⁸ Utinam attendisses mandata mea!
Facta fuisset sicut flumen pax tua,
et iustitia tua sicut gurgites maris;

¹⁹ et fuisset quasi arena semen tuum,
et stirps uteri tui ut lapilli eius;
non interisset et non fuisset attritum
nomen eius a facie mea.

²⁰ Egredimini de Babylone, fugite a Chaldaeis,
in voce exsultationis annuntiate;
auditum facite hoc, efferte illud usque ad extrema terrae,
dicite: “ Redemit Dominus servum suum Iacob ”.

²¹ Non sitierunt, cum per desertum duceret eos;
aquam de petra produxit eis
et scidit petram, et fluxerunt aquae.

²² Non est pax impiis, dicit Dominus.