Isaia 42

¹ Ecce servus meus, suscipiam eum;
electus meus, complacet sibi in illo anima mea;
dedi spiritum meum super eum,
iudicium gentibus proferet.

² Non clamabit neque vociferabitur,
nec audietur vox eius foris.

³ Calamum quassatum non conteret
et linum fumigans non exstinguet;
in veritatem proferet iudicium.

⁴ Non languebit nec frangetur,
donec ponat in terra iudicium;
et legem eius insulae exspectant.

⁵ Haec dicit Dominus Deus,
creans caelos et extendens eos,
firmans terram et quae germinant ex ea,
dans flatum populo, qui est super eam,
et spiritum calcantibus eam:

⁶ “ Ego, Dominus, vocavi te in iustitia
et apprehendi manum tuam;
et formavi te et dedi te
in foedus populi, in lucem gentium,

⁷ ut aperires oculos caecorum
et educeres de conclusione vinctum,
de domo carceris sedentes in tenebris.

⁸ Ego Dominus: hoc est nomen meum;
et gloriam meam alteri non dabo
et laudem meam sculptilibus.

⁹ Quae prima fuerunt, ecce venerunt;
nova quoque ego annuntio:
antequam oriantur, audita vobis faciam ”.

¹⁰ Cantate Domino canticum novum,
laus eius ab extremis terrae;
qui descenditis in mare, et plenitudo eius,
insulae et habitatores earum.

¹¹ Exsultent desertum et civitates eius,
vici, quos habitat Cedar.
Iubilent habitatores Petrae,
de vertice montium clament.

¹² Ponant Domino gloriam
et laudem eius in insulis nuntient.

¹³ Dominus sicut fortis egredietur,
sicut vir proeliator suscitabit zelum;
vociferabitur et conclamabit,
super inimicos suos praevalebit.

¹⁴ “ Tacui semper, silui, patiens fui;
sicut parturiens ululabo,
gemam et fremam simul.

¹⁵ Desertos faciam montes et colles
et omne gramen eorum exsiccabo;
et ponam flumina in insulas
et stagna arefaciam.

¹⁶ Et ducam caecos in viam, quam nesciunt,
et in semitis, quas ignoraverunt, ambulare eos faciam;
ponam tenebras coram eis in lucem
et prava in recta.
Haec verba faciam eis
et non dereliquam eos ”.

¹⁷ Conversi sunt retrorsum;
confundantur confusione, qui confidunt in sculptili,
qui dicunt conflatili:
“ Vos dii nostri ”.

¹⁸ Surdi, audite;
et caeci, intuemini ad videndum.

¹⁹ Quis caecus sicut servus meus,
et surdus sicut nuntius, quem ego mittam?
Quis caecus sicut qui restitutus est?
Et quis caecus sicut servus Domini?

²⁰ Multa vidisti, sed non servas;
aures aperuisti, sed non audis.

²¹ Dominus voluit propter iustitiam suam
magnificare legem et extollere.

²² Ipse autem populus direptus et vastatus;
in foveis conclusi omnes,
et in domibus carcerum absconditi sunt.
Facti sunt in rapinam, nec est qui eruat;
in direptionem, nec est qui dicat: “ Redde! ”.

²³ Quis est in vobis, qui audiat hoc,
attendat et auscultet futura?

²⁴ Quis dedit in direptionem Iacob
et Israel vastantibus?
Nonne Dominus ipse, cui peccavimus?
Et noluerunt in viis eius ambulare
et non audierunt legem eius.

²⁵ Et effudit super eum indignationem furoris sui
et forte bellum.
Et combussit eum in circuitu, et non cognovit;
et succendit eum, et non intellexit.