Isaia 25

¹ Domine, Deus meus es tu;
exaltabo te, confitebor no mini tuo,
quoniam fecisti mirabilia,
cogitationes antiquas, fideles, veraces.

² Quia posuisti civitatem in tumulum,
urbem munitam in ruinam:
arx superborum non amplius est civitas,
in sempiternum non reaedificabitur.

³ Super hoc glorificabit te populus fortis,
civitas gentium robustarum timebit te;

⁴ quia factus es fortitudo pauperi,
fortitudo egeno in tribulatione sua,
protectio a turbine,
umbraculum ab aestu:
spiritus enim robustorum
quasi imber hiemalis.

⁵ Sicut aestus in arida
tumultum superborum humiliabis; sicut aestus in umbra nubis
canticum fortium reprimes.

⁶ Et faciet Dominus exercituum
omnibus populis in monte hoc
convivium pinguium,
convivium vini meri,
pinguium medullatorum,
vini deliquati.

⁷ Et praecipitabit in monte isto
faciem vinculi colligati super omnes populos
et telam, quam orditus est super omnes nationes.

⁸ Praecipitabit mortem in sempiternum
et absterget Dominus Deus lacrimam ab omni facie
et opprobrium populi sui auferet de universa terra,
quia Dominus locutus est.

⁹ Et dicetur in die illa: “ Ecce Deus noster iste,
exspectavimus eum, ut salvaret nos;
iste Dominus, sustinuimus eum:
exsultabimus et laetabimur in salutari eius.

¹⁰ Quia requiescet manus Domini in monte isto ”.
Et triturabitur Moab in loco suo,
sicuti teruntur paleae in sterquilinio;

¹¹ et extendet manus suas in medio eius,
sicut extendit natans ad natandum;
et humiliabitur superbia eius
cum allisione manuum eius.

¹² Et firmum munimentum murorum tuorum evertit,
deiecit, prostravit in terram usque ad pulverem.