Isaia 8

BIBBIA RICCIOTTI	LXX
1 - E il Signore mi disse: «Prenditi un gran foglio, e scrivici sopra in carattere comune: "Presto saccheggia, lesto depreda"».	1 και ειπεν κυριος προς με λαβε σεαυτω τομον καινου μεγαλου και γραψον εις αυτον γραφιδι ανθρωπου του οξεως προνομην ποιησαι σκυλων παρεστιν γαρ
2 E presi testimoni fidati, il sacerdote Uria, e Zaccaria figlio di Barachia; e mi accostai alla profetessa e concepì, e partorì un figlio.	2 και μαρτυρας μοι ποιησον πιστους ανθρωπους τον ουριαν και τον ζαχαριαν υιον βαραχιου
3 Ed il Signore mi disse: «Mettigli nome: Presto saccheggia, lesto depreda.	3 και προσηλθον προς την προφητιν και εν γαστρι ελαβεν και ετεκεν υιον και ειπεν κυριος μοι καλεσον το ονομα αυτου ταχεως σκυλευσον οξεως προνομευσον
4 Perchè innanzi che il fanciullo sappia chiamare babbo e mamma, sarà tolta la possanza di Damasco e le spoglie di Samaria saranno presentate al re degli Assiri».	4 διοτι πριν η γνωναι το παιδιον καλειν πατερα η μητερα λημψεται δυναμιν δαμασκου και τα σκυλα σαμαρειας εναντι βασιλεως ασσυριων
5 Ed il Signore mi parlò ancora dicendo:	5 και προσεθετο κυριος λαλησαι μοι ετι
6 «Per ciò che questo popolo ha disdegnato le acque di Siloe che scorrono silenziose, e si è appigliato a Rasin e al figlio di Romelia:	6 δια το μη βουλεσθαι τον λαον τουτον το υδωρ του σιλωαμ το πορευομενον ησυχη αλλα βουλεσθαι εχειν τον ραασσων και τον υιον ρομελιου βασιλεα εφ' υμων
7 per questo, ecco che il Signore riverserà su di loro le acque del fiume, impetuose e grandi, il re degli Assiri con tutta la sua maestà; e si riverserà su tutti i suoi ruscelli, e scorrerà lungo tutte le sue rive,	7 δια τουτο ιδου αναγει κυριος εφ' υμας το υδωρ του ποταμου το ισχυρον και το πολυ τον βασιλεα των ασσυριων και την δοξαν αυτου και αναβησεται επι πασαν φαραγγα υμων και περιπατησει επι παν τειχος υμων
8 e passerà per Giuda, sommergendola e attraversandola nella sua piena che giungerà fino al collo. E sarà tale l'espansione delle sue ali, da riempire la vastità della tua terra, o Emmanuele».	8 και αφελει απο της ιουδαιας ανθρωπον ος δυνησεται κεφαλην αραι η δυνατον συντελεσασθαι τι και εσται η παρεμβολη αυτου ωστε πληρωσαι το πλατος της χωρας σου μεθ' ημων ο θεος
9 Congregatevi, o popoli, e sarete vinti; mettetevi tutti d'intesa dall'estremità della terra, fortificatevi e sarete vinti, allestitevi e sarete vinti;	9 γνωτε εθνη και ηττασθε επακουσατε εως εσχατου της γης ισχυκοτες ηττασθε εαν γαρ παλιν ισχυσητε παλιν ηττηθησεσθε
10 approvate un consiglio e sarà sventato; dite una parola, non avrà effetto, perchè Dio è con noi.	10 και ην αν βουλευσησθε βουλην διασκεδασει κυριος και λογον ον εαν λαλησητε ου μη εμμεινη υμιν οτι μεθ' ημων κυριος ο θεος
11 Perchè così il Signore mi parlò; con ferma mano risolutamente mi avvertì, di non mettermi sulla via di questo popolo, dicendo:	11 ουτως λεγει κυριος τη ισχυρα χειρι απειθουσιν τη πορεια της οδου του λαου τουτου λεγοντες
12 «Non dite: - Cospirazione! Cospirazione! - perchè questo popolo non d'altro parla che di cospirazione; e ciò che fa paura a lui non vi impaurisca, nè vi spaventi».	12 μηποτε ειπητε σκληρον παν γαρ ο εαν ειπη ο λαος ουτος σκληρον εστιν τον δε φοβον αυτου ου μη φοβηθητε ουδε μη ταραχθητε
13 Il Signore degli eserciti voi dovete santificare: egli sia il vostro timore, egli sia la vostra paura.	13 κυριον αυτον αγιασατε και αυτος εσται σου φοβος
14 Ed egli sarà la vostra santificazione, pietra d'inciampo e sasso d'intoppo alle due case d'Israele, laccio e tranello agli abitanti di Gerusalemme.	14 και εαν επ' αυτω πεποιθως ης εσται σοι εις αγιασμα και ουχ ως λιθου προσκομματι συναντησεσθε αυτω ουδε ως πετρας πτωματι ο δε οικος ιακωβ εν παγιδι και εν κοιλασματι εγκαθημενοι εν ιερουσαλημ
15 E vi inciamperanno molti e cadranno e si fiaccheranno e resteranno allacciati e presi.	15 δια τουτο αδυνατησουσιν εν αυτοις πολλοι και πεσουνται και συντριβησονται και εγγιουσιν και αλωσονται ανθρωποι εν ασφαλεια οντες
16 Lega la testimonianza e sigilla la legge pei miei discepoli.	16 τοτε φανεροι εσονται οι σφραγιζομενοι τον νομον του μη μαθειν
17 E io attenderò il Signore che nasconde la sua faccia alla casa di Giacobbe, e lo starò aspettando.	17 και ερει μενω τον θεον τον αποστρεψαντα το προσωπον αυτου απο του οικου ιακωβ και πεποιθως εσομαι επ' αυτω
18 Eccomi coi miei figliuoli che il Signore mi ha dato, in segno e presagio a Israele da parte del Signore degli eserciti che abita in Sion.	18 ιδου εγω και τα παιδια α μοι εδωκεν ο θεος και εσται εις σημεια και τερατα εν τω οικω ισραηλ παρα κυριου σαβαωθ ος κατοικει εν τω ορει σιων
19 E quando vi diranno: «Richiedetene ai negromanti e agli indovini che mormorano incantesimi: forse che il popolo non ha il suo Dio a cui richiederne? Per i vivi ricorreranno ai morti?	19 και εαν ειπωσιν προς υμας ζητησατε τους απο της γης φωνουντας και τους εγγαστριμυθους τους κενολογουντας οι εκ της κοιλιας φωνουσιν ουκ εθνος προς θεον αυτου τι εκζητουσιν περι των ζωντων τους νεκρους
20 Alla legge e alla testimonianza piuttosto!». Che se non diranno secondo questa parola, non vi sarà per loro alcun barlume di luce.	20 νομον γαρ εις βοηθειαν εδωκεν ινα ειπωσιν ουχ ως το ρημα τουτο περι ου ουκ εστιν δωρα δουναι περι αυτου
21 E passerà per la terra affranto e affamato, e avendo fame s'irriterà e imprecherà al suo re e al suo Dio squadrando il cielo.	21 και ηξει εφ' υμας σκληρα λιμος και εσται ως αν πεινασητε λυπηθησεσθε και κακως ερειτε τον αρχοντα και τα παταχρα και αναβλεψονται εις τον ουρανον ανω
22 E guarderà verso terra, ed ecco tribolazione e tenebre, scompiglio e angoscia, nembi oscuri che s'inseguono, e non potrà involarsi alla sua sciagura.	22 και εις την γην κατω εμβλεψονται και ιδου θλιψις και στενοχωρια και σκοτος απορια στενη και σκοτος ωστε μη βλεπειν
	23 και ουκ απορηθησεται ο εν στενοχωρια ων εως καιρου τουτο πρωτον ποιει ταχυ ποιει χωρα ζαβουλων η γη νεφθαλιμ οδον θαλασσης και οι λοιποι οι την παραλιαν κατοικουντες και περαν του ιορδανου γαλιλαια των εθνων τα μερη της ιουδαιας