Eclesiástico/Ben Sirá 17
Confronta con un'altra Bibbia
Cambia Bibbia
BIBLIA | NOVA VULGATA |
---|---|
1 De la tierra creó el Señor al hombre, y de nuevo le hizo volver a ella. | 1 Deus creavit de terra hominem et secundum imaginem suam fecit illum; |
2 Días contados le dio y tiempo fijo, y dioles también poder sobre las cosas de la tierra. | 2 et iterum convertit illum in ipsam et secundum se vestivit illum virtute. |
3 De una fuerza como la suya los revistió, a su imagen los hizo. | 3 Numerum dierum et tempus dedit illi et dedit illi potestatem eorum, quae sunt super terram. |
4 Sobre toda carne impuso su temor para que dominara a fieras y volátiles. | 4 Posuit timorem illius super omnem carnem, ut dominaretur bestiarum et volatilium. |
5 Creavit illis consilium et linguam et oculos et aures et cor dedit illis excogitandi et disciplina intellectus replevit illos. | |
6 Les formó lengua, ojos, oídos, y un corazón para pensar. | 6 Creavit illis scientiam spiritus, sensu implevit cor illorum et mala et bona ostendit illis. |
7 De saber e inteligencia los llenó, les enseñó el bien y el mal. | 7 Posuit timorem suum super corda illorum ostendens illis magnalia operum suorum |
8 Puso su ojo en sus corazones, para mostrarles la grandeza de sus obras. | 8 et dedit illis gloriari in mirabilibus illius, ut nomen sanctificationis collaudent et magnalia enarrent operum eius. |
9 Addidit illis disciplinam et legem vitae hereditavit illos. | |
10 Por eso su santo nombre alabarán, contando la grandeza de sus obras. | 10 Testamentum aeternum constituit cum illis et iustitiam et iudicia sua ostendit illis. |
11 Aun les añadió el saber, la ley de vida dioles en herencia. | 11 Et magnalia honoris eius vidit oculus illorum, et honorem vocis eius audierunt aures illorum, et dixit illis: “ Attendite ab omni iniquo ”. |
12 Alianza eterna estableció con ellos, y sus juicios les enseñó. | 12 Et mandavit illis unicuique de proximo suo. |
13 Los ojos de ellos vieron la grandeza de su gloria, la gloria de su voz oyeron sus oídos. | 13 Viae illorum coram ipso sunt semper: non sunt absconsae ab oculis ipsius. |
14 Y les dijo: «Guardaos de toda iniquidad», y a cada cual le dio órdenes respecto de su prójimo. | 14 In unamquamque gentem praeposuit rectorem, |
15 Sus caminos están ante él en todo tiempo, no se ocultan a sus ojos. | 15 et pars Dei Israel factus est. |
16 Et omnia opera illorum velut sol in conspectu eius; et oculi eius sine intermissione inspicientes in viis eorum. | |
17 A cada nación asignó un jefe, mas la porción del Señor es Israel. | 17 Non sunt absconsae iniquitates illorum et omnia peccata eorum in conspectu Dei. |
18 Eleemosyna viri quasi signaculum cum ipso, et gratiam hominis quasi pupillam conservabit. | |
19 Todas sus obras están ante él, igual que el sol, e incesantes sus ojos sobre sus caminos. | 19 Et postea resurget et retribuet illis et retributionem unicuique in caput ipsorum convertet. |
20 No se le ocultan sus iniquidades, todos sus pecados están ante el Señor. | 20 Paenitentibus autem dedit viam reditus et confirmavit deficientes sustinere et destinavit illis sortem veritatis. |
21 Convertere ad Dominum et relinque peccata tua; | |
22 La limosna del hombre es como un sello para él, el favor del hombre lo guarda como la pupila de sus ojos. | 22 precare ante faciem Domini et minue offendicula. |
23 Después se levantará y les retribuirá, sobre su cabeza pondrá su recompensa. | 23 Revertere ad Altissimum et avertere ab iniustitia tua et nimis odito exsecrationem. |
24 Pero a los que se arrepienten les concede retorno, y consuela a los que perdieron la esperanza. | 24 Et cognosce iustitias et iudicia Dei et sta in sorte propositionis et orationis altissimi Dei. |
25 Conviértete al Señor y deja tus pecados, suplica ante su faz y quita los obstáculos. | 25 Altissimum quis laudabit in inferis pro vivis et dantibus confessionem Deo? |
26 Vuélvete al Altísimo y apártate de la injusticia, odia con toda el alma la abominación. | 26 Non demoreris in errore impiorum; ante mortem confitere: a mortuo, quasi nihil sit, perit confessio. |
27 ¿Quién en el seol alabará al Altísimo si los vivientes no le dan gloria? | 27 Confiteberis vivens, vivus et sanus confiteberis et laudabis Deum et gloriaberis in miserationibus illius. |
28 No hay alabanza que venga de muerto, como de quien no existe; es el que vive y goza de salud quien alaba al Señor. | 28 Quam magna misericordia Domini, et propitiatio illius convertentibus ad se! |
29 ¡Qué grande es la misericordia del Señor, y su perdón para los que a él se convierten! | 29 Nec enim omnia possunt esse in hominibus, quoniam non est immortalis filius hominis. |
30 Pues no todo puede estar en poder de los hombres, que no es inmortal el hijo de hombre. | 30 Quid lucidius sole? Et hic deficiet. Aut quid nequius quam quod excogitavit caro et sanguis? Et hoc arguetur. |
31 ¿Qué hay más luminoso que el sol? Con todo, desaparece. Mas la carne y la sangre sólo el mal conciben. | 31 Virtutem altitudinis caeli ipse conspicit, et omnes homines terra et cinis. |