Psalmen 64

EINHEITSUBERSETZUNG BIBEL	LXX
1 [Für den Chormeister. Ein Psalm Davids.]	1 εις το τελος ψαλμος τω δαυιδ ωδη ιερεμιου και ιεζεκιηλ εκ του λογου της παροικιας οτε εμελλον εκπορευεσθαι
2 Höre, o Gott, mein lautes Klagen, schütze mein Leben vor dem Schrecken des Feindes!	2 σοι πρεπει υμνος ο θεος εν σιων και σοι αποδοθησεται ευχη εν ιερουσαλημ
3 Verbirg mich vor der Schar der Bösen, vor dem Toben derer, die Unrecht tun.	3 εισακουσον προσευχης μου προς σε πασα σαρξ ηξει
4 Sie schärfen ihre Zunge wie ein Schwert, schießen giftige Worte wie Pfeile,	4 λογοι ανομιων υπερεδυναμωσαν ημας και τας ασεβειας ημων συ ιλαση
5 um den Schuldlosen von ihrem Versteck aus zu treffen. Sie schießen auf ihn, plötzlich und ohne Scheu.	5 μακαριος ον εξελεξω και προσελαβου κατασκηνωσει εν ταις αυλαις σου πλησθησομεθα εν τοις αγαθοις του οικου σου αγιος ο ναος σου θαυμαστος εν δικαιοσυνη
6 Sie sind fest entschlossen zu bösem Tun. Sie planen, Fallen zu stellen, und sagen: «Wer sieht uns schon?»	6 επακουσον ημων ο θεος ο σωτηρ ημων η ελπις παντων των περατων της γης και εν θαλασση μακραν
7 Sie haben Bosheit im Sinn, doch halten sie ihre Pläne geheim. Ihr Inneres ist heillos verdorben, ihr Herz ist ein Abgrund.	7 ετοιμαζων ορη εν τη ισχυι αυτου περιεζωσμενος εν δυναστεια
8 Da trifft sie Gott mit seinem Pfeil; sie werden jählings verwundet.	8 ο συνταρασσων το κυτος της θαλασσης ηχους κυματων αυτης ταραχθησονται τα εθνη
9 Ihre eigene Zunge bringt sie zu Fall. Alle, die es sehen, schütteln den Kopf.	9 και φοβηθησονται οι κατοικουντες τα περατα απο των σημειων σου εξοδους πρωιας και εσπερας τερψεις
10 Dann fürchten sich alle Menschen; sie verkünden Gottes Taten und bedenken sein Wirken.	10 επεσκεψω την γην και εμεθυσας αυτην επληθυνας του πλουτισαι αυτην ο ποταμος του θεου επληρωθη υδατων ητοιμασας την τροφην αυτων οτι ουτως η ετοιμασια σου
11 Der Gerechte freut sich am Herrn und sucht bei ihm Zuflucht. Und es rühmen sich alle Menschen mit redlichem Herzen.	11 τους αυλακας αυτης μεθυσον πληθυνον τα γενηματα αυτης εν ταις σταγοσιν αυτης ευφρανθησεται ανατελλουσα
	12 ευλογησεις τον στεφανον του ενιαυτου της χρηστοτητος σου και τα πεδια σου πλησθησονται πιοτητος
	13 πιανθησονται τα ωραια της ερημου και αγαλλιασιν οι βουνοι περιζωσονται
	14 ενεδυσαντο οι κριοι των προβατων και αι κοιλαδες πληθυνουσι σιτον κεκραξονται και γαρ υμνησουσιν