Salmi 38
123456789101112131415161718192021222324252627282930313233343536373839404142434445464748495051525354555657585960616263646566676869707172737475767778798081828384858687888990919293949596979899100101102103104105106107108109110111112113114115116117118119120121122123124125126127128129130131132133134135136137138139140141142143144145146147148149150
Confronta con un'altra Bibbia
Cambia Bibbia
BIBBIA TINTORI | VULGATA |
---|---|
1 (Per la fine. A Iditun. Cantico di David), | 1 In finem, ipsi Idithun. Canticum David. |
2 Io dissi: « Vigilerò su me stesso », per non peccare colla mia lingua. Posi un freno alla mia bocca, quando l'empio mi stava davanti. | 2 Dixi : Custodiam vias meas : ut non delinquam in lingua mea. Posui ori meo custodiam, cum consisteret peccator adversum me. |
3 Ammutolii, mi umiliai, e tacqui più del conveniente, e il mio dolore si rincrudì. | 3 Obmutui, et humiliatus sum, et silui a bonis ; et dolor meus renovatus est. |
4 Si accese dentro di me il mio cuore, e un fuoco divampò dalle mie considerazioni. | 4 Concaluit cor meum intra me ; et in meditatione mea exardescet ignis. |
5 E la parola mi venne sulla lingua: Signore, fammi conoscere il mio fine e il numero dei miei giorni, affinchè io sappia quanto mi manca. | 5 Locutus sum in lingua mea : Notum fac mihi, Domine, finem meum, et numerum dierum meorum quis est, ut sciam quid desit mihi. |
6 Ecco, tu hai resi misurabili i miei giorni, e il mio essere è come un nulla dinanzi a te. Davvero è mera vanità ogni uomo vivente. | 6 Ecce mensurabiles posuisti dies meos, et substantia mea tamquam nihilum ante te. Verumtamen universa vanitas, omnis homo vivens. |
7 Davvero l'uomo passa come un'ombra, e senza ragione si preoccupa: ammassa tesori, e non sa per chi l'abbia messi da parte. | 7 Verumtamen in imagine pertransit homo ; sed et frustra conturbatur : thesaurizat, et ignorat cui congregabit ea. |
8 Ed ora qual'è la mia attesa, se non il Signore? Ogni mio bene è in te. | 8 Et nunc quæ est exspectatio mea : nonne Dominus ? et substantia mea apud te est. |
9 Liberami da tutti i miei peccati. Tu mi hai esposto agli scherni dello stolto. | 9 Ab omnibus iniquitatibus meis erue me : opprobrium insipienti dedisti me. |
10 Ammutolisco, non apro la mia bocca, perchè è opera tua. | 10 Obmutui, et non aperui os meum, quoniam tu fecisti ; |
11 Allontana da me i tuoi flagelli: | 11 amove a me plagas tuas. |
12 Per l'aggravarsi della tua mano, io vengo meno sotto i tuoi castighi. E' per le iniquità che tu punisci l'uomo e fai consumare la sua vita come una ragnatela. Davvero ogni uomo si preoccupa senza ragione. | 12 A fortitudine manus tuæ ego defeci in increpationibus : propter iniquitatem corripuisti hominem. Et tabescere fecisti sicut araneam animam ejus : verumtamen vane conturbatur omnis homo. |
13 Esaudisci la mia preghiera, o Signore, le mie suppliche, non restare insensibile alle mie lacrime. Non tacere; perchè io presso di te sono ospite, e pellegrino come tutti i miei padri. | 13 Exaudi orationem meam, Domine, et deprecationem meam ; auribus percipe lacrimas meas. Ne sileas, quoniam advena ego sum apud te, et peregrinus sicut omnes patres mei. |
14 Lasciami in pace, affinchè abbia un po' di refrigerio, prima di partire e di sparire per sempre. | 14 Remitte mihi, ut refrigerer priusquam abeam et amplius non ero. |