Giobbe 11

BIBBIA TINTORI	Biblia Tysiąclecia
1 Prese allora la parola Sofar di Naama, e disse:	1 Wówczas zabrał głos Sofar z Naamy i tak rzekł:
2 « Può essere che il parolaio non abbia risposta, e che il linguacciuto abbia ragione?	2 Czyż nie dostanie odprawy gaduła, a wymowny człowiek ma słuszność?
3 Tu solo farai tacere gli uomini, e dopo aver scherniti gli altri, da nessuno sarai confutato?	3 Czy mężowie zamilkną słysząc brednie, czy szyderstwo nie otrzyma nagany?
4 Tu hai detto: La mia parola è pura e sono senza macchia nel tuo cospetto.	4 Rzekłeś: Nauka moja czysta, niewinny jestem w Twych oczach.
5 Oh! volesse Dio parlar lui con te, e aprirti le sue labbra,	5 Lecz gdyby Bóg przemówił i zaczął z tobą rozmawiać,
6 per manifestarti i segreti della sapienza, i molteplici aspetti della sua legge! Allora capiresti che esige da te molto meno di quello che non meritino le tue colpe.	6 objawił ci tajniki rozumu, gdyż wieloraka to mądrość: poznałbyś, ile Bóg ci zapomniał.
7 Pretendi forse di investigare le vie di Dio, e di comprendere perfettamente l'Onnipotente?	7 Czy dosięgniesz głębin Boga, dotrzesz do granic Wszechmocnego?
8 E' più alto del cielo, e come farai (ad arrivarci)? E' più profondo dell'inferno, e come potrai scrutarlo?	8 Wyższe nad niebo. Przenikniesz? Głębsze niż Szeol. Czy zbadasz?
9 La sua misura è più lunga della terra, e più larga del mare.	9 Powierzchnią dłuższe od ziemi i szersze nawet od morza.
10 Se mette sossopra tutte le cose, o le confonde insieme, chi potrà dirgli nulla?	10 Gdy przechodzi, nakłada więzy, woła na sąd, kto zabroni?
11 Egli ben conosce la vanità degli uomini ed è possibile che vedendo l'iniquità non se ne curi?	11 Ludzie podstępni są Mu jawni, widzi zło, bo uważa.
12 L'uomo stolto si leva in superbia, e si crede nato libero come il puledro dell'asino salvatico.	12 Lekkoduch niech się hamuje, a płochy niech wejdzie w siebie.
13 Ma se tu, che hai indurato il cuore nello stendere le mani verso di lui,	13 Gdy będziesz miał wierne serce, do Niego wzniesiesz swe ręce,
14 toglierai l'iniquità dalla tua mano, e non farai rimaner l'ingiustizia nella tua dimora,	14 gdy odsuniesz dłonie od występku i nie ścierpisz grzechu w namiocie -
15 allora potrai alzare la tua faccia senza macchia, sarai incrollabile e senza paura,	15 to głowę podniesiesz: bez winyś; staniesz się mocnym: bez lęku.
16 dimenticherai la miseria; te ne ricorderai come d'acqua passata.	16 Cierpienie twe pójdzie w niepamięć, jak deszcz miniony je wspomnisz.
17 Sul far della sera ti sorgerà una specie di luce meridiana, e quando ti crederai finito, sorgerai come la stella del mattino.	17 Życie roztoczy swój blask jak południe, mrok się przemieni w poranek.
18 Sarai pieno di fiducia per la speranza che ti attende, e anche sotterrato dormirai tranquillo.	18 Pełen nadziei, ufności, odpoczniesz bezpiecznie strzeżony.
19 Riposerai, e non verrà nessuno a spaventarti, e moltissimi supplicheranno la tua faccia.	19 Nikt nie zakłóci spokoju, a wielu ci będzie schlebiało.
20 Ma gli occhi degli empi verranno meno, non vi sarà scampo per essi, e la loro speranza diverrà l'abominazione della loro anima ».	20 Lecz oczy występnych osłabną, nie znajdą dla siebie schronienia, ufność ich - wyzionąć ducha.