1 - Come all'estate la neve, come alla mèsse la pioggia, così allo stolto la gloria non sta bene. | 1 οι εμοι λογοι ειρηνται υπο θεου βασιλεως χρηματισμος ον επαιδευσεν η μητηρ αυτου |
2 Come uccello che passa via, come passero che se ne va, così la maledizione scagliata senza motivo, sorvolerà su chiunque fu detta. | 2 τι τεκνον τηρησεις τι ρησεις θεου πρωτογενες σοι λεγω υιε τι τεκνον εμης κοιλιας τι τεκνον εμων ευχων |
3 La sferza al cavallo, la cavezza all'asino, e al dosso degli stolti, il bastone. | 3 μη δως γυναιξι σον πλουτον και τον σον νουν και βιον εις υστεροβουλιαν |
4 Non risponder allo stolto secondo la sua stoltezza, affinchè non diventi par suo anche tu. | 4 μετα βουλης παντα ποιει μετα βουλης οινοποτει οι δυνασται θυμωδεις εισιν οινον δε μη πινετωσαν |
5 Rispondi allo stolto secondo la sua stoltezza, affinchè non si creda saggio ai suoi occhi. | 5 ινα μη πιοντες επιλαθωνται της σοφιας και ορθα κριναι ου μη δυνωνται τους ασθενεις |
6 Resta a piè zoppo e col male in corpochi manda commissioni per mezzo d'uno stolto. | 6 διδοτε μεθην τοις εν λυπαις και οινον πινειν τοις εν οδυναις |
7 Come a uno zoppo non serve aver belli gli stinchi, così non serve il proverbio in bocca agli stolti. | 7 ινα επιλαθωνται της πενιας και των πονων μη μνησθωσιν ετι |
8 Come chi getta sassi alle macerie, così chi dà lode allo stolto. | 8 ανοιγε σον στομα λογω θεου και κρινε παντας υγιως |
9 Come uno spino se in mano a un ubriaco spuntasse, così il proverbio in bocca agli stolti. | 9 ανοιγε σον στομα και κρινε δικαιως διακρινε δε πενητα και ασθενη |
10 La sentenza tronca le litie chi impone il silenzio allo stolto acqueta gli sdegni. | 10 γυναικα ανδρειαν τις ευρησει τιμιωτερα δε εστιν λιθων πολυτελων η τοιαυτη |
11 Come il cane che ritorna al vomito, così lo stolto che ricasca nella sua stoltezza. | 11 θαρσει επ' αυτη η καρδια του ανδρος αυτης η τοιαυτη καλων σκυλων ουκ απορησει |
12 Hai visto un uomo sapiente ai suoi propri occhi? c'è da aspettarsi più da uno stolto che da costui. | 12 ενεργει γαρ τω ανδρι αγαθα παντα τον βιον |
13 Dice il pigro: «Di fuori c'è il leone, c'è la pantera per istrada». | 13 μηρυομενη ερια και λινον εποιησεν ευχρηστον ταις χερσιν αυτης |
14 Come la porta si gira sui propri cardinicosì il pigro nel proprio letto. | 14 εγενετο ωσει ναυς εμπορευομενη μακροθεν συναγει δε αυτη τον βιον |
15 Il pigro mette la mano sotto l'ascella, e a stento la ritira per portarsela alla bocca. | 15 και ανισταται εκ νυκτων και εδωκεν βρωματα τω οικω και εργα ταις θεραπαιναις |
16 Ai suoi occhi lo stolto è più sapientedi sette uomini che dànno responsi assennati. | 16 θεωρησασα γεωργιον επριατο απο δε καρπων χειρων αυτης κατεφυτευσεν κτημα |
17 Come chi afferra un cane per gli orecchi, così il passante impronto che s'immischia nelle questioni altrui. | 17 αναζωσαμενη ισχυρως την οσφυν αυτης ηρεισεν τους βραχιονας αυτης εις εργον |
18 Come è colpevole chi lancia dardi e giavellotti micidiali, | 18 εγευσατο οτι καλον εστιν το εργαζεσθαι και ουκ αποσβεννυται ολην την νυκτα ο λυχνος αυτης |
19 così chi dolosamente nuoce all'amico, e preso in fallo dice: «Lo feci per celia». | 19 τους πηχεις αυτης εκτεινει επι τα συμφεροντα τας δε χειρας αυτης ερειδει εις ατρακτον |
20 Col finir delle legna il fuoco si spegne, e levato di mezzo il detrattore, si sopiscono le contese. | 20 χειρας δε αυτης διηνοιξεν πενητι καρπον δε εξετεινεν πτωχω |
21 Il carbone per la brace, la legna pel fuoco e l'accattabrighe per attizzar le risse. | 21 ου φροντιζει των εν οικω ο ανηρ αυτης οταν που χρονιζη παντες γαρ οι παρ' αυτης ενδιδυσκονται |
22 Le parole del maldicente paiono cose delle più lievi, ma s'insinuano sino al fondo delle viscere. | 22 δισσας χλαινας εποιησεν τω ανδρι αυτης εκ δε βυσσου και πορφυρας εαυτη ενδυματα |
23 Come chi vuole inverniciare un vaso di terracotta con argentone, così chi unisce labbra riboccanti d'affetto a tristo cuore. | 23 περιβλεπτος δε γινεται εν πυλαις ο ανηρ αυτης ηνικα αν καθιση εν συνεδριω μετα των γεροντων κατοικων της γης |
24 Dal suo parlare si conosce il nemico, quando in cuor suo ha progettato l'inganno. | 24 σινδονας εποιησεν και απεδοτο περιζωματα δε τοις χαναναιοις |
25 Quando fa la voce sommessa non credergli, poichè sette scelleratezze sono nel suo cuore. | 25 στομα αυτης διηνοιξεν προσεχοντως και εννομως και ταξιν εστειλατο τη γλωσση αυτης |
26 Chi nasconde dolosamente il suo odio, vedrà la sua malizia svelata nell'assemblea. | 26 ισχυν και ευπρεπειαν ενεδυσατο και ευφρανθη εν ημεραις εσχαταις |
27 Chi scava la fossa ci casca dentro, e la pietra ritorna su chi l'ha rotata. | 27 στεγναι διατριβαι οικων αυτης σιτα δε οκνηρα ουκ εφαγεν |
28 La lingua bugiarda non ama la schiettezza e la bocca adulatrice prepara i precipizi. | 28 το στομα δε ανοιγει σοφως και νομοθεσμως η δε ελεημοσυνη αυτης ανεστησεν τα τεκνα αυτης και επλουτησαν και ο ανηρ αυτης ηνεσεν αυτην |
| 29 πολλαι θυγατερες εκτησαντο πλουτον πολλαι εποιησαν δυνατα συ δε υπερκεισαι και υπερηρας πασας |
| 30 ψευδεις αρεσκειαι και ματαιον καλλος γυναικος γυνη γαρ συνετη ευλογειται φοβον δε κυριου αυτη αινειτω |
| 31 δοτε αυτη απο καρπων χειρων αυτης και αινεισθω εν πυλαις ο ανηρ αυτης . |