Vangelo secondo Matteo 22
Confronta con un'altra Bibbia
Cambia Bibbia
BIBBIA CEI 2008 | NOVA VULGATA |
---|---|
1 Gesù riprese a parlare loro con parabole e disse: | 1 Et respondens Iesus dixit ite rum in parabolis eis dicens: |
2 «Il regno dei cieli è simile a un re, che fece una festa di nozze per suo figlio. | 2 “ Similefactum est regnum caelorum homini regi, qui fecit nuptias filio suo. |
3 Egli mandò i suoi servi a chiamare gli invitati alle nozze, ma questi non volevano venire. | 3 Et misitservos suos vocare invitatos ad nuptias, et nolebant venire. |
4 Mandò di nuovo altri servi con quest’ordine: “Dite agli invitati: Ecco, ho preparato il mio pranzo; i miei buoi e gli animali ingrassati sono già uccisi e tutto è pronto; venite alle nozze!”. | 4 Iterum misitalios servos dicens: “Dicite invitatis: Ecce prandium meum paravi, tauri meiet altilia occisa, et omnia parata; venite ad nuptias”. |
5 Ma quelli non se ne curarono e andarono chi al proprio campo, chi ai propri affari; | 5 Illi autemneglexerunt et abierunt, alius in villam suam, alius vero ad negotiationem suam; |
6 altri poi presero i suoi servi, li insultarono e li uccisero. | 6 reliqui vero tenuerunt servos eius et contumelia affectos occiderunt. |
7 Allora il re si indignò: mandò le sue truppe, fece uccidere quegli assassini e diede alle fiamme la loro città. | 7 Rex autem iratus est et, missis exercitibus suis, perdidit homicidas illos etcivitatem illorum succendit. |
8 Poi disse ai suoi servi: “La festa di nozze è pronta, ma gli invitati non erano degni; | 8 Tunc ait servis suis: “Nuptiae quidem parataesunt, sed qui invitati erant, non fuerunt digni; |
9 andate ora ai crocicchi delle strade e tutti quelli che troverete, chiamateli alle nozze”. | 9 ite ergo ad exitus viarum, etquoscumque inveneritis, vocate ad nuptias”. |
10 Usciti per le strade, quei servi radunarono tutti quelli che trovarono, cattivi e buoni, e la sala delle nozze si riempì di commensali. | 10 Et egressi servi illi in vias,congregaverunt omnes, quos invenerunt, malos et bonos; et impletae sunt nuptiaediscumbentium. |
11 Il re entrò per vedere i commensali e lì scorse un uomo che non indossava l’abito nuziale. | 11 Intravit autem rex, ut videret discumbentes, et vidit ibihominem non vestitum veste nuptiali |
12 Gli disse: “Amico, come mai sei entrato qui senza l’abito nuziale?”. Quello ammutolì. | 12 et ait illi: “Amice, quomodo hucintrasti, non habens vestem nuptialem?”. At ille obmutuit. |
13 Allora il re ordinò ai servi: “Legatelo mani e piedi e gettatelo fuori nelle tenebre; là sarà pianto e stridore di denti”. | 13 Tunc dixit rexministris: “Ligate pedes eius et manus et mittite eum in tenebras exteriores:ibi erit fletus et stridor dentium”. |
14 Perché molti sono chiamati, ma pochi eletti». | 14 Multi enim sunt vocati, pauci veroelecti ”. |
15 Allora i farisei se ne andarono e tennero consiglio per vedere come coglierlo in fallo nei suoi discorsi. | 15 Tunc abeuntes pharisaei consilium inierunt, ut caperent eum in sermone. |
16 Mandarono dunque da lui i propri discepoli, con gli erodiani, a dirgli: «Maestro, sappiamo che sei veritiero e insegni la via di Dio secondo verità. Tu non hai soggezione di alcuno, perché non guardi in faccia a nessuno. | 16 Etmittunt ei discipulos suos cum herodianis dicentes: “ Magister, scimus quiaverax es et viam Dei in veritate doces, et non est tibi cura de aliquo; non enimrespicis personam hominum. |
17 Dunque, di’ a noi il tuo parere: è lecito, o no, pagare il tributo a Cesare?». | 17 Dic ergo nobis quid tibi videatur: Licet censumdare Caesari an non? ”. |
18 Ma Gesù, conoscendo la loro malizia, rispose: «Ipocriti, perché volete mettermi alla prova? | 18 Cognita autem Iesus nequitia eorum, ait: “ Quidme tentatis, hypocritae? |
19 Mostratemi la moneta del tributo». Ed essi gli presentarono un denaro. | 19 Ostendite mihi nomisma census ”. At illiobtulerunt ei denarium. |
20 Egli domandò loro: «Questa immagine e l’iscrizione, di chi sono?». | 20 Et ait illis: “ Cuius est imago haec etsuprascriptio? ”. |
21 Gli risposero: «Di Cesare». Allora disse loro: «Rendete dunque a Cesare quello che è di Cesare e a Dio quello che è di Dio». | 21 Dicunt ei: “ Caesaris ”. Tunc ait illis: “ Redditeergo, quae sunt Caesaris, Caesari et, quae sunt Dei, Deo ”. |
22 A queste parole rimasero meravigliati, lo lasciarono e se ne andarono. | 22 Et audientesmirati sunt et, relicto eo, abierunt. |
23 In quello stesso giorno vennero da lui alcuni sadducei – i quali dicono che non c’è risurrezione – e lo interrogarono: | 23 In illo die accesserunt ad eum sadducaei, qui dicunt non esse resurrectionem,et interrogaverunt eum |
24 «Maestro, Mosè disse: Se uno muore senza figli, suo fratello ne sposerà la moglie e darà una discendenza al proprio fratello. | 24 dicentes: “ Magister, Moyses dixit, si quis mortuusfuerit non habens filios, ut ducat frater eius uxorem illius et suscitet semenfratri suo. |
25 Ora, c’erano tra noi sette fratelli; il primo, appena sposato, morì e, non avendo discendenza, lasciò la moglie a suo fratello. | 25 Erant autem apud nos septem fratres: et primus, uxore ducta,defunctus est et non habens semen reliquit uxorem suam fratri suo; |
26 Così anche il secondo, e il terzo, fino al settimo. | 26 similitersecundus et tertius usque ad septimum. |
27 Alla fine, dopo tutti, morì la donna. | 27 Novissime autem omnium mulier defunctaest. |
28 Alla risurrezione, dunque, di quale dei sette lei sarà moglie? Poiché tutti l’hanno avuta in moglie». | 28 In resurrectione ergo cuius erit de septem uxor? Omnes enim habuerunteam ”. |
29 E Gesù rispose loro: «Vi ingannate, perché non conoscete le Scritture e neppure la potenza di Dio. | 29 Respondens autem Iesus ait illis: “ Erratis nescientes Scripturasneque virtutem Dei; |
30 Alla risurrezione infatti non si prende né moglie né marito, ma si è come angeli nel cielo. | 30 in resurrectione enim neque nubent neque nubentur, sedsunt sicut angeli in caelo. |
31 Quanto poi alla risurrezione dei morti, non avete letto quello che vi è stato detto da Dio: | 31 De resurrectione autem mortuorum non legistis,quod dictum est vobis a Deo dicente: |
32 Io sono il Dio di Abramo, il Dio di Isacco e il Dio di Giacobbe? Non è il Dio dei morti, ma dei viventi!». | 32 “Ego sum Deus Abraham et Deus Isaac etDeus Iacob”? Non est Deus mortuorum sed viventium ”. |
33 La folla, udendo ciò, era stupita dal suo insegnamento. | 33 Et audientes turbaemirabantur in doctrina eius. |
34 Allora i farisei, avendo udito che egli aveva chiuso la bocca ai sadducei, si riunirono insieme | 34 Pharisaei autem audientes quod silentium imposuisset sadducaeis, conveneruntin unum. |
35 e uno di loro, un dottore della Legge, lo interrogò per metterlo alla prova: | 35 Et interrogavit unus ex eis legis doctor tentans eum: |
36 «Maestro, nella Legge, qual è il grande comandamento?». | 36 “Magister, quod est mandatum magnum in Lege? ”. |
37 Gli rispose: «Amerai il Signore tuo Dio con tutto il tuo cuore, con tutta la tua anima e con tutta la tua mente. | 37 Ait autem illi: “ DiligesDominum Deum tuum in toto corde tuo et in tota anima tua et in tota mente tua: |
38 Questo è il grande e primo comandamento. | 38 hoc est magnum et primum mandatum. |
39 Il secondo poi è simile a quello: Amerai il tuo prossimo come te stesso. | 39 Secundum autem simile est huic: Diligesproximum tuum sicut teipsum. |
40 Da questi due comandamenti dipendono tutta la Legge e i Profeti». | 40 In his duobus mandatis universa Lex pendet etProphetae ”. |
41 Mentre i farisei erano riuniti insieme, Gesù chiese loro: | 41 Congregatis autem pharisaeis, interrogavit eos Iesus |
42 «Che cosa pensate del Cristo? Di chi è figlio?». Gli risposero: «Di Davide». | 42 dicens: “ Quid vobis videtur de Christo? Cuius filius est? ”. Dicunt ei: “David ”. |
43 Disse loro: «Come mai allora Davide, mosso dallo Spirito, lo chiama Signore, dicendo: | 43 Ait illis: “ Quomodo ergo David in Spiritu vocat eum Dominumdicens: |
44 Disse il Signore al mio Signore: Siedi alla mia destra finché io ponga i tuoi nemici sotto i tuoi piedi? | 44 “Dixit Dominus Domino meo: Sede a dextris meis, donec ponam inimicos tuos sub pedibus tuis”? |
45 Se dunque Davide lo chiama Signore, come può essere suo figlio?». | 45 Si ergo David vocat eum Dominum, quomodo filius eius est? ”. |
46 Nessuno era in grado di rispondergli e, da quel giorno, nessuno osò più interrogarlo. | 46 Et nemopoterat respondere ei verbum, neque ausus fuit quisquam ex illa die eum ampliusinterrogare. |