Scrutatio

Sabato, 27 aprile 2024 - Santa Zita ( Letture di oggi)

Vangelo secondo Matteo 22


font
BIBBIA CEI 2008NOVA VULGATA
1 Gesù riprese a parlare loro con parabole e disse:1 Et respondens Iesus dixit ite rum in parabolis eis dicens:
2 «Il regno dei cieli è simile a un re, che fece una festa di nozze per suo figlio.2 “ Similefactum est regnum caelorum homini regi, qui fecit nuptias filio suo.
3 Egli mandò i suoi servi a chiamare gli invitati alle nozze, ma questi non volevano venire.3 Et misitservos suos vocare invitatos ad nuptias, et nolebant venire.
4 Mandò di nuovo altri servi con quest’ordine: “Dite agli invitati: Ecco, ho preparato il mio pranzo; i miei buoi e gli animali ingrassati sono già uccisi e tutto è pronto; venite alle nozze!”.4 Iterum misitalios servos dicens: “Dicite invitatis: Ecce prandium meum paravi, tauri meiet altilia occisa, et omnia parata; venite ad nuptias”.
5 Ma quelli non se ne curarono e andarono chi al proprio campo, chi ai propri affari;5 Illi autemneglexerunt et abierunt, alius in villam suam, alius vero ad negotiationem suam;
6 altri poi presero i suoi servi, li insultarono e li uccisero.6 reliqui vero tenuerunt servos eius et contumelia affectos occiderunt.
7 Allora il re si indignò: mandò le sue truppe, fece uccidere quegli assassini e diede alle fiamme la loro città.7 Rex autem iratus est et, missis exercitibus suis, perdidit homicidas illos etcivitatem illorum succendit.
8 Poi disse ai suoi servi: “La festa di nozze è pronta, ma gli invitati non erano degni;8 Tunc ait servis suis: “Nuptiae quidem parataesunt, sed qui invitati erant, non fuerunt digni;
9 andate ora ai crocicchi delle strade e tutti quelli che troverete, chiamateli alle nozze”.9 ite ergo ad exitus viarum, etquoscumque inveneritis, vocate ad nuptias”.
10 Usciti per le strade, quei servi radunarono tutti quelli che trovarono, cattivi e buoni, e la sala delle nozze si riempì di commensali.10 Et egressi servi illi in vias,congregaverunt omnes, quos invenerunt, malos et bonos; et impletae sunt nuptiaediscumbentium.
11 Il re entrò per vedere i commensali e lì scorse un uomo che non indossava l’abito nuziale.11 Intravit autem rex, ut videret discumbentes, et vidit ibihominem non vestitum veste nuptiali
12 Gli disse: “Amico, come mai sei entrato qui senza l’abito nuziale?”. Quello ammutolì.12 et ait illi: “Amice, quomodo hucintrasti, non habens vestem nuptialem?”. At ille obmutuit.
13 Allora il re ordinò ai servi: “Legatelo mani e piedi e gettatelo fuori nelle tenebre; là sarà pianto e stridore di denti”.13 Tunc dixit rexministris: “Ligate pedes eius et manus et mittite eum in tenebras exteriores:ibi erit fletus et stridor dentium”.
14 Perché molti sono chiamati, ma pochi eletti».
14 Multi enim sunt vocati, pauci veroelecti ”.
15 Allora i farisei se ne andarono e tennero consiglio per vedere come coglierlo in fallo nei suoi discorsi.15 Tunc abeuntes pharisaei consilium inierunt, ut caperent eum in sermone.
16 Mandarono dunque da lui i propri discepoli, con gli erodiani, a dirgli: «Maestro, sappiamo che sei veritiero e insegni la via di Dio secondo verità. Tu non hai soggezione di alcuno, perché non guardi in faccia a nessuno.16 Etmittunt ei discipulos suos cum herodianis dicentes: “ Magister, scimus quiaverax es et viam Dei in veritate doces, et non est tibi cura de aliquo; non enimrespicis personam hominum.
17 Dunque, di’ a noi il tuo parere: è lecito, o no, pagare il tributo a Cesare?».17 Dic ergo nobis quid tibi videatur: Licet censumdare Caesari an non? ”.
18 Ma Gesù, conoscendo la loro malizia, rispose: «Ipocriti, perché volete mettermi alla prova?18 Cognita autem Iesus nequitia eorum, ait: “ Quidme tentatis, hypocritae?
19 Mostratemi la moneta del tributo». Ed essi gli presentarono un denaro.19 Ostendite mihi nomisma census ”. At illiobtulerunt ei denarium.
20 Egli domandò loro: «Questa immagine e l’iscrizione, di chi sono?».20 Et ait illis: “ Cuius est imago haec etsuprascriptio? ”.
21 Gli risposero: «Di Cesare». Allora disse loro: «Rendete dunque a Cesare quello che è di Cesare e a Dio quello che è di Dio».21 Dicunt ei: “ Caesaris ”. Tunc ait illis: “ Redditeergo, quae sunt Caesaris, Caesari et, quae sunt Dei, Deo ”.
22 A queste parole rimasero meravigliati, lo lasciarono e se ne andarono.
22 Et audientesmirati sunt et, relicto eo, abierunt.
23 In quello stesso giorno vennero da lui alcuni sadducei – i quali dicono che non c’è risurrezione – e lo interrogarono:23 In illo die accesserunt ad eum sadducaei, qui dicunt non esse resurrectionem,et interrogaverunt eum
24 «Maestro, Mosè disse: Se uno muore senza figli, suo fratello ne sposerà la moglie e darà una discendenza al proprio fratello.24 dicentes: “ Magister, Moyses dixit, si quis mortuusfuerit non habens filios, ut ducat frater eius uxorem illius et suscitet semenfratri suo.
25 Ora, c’erano tra noi sette fratelli; il primo, appena sposato, morì e, non avendo discendenza, lasciò la moglie a suo fratello.25 Erant autem apud nos septem fratres: et primus, uxore ducta,defunctus est et non habens semen reliquit uxorem suam fratri suo;
26 Così anche il secondo, e il terzo, fino al settimo.26 similitersecundus et tertius usque ad septimum.
27 Alla fine, dopo tutti, morì la donna.27 Novissime autem omnium mulier defunctaest.
28 Alla risurrezione, dunque, di quale dei sette lei sarà moglie? Poiché tutti l’hanno avuta in moglie».28 In resurrectione ergo cuius erit de septem uxor? Omnes enim habuerunteam ”.
29 E Gesù rispose loro: «Vi ingannate, perché non conoscete le Scritture e neppure la potenza di Dio.29 Respondens autem Iesus ait illis: “ Erratis nescientes Scripturasneque virtutem Dei;
30 Alla risurrezione infatti non si prende né moglie né marito, ma si è come angeli nel cielo.30 in resurrectione enim neque nubent neque nubentur, sedsunt sicut angeli in caelo.
31 Quanto poi alla risurrezione dei morti, non avete letto quello che vi è stato detto da Dio:31 De resurrectione autem mortuorum non legistis,quod dictum est vobis a Deo dicente:
32 Io sono il Dio di Abramo, il Dio di Isacco e il Dio di Giacobbe? Non è il Dio dei morti, ma dei viventi!».32 “Ego sum Deus Abraham et Deus Isaac etDeus Iacob”? Non est Deus mortuorum sed viventium ”.
33 La folla, udendo ciò, era stupita dal suo insegnamento.
33 Et audientes turbaemirabantur in doctrina eius.
34 Allora i farisei, avendo udito che egli aveva chiuso la bocca ai sadducei, si riunirono insieme34 Pharisaei autem audientes quod silentium imposuisset sadducaeis, conveneruntin unum.
35 e uno di loro, un dottore della Legge, lo interrogò per metterlo alla prova:35 Et interrogavit unus ex eis legis doctor tentans eum:
36 «Maestro, nella Legge, qual è il grande comandamento?».36 “Magister, quod est mandatum magnum in Lege? ”.
37 Gli rispose: «Amerai il Signore tuo Dio con tutto il tuo cuore, con tutta la tua anima e con tutta la tua mente.37 Ait autem illi: “ DiligesDominum Deum tuum in toto corde tuo et in tota anima tua et in tota mente tua:
38 Questo è il grande e primo comandamento.38 hoc est magnum et primum mandatum.
39 Il secondo poi è simile a quello: Amerai il tuo prossimo come te stesso.39 Secundum autem simile est huic: Diligesproximum tuum sicut teipsum.
40 Da questi due comandamenti dipendono tutta la Legge e i Profeti».
40 In his duobus mandatis universa Lex pendet etProphetae ”.
41 Mentre i farisei erano riuniti insieme, Gesù chiese loro:41 Congregatis autem pharisaeis, interrogavit eos Iesus
42 «Che cosa pensate del Cristo? Di chi è figlio?». Gli risposero: «Di Davide».42 dicens: “ Quid vobis videtur de Christo? Cuius filius est? ”. Dicunt ei: “David ”.
43 Disse loro: «Come mai allora Davide, mosso dallo Spirito, lo chiama Signore, dicendo:
43 Ait illis: “ Quomodo ergo David in Spiritu vocat eum Dominumdicens:
44 Disse il Signore al mio Signore:
Siedi alla mia destra
finché io ponga i tuoi nemici
sotto i tuoi piedi?
44 “Dixit Dominus Domino meo: Sede a dextris meis,
donec ponam inimicos tuos sub pedibus tuis”?
45 Se dunque Davide lo chiama Signore, come può essere suo figlio?».45 Si ergo David vocat eum Dominum, quomodo filius eius est? ”.
46 Nessuno era in grado di rispondergli e, da quel giorno, nessuno osò più interrogarlo.46 Et nemopoterat respondere ei verbum, neque ausus fuit quisquam ex illa die eum ampliusinterrogare.