Scrutatio

Martedi, 7 maggio 2024 - Santa Flavia ( Letture di oggi)

Salmos 65


font
BIBLIALXX
1 Del maestro de coro. Salmo. De David. Cántico.
1 εις το τελος ωδη ψαλμου αναστασεως αλαλαξατε τω θεω πασα η γη
2 A ti se debe la alabanza,
oh Dios, en Sión.
A ti el voto se te cumple,
2 ψαλατε δη τω ονοματι αυτου δοτε δοξαν αινεσει αυτου
3 tú que escuchas la oración.
Hasta ti toda carne viene
3 ειπατε τω θεω ως φοβερα τα εργα σου εν τω πληθει της δυναμεως σου ψευσονται σε οι εχθροι σου
4 con sus obras culpables;
nos vence el peso de nuestras rebeldías,
pero tú las borras.
4 πασα η γη προσκυνησατωσαν σοι και ψαλατωσαν σοι ψαλατωσαν τω ονοματι σου διαψαλμα
5 Dichoso tu elegido, tu privado,
en tus atrios habita.
¡Oh, hartémonos de los bienes de tu Casa,
de las cosas santas de tu Templo!
5 δευτε και ιδετε τα εργα του θεου φοβερος εν βουλαις υπερ τους υιους των ανθρωπων
6 Tú nos responderás con prodigios de justicia,
Dios de nuestra salvación,
esperanza de todos los confines de la tierra,
y de las islas lejanas;
6 ο μεταστρεφων την θαλασσαν εις ξηραν εν ποταμω διελευσονται ποδι εκει ευφρανθησομεθα επ' αυτω
7 tú que afirmas los montes con tu fuerza,
de potencia ceñido,
7 τω δεσποζοντι εν τη δυναστεια αυτου του αιωνος οι οφθαλμοι αυτου επι τα εθνη επιβλεπουσιν οι παραπικραινοντες μη υψουσθωσαν εν εαυτοις διαψαλμα
8 y acallas el estruendo de los mares,
el estruendo de sus olas.
Están los pueblos en bullicio,
8 ευλογειτε εθνη τον θεον ημων και ακουτισασθε την φωνην της αινεσεως αυτου
9 por tus señales temen los que habitan los confines,
a las puertas de la mañana y de la tarde
haces tú gritar de júbilo.
9 του θεμενου την ψυχην μου εις ζωην και μη δοντος εις σαλον τους ποδας μου
10 Tú visitas la tierra y la haces rebosar,
de riquezas la colmas.
El río de Dios va lleno de agua,
tú preparas los trigales.
Así es como la preparas:
10 οτι εδοκιμασας ημας ο θεος επυρωσας ημας ως πυρουται το αργυριον
11 riegas sus surcos, allanas sus glebas,
con lluvias la ablandas, bendices sus renuevos.
11 εισηγαγες ημας εις την παγιδα εθου θλιψεις επι τον νωτον ημων
12 Tú coronas el año con tu benignidad,
de tus rodadas cunde la grosura;
12 επεβιβασας ανθρωπους επι τας κεφαλας ημων διηλθομεν δια πυρος και υδατος και εξηγαγες ημας εις αναψυχην
13 destilan los pastos del desierto,
las colinas se ciñen de alegría;
13 εισελευσομαι εις τον οικον σου εν ολοκαυτωμασιν αποδωσω σοι τας ευχας μου
14 las praderas se visten de rebaños,
los valles se cubren de trigo;
¡y los gritos de gozo, y las canciones!
14 ας διεστειλεν τα χειλη μου και ελαλησεν το στομα μου εν τη θλιψει μου
15 ολοκαυτωματα μεμυαλωμενα ανοισω σοι μετα θυμιαματος και κριων ποιησω σοι βοας μετα χιμαρων διαψαλμα
16 δευτε ακουσατε και διηγησομαι παντες οι φοβουμενοι τον θεον οσα εποιησεν τη ψυχη μου
17 προς αυτον τω στοματι μου εκεκραξα και υψωσα υπο την γλωσσαν μου
18 αδικιαν ει εθεωρουν εν καρδια μου μη εισακουσατω κυριος
19 δια τουτο εισηκουσεν μου ο θεος προσεσχεν τη φωνη της δεησεως μου
20 ευλογητος ο θεος ος ουκ απεστησεν την προσευχην μου και το ελεος αυτου απ' εμου