1 Elifaz de Temán tomó la palabra y dijo: | 1 υπολαβων δε ελιφας ο θαιμανιτης λεγει |
2 ¿Acaso a Dios puede un hombre ser útil? ¡Sólo a sí mismo es útil el sensato! | 2 ποτερον ουχι ο κυριος εστιν ο διδασκων συνεσιν και επιστημην |
3 ¿Tiene algún interés Sadday por tu justicia? ¿Gana algo con que seas intachable? | 3 τι γαρ μελει τω κυριω εαν συ ησθα τοις εργοις αμεμπτος η ωφελεια οτι απλωσης την οδον σου |
4 ¿Acaso por tu piedad él te corrige y entra en juicio contigo? | 4 η λογον σου ποιουμενος ελεγξει σε και συνεισελευσεται σοι εις κρισιν |
5 ¿No será más bien por tu mucha maldad, por tus culpas sin límite? | 5 ποτερον ουχ η κακια σου εστιν πολλη αναριθμητοι δε σου εισιν αι αμαρτιαι |
6 Porque exigías sin razón prendas a tus hermanos, arrancabas a los desnudos sus vestidos, | 6 ηνεχυραζες δε τους αδελφους σου δια κενης αμφιασιν δε γυμνων αφειλου |
7 no dabas agua al sediento, al hambriento le negabas el pan; | 7 ουδε υδωρ διψωντας εποτισας αλλα πεινωντων εστερησας ψωμον |
8 como hombre fuerte que hace suyo el país, y, rostro altivo, se sitúa en él, | 8 εθαυμασας δε τινων προσωπον ωκισας δε τους επι της γης |
9 despachabas a las viudas con las manos vacías y quebrabas los brazos de los huérfanos. | 9 χηρας δε εξαπεστειλας κενας ορφανους δε εκακωσας |
10 Por eso los lazos te aprisionan y te estremece un pavor súbito. | 10 τοιγαρουν εκυκλωσαν σε παγιδες και εσπουδασεν σε πολεμος εξαισιος |
11 La luz se hace tiniebla, y ya no ves, y una masa de agua te sumerge. | 11 το φως σοι σκοτος απεβη κοιμηθεντα δε υδωρ σε εκαλυψεν |
12 ¿No está Dios en lo alto de los cielos? ¡Mira la cabeza de las estrellas, qué altas! | 12 μη ουχι ο τα υψηλα ναιων εφορα τους δε υβρει φερομενους εταπεινωσεν |
13 Y tú has dicho: «¿Qué conoce Dios? ¿Discierne acaso a través del nublado? | 13 και ειπας τι εγνω ο ισχυρος η κατα του γνοφου κρινει |
14 Un velo opaco son las nubes para él, y anda por el contorno de los cielos.» | 14 νεφη αποκρυφη αυτου και ουχ οραθησεται και γυρον ουρανου διαπορευσεται |
15 ¿Vas a seguir tú la ruta antigua que anduvieron los hombres perversos? | 15 μη τριβον αιωνιον φυλαξεις ην επατησαν ανδρες αδικοι |
16 Antes de tiempo fueron aventados, cuando un río arrasó sus cimientos. | 16 οι συνελημφθησαν αωροι ποταμος επιρρεων οι θεμελιοι αυτων |
17 Los que decían a Dios: «¡Apártate de nosotros! ¿Qué puede hacernos Sadday?» | 17 οι λεγοντες κυριος τι ποιησει ημιν η τι επαξεται ημιν ο παντοκρατωρ |
18 Y era él el que colmaba sus casas de ventura, aunque el consejo de los malos seguía lejos de él. | 18 ος δε ενεπλησεν τους οικους αυτων αγαθων βουλη δε ασεβων πορρω απ' αυτου |
19 Al verlo los justos se recrean, y de ellos hace burla el inocente: | 19 ιδοντες δικαιοι εγελασαν αμεμπτος δε εμυκτηρισεν |
20 «¡Cómo acabó nuestro adversario! ¡el fuego ha devorado su opulencia!». | 20 ει μη ηφανισθη η υποστασις αυτων και το καταλειμμα αυτων καταφαγεται πυρ |
21 Reconcíliate con él y haz la paz: así tu dicha te será devuelta. | 21 γενου δη σκληρος εαν υπομεινης ειτ' ο καρπος σου εσται εν αγαθοις |
22 Recibe de su boca la enseñanza, pon sus palabras en tu corazón. | 22 εκλαβε δε εκ στοματος αυτου εξηγοριαν και αναλαβε τα ρηματα αυτου εν καρδια σου |
23 Si vuelves a Sadday con humildad, si alejas de tu tienda la injusticia, | 23 εαν δε επιστραφης και ταπεινωσης σεαυτον εναντι κυριου πορρω εποιησας απο διαιτης σου το αδικον |
24 si tiras al polvo el oro, el Ofir a los guijarros del torrente, | 24 θηση επι χωματι εν πετρα και ως πετρα χειμαρρους ωφιρ |
25 Sadday se te hará lingotes de oro y plata a montones para ti. | 25 εσται ουν σου ο παντοκρατωρ βοηθος απο εχθρων καθαρον δε αποδωσει σε ωσπερ αργυριον πεπυρωμενον |
26 Tendrás entonces en Sadday tus delicias y hacia Dios levantarás tu rostro. | 26 ειτα παρρησιασθηση εναντι κυριου αναβλεψας εις τον ουρανον ιλαρως |
27 El escuchará cuando le invoques, y podrás cumplir tus votos. | 27 ευξαμενου δε σου προς αυτον εισακουσεται σου δωσει δε σοι αποδουναι τας ευχας |
28 Todo lo que emprendas saldrá bien, y por tus caminos brillará la luz. | 28 αποκαταστησει δε σοι διαιταν δικαιοσυνης επι δε οδοις σου εσται φεγγος |
29 Porque él abate el orgullo de los grandes, y salva al que baja los ojos. | 29 οτι εταπεινωσεν αυτον και ερεις υπερηφανευσατο και κυφοντα οφθαλμοις σωσει |
30 El libra al inocente; si son tus manos puras, serás salvo. | 30 ρυσεται αθωον και διασωθητι εν καθαραις χερσιν σου |