Psalmen 108

EINHEITSUBERSETZUNG BIBEL	GREEK BIBLE
1 [Ein Lied. Ein Psalm Davids.]	1 Ωιδη Ψαλμου του Δαβιδ.>> Ετοιμη ειναι η καρδια μου, Θεε? θελω ψαλλει και θελω ψαλμωδει εν τη δοξη μου.
2 Mein Herz ist bereit, o Gott, mein Herz ist bereit, ich will dir singen und spielen. Wach auf, meine Seele!	2 Εξεγερθητι, ψαλτηριον, και κιθαρα? θελω εξεγερθη το πρωι.
3 Wacht auf, Harfe und Saitenspiel! Ich will das Morgenrot wecken.	3 Θελω σε επαινεσει, Κυριε, μεταξυ λαων, και θελω ψαλμωδει εις σε μεταξυ εθνων?
4 Ich will dich vor den Völkern preisen, Herr, dir vor den Nationen lobsingen.	4 διοτι εμεγαλυνθη εως των ουρανων το ελεος σου και εως των νεφελων η αληθεια σου.
5 Denn deine Güte reicht, so weit der Himmel ist, deine Treue, so weit die Wolken ziehn.	5 Υψωθητι, Θεε, επι τους ουρανους? και η δοξα σου ας ηναι εφ' ολην την γην?
6 Erheb dich über die Himmel, o Gott! Deine Herrlichkeit erscheine über der ganzen Erde.	6 δια να ελευθερονωνται οι αγαπητοι σου? σωσον δια της δεξιας σου και επακουσον μου.
7 Hilf mit deiner Rechten, erhöre uns, damit die gerettet werden, die du so sehr liebst.	7 Ο Θεος ελαλησεν εν τω αγιαστηριω αυτου? θελω χαιρει, θελω μοιρασει την Συχεμ και την κοιλαδα Σοκχωθ θελω διαμετρησει?
8 Gott hat in seinem Heiligtum gesprochen: «Ich will triumphieren, will Sichem verteilen und das Tal von Sukkot vermessen.	8 Εμου ειναι ο Γαλααδ, εμου ο Μανασσης? ο μεν Εφραιμ ειναι η δυναμις της κεφαλης μου? ο δε Ιουδας ο νομοθετης μου?
9 Mein ist Gilead, mein auch Manasse, Efraim ist der Helm auf meinem Haupt, Juda mein Herrscherstab.	9 Ο Μωαβ ειναι η λεκανη του πλυσιματος μου? επι τον Εδωμ θελω ριψει το υποδημα μου? θελω αλαλαξει επι την Παλαιστινην.
10 Doch Moab ist mein Waschbecken, auf Edom werfe ich meinen Schuh, ich triumphiere über das Land der Philister.»	10 Τις θελει με φερει εις την περιτετειχισμενην πολιν; τις θελει με οδηγησει εως Εδωμ;
11 Wer führt mich hin zu der befestigten Stadt, wer wird mich nach Edom geleiten?	11 ουχι συ, Θεε, ο απορριψας ημας; και δεν θελεις εξελθει, Θεε, μετα των στρατευματων ημων;
12 Gott, hast denn du uns verworfen? Du ziehst ja nicht aus, o Gott, mit unsern Heeren.	12 Βοηθησον ημας απο της θλιψεως, διοτι ματαια ειναι η παρα των ανθρωπων σωτηρια.
13 Bring uns doch Hilfe im Kampf mit dem Feind! Denn die Hilfe von Menschen ist nutzlos.	13 Δια του Θεου θελομεν καμει ανδραγαθιας? και αυτος θελει καταπατησει τους εχθρους ημων.
14 Mit Gott werden wir Großes vollbringen; er selbst wird unsere Feinde zertreten.