Salmi 64

BIBBIA TINTORI	LXX
1 (Per la fine. Salmo di David. Cantico di Geremia e d'Ezechiele per il popolo emigrante, quando cominciò a partire).	1 εις το τελος ψαλμος τω δαυιδ ωδη ιερεμιου και ιεζεκιηλ εκ του λογου της παροικιας οτε εμελλον εκπορευεσθαι
2 A te si conviene l'inno, o Dio, in Sionne, a te sarà sciolto il voto in Gerusalemme.	2 σοι πρεπει υμνος ο θεος εν σιων και σοι αποδοθησεται ευχη εν ιερουσαλημ
3 Esaudisci la mia preghiera: a te ricorre ogni persona.	3 εισακουσον προσευχης μου προς σε πασα σαρξ ηξει
4 Le parole degli iniqui han prevalso sopra di noi, ma tu sarai propizio alle nostre empietà.	4 λογοι ανομιων υπερεδυναμωσαν ημας και τας ασεβειας ημων συ ιλαση
5 Beato colui che tu hai scelto e preso teco! Abiterà nei tuoi cortili. Ci sazieremo dei beni della tua casa. Santo è il tuo tempio,	5 μακαριος ον εξελεξω και προσελαβου κατασκηνωσει εν ταις αυλαις σου πλησθησομεθα εν τοις αγαθοις του οικου σου αγιος ο ναος σου θαυμαστος εν δικαιοσυνη
6 Mirabile per l'equità. Ascolta le nostre preghiere, o Dio, nostro salvatore, speranza di tutte le parti della terra e delle isole più lontane.	6 επακουσον ημων ο θεος ο σωτηρ ημων η ελπις παντων των περατων της γης και εν θαλασση μακραν
7 Tu, che disponi i monti colla tua forza, ti armi di potenza;	7 ετοιμαζων ορη εν τη ισχυι αυτου περιεζωσμενος εν δυναστεια
8 Tu che sconvolgi il profondo del mare e ne fai rumoreggiare i flutti. Sono in agitazione le genti,	8 ο συνταρασσων το κυτος της θαλασσης ηχους κυματων αυτης ταραχθησονται τα εθνη
9 E le più remote, alla vista dei tuoi prodigi. Tu inebrii di giubilo dall'oriente all'occidente.	9 και φοβηθησονται οι κατοικουντες τα περατα απο των σημειων σου εξοδους πρωιας και εσπερας τερψεις
10 Tu visiti la terra e la irrighi, moltiplichi le sue ricchezze, il fiume divino è colmo d'acque. Così prepari il cibo agli uomini, preparando in tal maniera la terra.	10 επεσκεψω την γην και εμεθυσας αυτην επληθυνας του πλουτισαι αυτην ο ποταμος του θεου επληρωθη υδατων ητοιμασας την τροφην αυτων οτι ουτως η ετοιμασια σου
11 Inebria i suoi ruscelli, moltiplica i suoi germogli: sotto le piogge si rallegrerà germogliando.	11 τους αυλακας αυτης μεθυσον πληθυνον τα γενηματα αυτης εν ταις σταγοσιν αυτης ευφρανθησεται ανατελλουσα
12 Benedici benignamente la corona dell'anno, e i tuoi campi saran pieni d'abbondanti raccolti.	12 ευλογησεις τον στεφανον του ενιαυτου της χρηστοτητος σου και τα πεδια σου πλησθησονται πιοτητος
13 Si faran pingui le parti più belle del deserto, e i colli si cingeranno di letizia.	13 πιανθησονται τα ωραια της ερημου και αγαλλιασιν οι βουνοι περιζωσονται
14 Gli arieti del gregge si son rivestiti, le valli abbonderanno di frumento: alzeranno la voce e canteranno inni di lode.	14 ενεδυσαντο οι κριοι των προβατων και αι κοιλαδες πληθυνουσι σιτον κεκραξονται και γαρ υμνησουσιν