ΠΑΡΟΙΜΙΑΙ - Proverbi - Proverbs 2

LXX	NOVA VULGATA
1 υιε εαν δεξαμενος ρησιν εμης εντολης κρυψης παρα σεαυτω	1 Fili mi, si susceperis sermones meos et mandata mea absconderis penes te,
2 υπακουσεται σοφιας το ους σου και παραβαλεις καρδιαν σου εις συνεσιν παραβαλεις δε αυτην επι νουθετησιν τω υιω σου	2 intendens ad sapientiam aurem tuam, inclinans cor tuum ad cognoscendam prudentiam;
3 εαν γαρ την σοφιαν επικαλεση και τη συνεσει δως φωνην σου την δε αισθησιν ζητησης μεγαλη τη φωνη	3 si enim sapientiam invocaveris et dederis vocem tuam prudentiae,
4 και εαν ζητησης αυτην ως αργυριον και ως θησαυρους εξερευνησης αυτην	4 si quaesieris eam quasi pecuniam et sicut thesauros conquisieris illam,
5 τοτε συνησεις φοβον κυριου και επιγνωσιν θεου ευρησεις	5 tunc intelleges timorem Domini et scientiam Dei invenies.
6 οτι κυριος διδωσιν σοφιαν και απο προσωπου αυτου γνωσις και συνεσις	6 Quia Dominus dat sapientiam, et ex ore eius scientia et prudentia.
7 και θησαυριζει τοις κατορθουσι σωτηριαν υπερασπιει την πορειαν αυτων	7 Thesaurizabit rectis sollertiam et clipeus erit gradientibus simpliciter
8 του φυλαξαι οδους δικαιωματων και οδον ευλαβουμενων αυτον διαφυλαξει	8 servans semitas iustitiae et vias sanctorum custodiens.
9 τοτε συνησεις δικαιοσυνην και κριμα και κατορθωσεις παντας αξονας αγαθους	9 Tunc intelleges iustitiam et iudicium et aequitatem et omnem semitam bonam,
10 εαν γαρ ελθη η σοφια εις σην διανοιαν η δε αισθησις τη ση ψυχη καλη ειναι δοξη	10 quia intrabit sapientia cor tuum, et scientia animae tuae placebit.
11 βουλη καλη φυλαξει σε εννοια δε οσια τηρησει σε	11 Consilium custodiet te, et prudentia servabit te,
12 ινα ρυσηται σε απο οδου κακης και απο ανδρος λαλουντος μηδεν πιστον	12 ut eruaris a via mala et ab homine, qui perversa loquitur;
13 ω οι εγκαταλειποντες οδους ευθειας του πορευεσθαι εν οδοις σκοτους	13 qui relinquunt iter rectum, ut ambulent per vias tenebrosas;
14 οι ευφραινομενοι επι κακοις και χαιροντες επι διαστροφη κακη	14 qui laetantur, cum malefecerint, et exsultant in rebus pessimis:
15 ων αι τριβοι σκολιαι και καμπυλαι αι τροχιαι αυτων	15 quorum viae perversae sunt, et pravi gressus eorum.
16 του μακραν σε ποιησαι απο οδου ευθειας και αλλοτριον της δικαιας γνωμης	16 Ut eruaris a muliere aliena et ab extranea, quae mollit sermones suos
17 υιε μη σε καταλαβη κακη βουλη η απολειπουσα διδασκαλιαν νεοτητος και διαθηκην θειαν επιλελησμενη	17 et relinquit ducem pubertatis suae et pacti Dei sui oblita est.
18 εθετο γαρ παρα τω θανατω τον οικον αυτης και παρα τω αδη μετα των γηγενων τους αξονας αυτης	18 Inclinata est enim ad mortem domus eius, et ad inferos semitae ipsius;
19 παντες οι πορευομενοι εν αυτη ουκ αναστρεψουσιν ουδε μη καταλαβωσιν τριβους ευθειας ου γαρ καταλαμβανονται υπο ενιαυτων ζωης	19 omnes, qui ingrediuntur ad eam, non revertentur nec apprehendent semitas vitae.
20 ει γαρ επορευοντο τριβους αγαθας ευροσαν αν τριβους δικαιοσυνης λειους	20 Ut ambules in via bonorum et calles iustorum custodias:
21 χρηστοι εσονται οικητορες γης ακακοι δε υπολειφθησονται εν αυτη οτι ευθεις κατασκηνωσουσι γην και οσιοι υπολειφθησονται εν αυτη	21 qui enim recti sunt, habitabunt in terra, et simplices permanebunt in ea;
22 οδοι ασεβων εκ γης ολουνται οι δε παρανομοι εξωσθησονται απ' αυτης	22 impii vero de terra perdentur, et, qui inique agunt, auferentur ex ea.