ΠΑΡΟΙΜΙΑΙ - Proverbi - Proverbs 2

LXX	DOUAI-RHEIMS
1 υιε εαν δεξαμενος ρησιν εμης εντολης κρυψης παρα σεαυτω	1 My son, if thou wilt receive my words, and wilt hide my commandments with thee,
2 υπακουσεται σοφιας το ους σου και παραβαλεις καρδιαν σου εις συνεσιν παραβαλεις δε αυτην επι νουθετησιν τω υιω σου	2 That thy ear may hearken to wisdom: Incline thy heart to know prudence:
3 εαν γαρ την σοφιαν επικαλεση και τη συνεσει δως φωνην σου την δε αισθησιν ζητησης μεγαλη τη φωνη	3 For if thou shalt call for wisdom, and incline thy heart to prudence:
4 και εαν ζητησης αυτην ως αργυριον και ως θησαυρους εξερευνησης αυτην	4 If thou shalt seek her as money, and shalt dig for her as for a treasure:
5 τοτε συνησεις φοβον κυριου και επιγνωσιν θεου ευρησεις	5 Then shalt thou understand the fear of the Lord, and shalt find the knowledge of God.
6 οτι κυριος διδωσιν σοφιαν και απο προσωπου αυτου γνωσις και συνεσις	6 Because the Lord giveth wisdom: and out of his mouth cometh prudence and knowledge.
7 και θησαυριζει τοις κατορθουσι σωτηριαν υπερασπιει την πορειαν αυτων	7 He will keep the salvation of the righteous, and protect them that walk in simplicity.
8 του φυλαξαι οδους δικαιωματων και οδον ευλαβουμενων αυτον διαφυλαξει	8 Keeping the paths of justice, and guarding the ways of saints.
9 τοτε συνησεις δικαιοσυνην και κριμα και κατορθωσεις παντας αξονας αγαθους	9 Then shalt thou understand justice, and judgment, and equity, and every good path.
10 εαν γαρ ελθη η σοφια εις σην διανοιαν η δε αισθησις τη ση ψυχη καλη ειναι δοξη	10 If wisdom shall enter into thy heart, and knowledge please thy soul:
11 βουλη καλη φυλαξει σε εννοια δε οσια τηρησει σε	11 Counsel shall keep thee, and prudence shall preserve thee,
12 ινα ρυσηται σε απο οδου κακης και απο ανδρος λαλουντος μηδεν πιστον	12 That thou mayst be delivered from the evil way, and from the man that speaketh perverse things:
13 ω οι εγκαταλειποντες οδους ευθειας του πορευεσθαι εν οδοις σκοτους	13 Who leave the right way, and walk by dark ways:
14 οι ευφραινομενοι επι κακοις και χαιροντες επι διαστροφη κακη	14 Who are glad when they have done evil, and rejoice in most wicked things:
15 ων αι τριβοι σκολιαι και καμπυλαι αι τροχιαι αυτων	15 Whose ways are perverse, and their steps infamous.
16 του μακραν σε ποιησαι απο οδου ευθειας και αλλοτριον της δικαιας γνωμης	16 That thou mayst be delivered from the strange women, and from the stranger, who softeneth her words:
17 υιε μη σε καταλαβη κακη βουλη η απολειπουσα διδασκαλιαν νεοτητος και διαθηκην θειαν επιλελησμενη	17 And forsaketh the guide of her youth,
18 εθετο γαρ παρα τω θανατω τον οικον αυτης και παρα τω αδη μετα των γηγενων τους αξονας αυτης	18 And hath forgotten the covenant of her God: for her house inclineth unto death, and her paths to hell.
19 παντες οι πορευομενοι εν αυτη ουκ αναστρεψουσιν ουδε μη καταλαβωσιν τριβους ευθειας ου γαρ καταλαμβανονται υπο ενιαυτων ζωης	19 None that go in unto her shall return again, neither shall they take hold of the paths of life,
20 ει γαρ επορευοντο τριβους αγαθας ευροσαν αν τριβους δικαιοσυνης λειους	20 That thou mayst walk in a good way: and mayst keep the paths of the just.
21 χρηστοι εσονται οικητορες γης ακακοι δε υπολειφθησονται εν αυτη οτι ευθεις κατασκηνωσουσι γην και οσιοι υπολειφθησονται εν αυτη	21 For they that are upright shall dwell in the earth, and the simple shall continue in it.
22 οδοι ασεβων εκ γης ολουνται οι δε παρανομοι εξωσθησονται απ' αυτης	22 But the wicked shall be destroyed from the earth: and they that do unjustly shall be taken away from it.