Proverbi 29

BIBBIA CEI 2008	LXX
1 Chi disprezza i rimproveri con ostinazione sarà rovinato all’improvviso, senza rimedio.	1 μη καυχω τα εις αυριον ου γαρ γινωσκεις τι τεξεται η επιουσα
2 Quando dominano i giusti, il popolo gioisce, quando governano i malvagi, il popolo geme.	2 εγκωμιαζετω σε ο πελας και μη το σον στομα αλλοτριος και μη τα σα χειλη
3 Chi ama la sapienza allieta il padre, ma chi frequenta prostitute dissipa il patrimonio.	3 βαρυ λιθος και δυσβαστακτον αμμος οργη δε αφρονος βαρυτερα αμφοτερων
4 Il re con la giustizia rende prospero il paese, quello che aggrava le imposte lo rovina.	4 ανελεημων θυμος και οξεια οργη αλλ' ουδενα υφισταται ζηλος
5 L’uomo che adula il suo prossimo gli tende una rete davanti ai piedi.	5 κρεισσους ελεγχοι αποκεκαλυμμενοι κρυπτομενης φιλιας
6 Con la sua trasgressione l’iniquo si prepara un trabocchetto, mentre il giusto giubila e si rallegra.	6 αξιοπιστοτερα εστιν τραυματα φιλου η εκουσια φιληματα εχθρου
7 Il giusto riconosce il diritto dei miseri, il malvagio invece non intende ragione.	7 ψυχη εν πλησμονη ουσα κηριοις εμπαιζει ψυχη δε ενδεει και τα πικρα γλυκεια φαινεται
8 Gli uomini senza scrupoli sovvertono una città, mentre i saggi placano la collera.	8 ωσπερ οταν ορνεον καταπετασθη εκ της ιδιας νοσσιας ουτως ανθρωπος δουλουται οταν αποξενωθη εκ των ιδιων τοπων
9 Se un saggio entra in causa con uno stolto, si agiti o rida, non troverà riposo.	9 μυροις και οινοις και θυμιαμασιν τερπεται καρδια καταρρηγνυται δε υπο συμπτωματων ψυχη
10 Gli uomini sanguinari odiano l’onesto, mentre i giusti hanno cura di lui.	10 φιλον σον η φιλον πατρωον μη εγκαταλιπης εις δε τον οικον του αδελφου σου μη εισελθης ατυχων κρεισσων φιλος εγγυς η αδελφος μακραν οικων
11 Lo stolto dà sfogo a tutto il suo malanimo, il saggio alla fine lo sa calmare.	11 σοφος γινου υιε ινα ευφραινηται μου η καρδια και αποστρεψον απο σου επονειδιστους λογους
12 Se un principe dà ascolto alle menzogne, tutti i suoi ministri sono malvagi.	12 πανουργος κακων επερχομενων απεκρυβη αφρονες δε επελθοντες ζημιαν τεισουσιν
13 Il povero e l’oppressore s’incontrano in questo: è il Signore che illumina gli occhi di tutti e due.	13 αφελου το ιματιον αυτου παρηλθεν γαρ υβριστης οστις τα αλλοτρια λυμαινεται
14 Se un re giudica i poveri con equità, il suo trono è saldo per sempre.	14 ος αν ευλογη φιλον το πρωι μεγαλη τη φωνη καταρωμενου ουδεν διαφερειν δοξει
15 La verga e la correzione danno sapienza, ma il giovane lasciato a se stesso disonora sua madre.	15 σταγονες εκβαλλουσιν ανθρωπον εν ημερα χειμερινη εκ του οικου αυτου ωσαυτως και γυνη λοιδορος εκ του ιδιου οικου
16 Quando dominano i malvagi, dominano anche i delitti, ma i giusti ne vedranno la rovina.	16 βορεας σκληρος ανεμος ονοματι δε επιδεξιος καλειται
17 Correggi tuo figlio e ti darà riposo e ti procurerà consolazioni.	17 σιδηρος σιδηρον οξυνει ανηρ δε παροξυνει προσωπον εταιρου
18 Quando non c’è visione profetica, il popolo è sfrenato; beato invece chi osserva la legge.	18 ος φυτευει συκην φαγεται τους καρπους αυτης ος δε φυλασσει τον εαυτου κυριον τιμηθησεται
19 Lo schiavo non si corregge a parole: comprende, infatti, ma non obbedisce.	19 ωσπερ ουχ ομοια προσωπα προσωποις ουτως ουδε αι καρδιαι των ανθρωπων
20 Hai visto un uomo precipitoso nel parlare? C’è più da sperare da uno stolto che da lui.	20 αδης και απωλεια ουκ εμπιμπλανται ωσαυτως και οι οφθαλμοι των ανθρωπων απληστοι [20α] βδελυγμα κυριω στηριζων οφθαλμον και οι απαιδευτοι ακρατεις γλωσση
21 Chi accarezza lo schiavo fin dall’infanzia, alla fine se lo vedrà contro.	21 δοκιμιον αργυρω και χρυσω πυρωσις ανηρ δε δοκιμαζεται δια στοματος εγκωμιαζοντων αυτον [21α] καρδια ανομου εκζητει κακα καρδια δε ευθης εκζητει γνωσιν
22 Un uomo collerico suscita litigi e l’iracondo commette molte colpe.	22 εαν μαστιγοις αφρονα εν μεσω συνεδριου ατιμαζων ου μη περιελης την αφροσυνην αυτου
23 L’orgoglio dell’uomo ne provoca l’umiliazione, l’umile di cuore ottiene onori.	23 γνωστως επιγνωση ψυχας ποιμνιου σου και επιστησεις καρδιαν σου σαις αγελαις
24 Chi spartisce con un ladro odia se stesso: egli sente la maledizione, ma non rivela nulla.	24 οτι ου τον αιωνα ανδρι κρατος και ισχυς ουδε παραδιδωσιν εκ γενεας εις γενεαν
25 Chi teme gli uomini si mette in una trappola, ma chi confida nel Signore è al sicuro.	25 επιμελου των εν τω πεδιω χλωρων και κερεις ποαν και συναγε χορτον ορεινον
26 Molti ricercano il favore di chi comanda, ma è il Signore che giudica ognuno.	26 ινα εχης προβατα εις ιματισμον τιμα πεδιον ινα ωσιν σοι αρνες
27 L’iniquo è un orrore per i giusti e gli uomini retti sono un orrore per i malvagi.	27 υιε παρ' εμου εχεις ρησεις ισχυρας εις την ζωην σου και εις την ζωην σων θεραποντων