Salmos 41
1234567891011121314151617181920212223242526272829303132333435363738394041424344454647484950525354555657585960616263646566676869707172737475767778798081828384858687888990919293949596979899100101102103104105106107108109110111112113114115116117118119120121122123124125126127128129130131132133134135136137138139140141142143144145146147148149150
Confronta con un'altra Bibbia
Cambia Bibbia
BIBLIA | VULGATA |
---|---|
1 Del maestro de coro. Salmo. De David. | 1 In finem. Intellectus filiis Core. |
2 ¡Dichoso el que cuida del débil y del pobre! En día de desgracia le libera Yahveh; | 2 Quemadmodum desiderat cervus ad fontes aquarum, ita desiderat anima mea ad te, Deus. |
3 Yahveh le guarda, vida y dicha en la tierra le depara, y no le abandona a la saña de sus enemigos; | 3 Sitivit anima mea ad Deum fortem, vivum ; quando veniam, et apparebo ante faciem Dei ? |
4 le sostiene Yahveh en su lecho de dolor; tú rehaces entera la postración en que se sume. | 4 Fuerunt mihi lacrimæ meæ panes die ac nocte, dum dicitur mihi quotidie : Ubi est Deus tuus ? |
5 Yo he dicho: «Tenme piedad, Yahveh, sana mi alma, pues contra ti he pecado!» | 5 Hæc recordatus sum, et effudi in me animam meam, quoniam transibo in locum tabernaculi admirabilis, usque ad domum Dei, in voce exsultationis et confessionis, sonus epulantis. |
6 Mis enemigos hablan mal contra mí: «¿Cuándo se morirá y se perderá su nombre?» | 6 Quare tristis es, anima mea ? et quare conturbas me ? Spera in Deo, quoniam adhuc confitebor illi, salutare vultus mei, |
7 Si alguien viene a verme, habla de cosas fútiles, el corazón repleto de maldad, va a murmurar afuera. | 7 et Deus meus. Ad meipsum anima mea conturbata est : propterea memor ero tui de terra Jordanis et Hermoniim a monte modico. |
8 A una cuchichean contra mí todos los que me odian, me achacan la desgracia que me aqueja: | 8 Abyssus abyssum invocat, in voce cataractarum tuarum ; omnia excelsa tua, et fluctus tui super me transierunt. |
9 «Cosa de infierno ha caído sobre él, ahora que se ha acostado, ya no ha de levantarse». | 9 In die mandavit Dominus misericordiam suam, et nocte canticum ejus ; apud me oratio Deo vitæ meæ. |
10 Hasta mi amigo íntimo en quien yo confiaba, el que mi pan comía, levanta contra mí su calcañar. | 10 Dicam Deo : Susceptor meus es ; quare oblitus es mei ? et quare contristatus incedo, dum affligit me inimicus ? |
11 Mas tú, Yahveh, tenme piedad, levántame y les daré su merecido; | 11 Dum confringuntur ossa mea, exprobraverunt mihi qui tribulant me inimici mei, dum dicunt mihi per singulos dies : Ubi est Deus tuus ? |
12 en esto sabré que tú eres mi amigo: si mi enemigo no lanza más su grito contra mí; | 12 Quare tristis es, anima mea ? et quare conturbas me ? Spera in Deo, quoniam adhuc confitebor illi, salutare vultus mei, et Deus meus. |
13 y a mí me mantendrás en mi inocencia, y ante tu faz me admitirás por siempre. | |
14 ¡Bendito sea Yahveh, Dios de Israel, desde siempre hasta siempre! ¡Amén! ¡Amén! |