Psalmen 72

EINHEITSUBERSETZUNG BIBEL	LXX
1 [Von Salomo.] Verleih dein Richteramt, o Gott, dem König, dem Königssohn gib dein gerechtes Walten!	1 ψαλμος τω ασαφ ως αγαθος τω ισραηλ ο θεος τοις ευθεσι τη καρδια
2 Er regiere dein Volk in Gerechtigkeit und deine Armen durch rechtes Urteil.	2 εμου δε παρα μικρον εσαλευθησαν οι ποδες παρ' ολιγον εξεχυθη τα διαβηματα μου
3 Dann tragen die Berge Frieden für das Volk und die Höhen Gerechtigkeit.	3 οτι εζηλωσα επι τοις ανομοις ειρηνην αμαρτωλων θεωρων
4 Er wird Recht verschaffen den Gebeugten im Volk, Hilfe bringen den Kindern der Armen, er wird die Unterdrücker zermalmen.	4 οτι ουκ εστιν ανανευσις τω θανατω αυτων και στερεωμα εν τη μαστιγι αυτων
5 Er soll leben, solange die Sonne bleibt und der Mond, bis zu den fernsten Geschlechtern.	5 εν κοποις ανθρωπων ουκ εισιν και μετα ανθρωπων ου μαστιγωθησονται
6 Er ströme wie Regen herab auf die Felder, wie Regenschauer, die die Erde benetzen.	6 δια τουτο εκρατησεν αυτους η υπερηφανια περιεβαλοντο αδικιαν και ασεβειαν αυτων
7 Die Gerechtigkeit blühe auf in seinen Tagen und großer Friede, bis der Mond nicht mehr da ist.	7 εξελευσεται ως εκ στεατος η αδικια αυτων διηλθοσαν εις διαθεσιν καρδιας
8 Er herrsche von Meer zu Meer, vom Strom bis an die Enden der Erde.	8 διενοηθησαν και ελαλησαν εν πονηρια αδικιαν εις το υψος ελαλησαν
9 Vor ihm sollen seine Gegner sich beugen, Staub sollen lecken all seine Feinde.	9 εθεντο εις ουρανον το στομα αυτων και η γλωσσα αυτων διηλθεν επι της γης
10 Die Könige von Tarschisch und von den Inseln bringen Geschenke, die Könige von Saba und Seba kommen mit Gaben.	10 δια τουτο επιστρεψει ο λαος μου ενταυθα και ημεραι πληρεις ευρεθησονται αυτοις
11 Alle Könige müssen ihm huldigen, alle Völker ihm dienen.	11 και ειπαν πως εγνω ο θεος και ει εστιν γνωσις εν τω υψιστω
12 Denn er rettet den Gebeugten, der um Hilfe schreit, den Armen und den, der keinen Helfer hat.	12 ιδου ουτοι αμαρτωλοι και ευθηνουνται εις τον αιωνα κατεσχον πλουτου
13 Er erbarmt sich des Gebeugten und Schwachen, er rettet das Leben der Armen.	13 και ειπα αρα ματαιως εδικαιωσα την καρδιαν μου και ενιψαμην εν αθωοις τας χειρας μου
14 Von Unterdrückung und Gewalttat befreit er sie, ihr Blut ist in seinen Augen kostbar.	14 και εγενομην μεμαστιγωμενος ολην την ημεραν και ο ελεγχος μου εις τας πρωιας
15 Er lebe und Gold von Saba soll man ihm geben! Man soll für ihn allezeit beten, stets für ihn Segen erflehen.	15 ει ελεγον διηγησομαι ουτως ιδου τη γενεα των υιων σου ησυνθετηκα
16 Im Land gebe es Korn in Fülle. Es rausche auf dem Gipfel der Berge. Seine Frucht wird sein wie die Bäume des Libanon. Menschen blühn in der Stadt wie das Gras der Erde.	16 και υπελαβον του γνωναι τουτο κοπος εστιν εναντιον μου
17 Sein Name soll ewig bestehen; solange die Sonne bleibt, sprosse sein Name. Glücklich preisen sollen ihn alle Völker und in ihm sich segnen.	17 εως εισελθω εις το αγιαστηριον του θεου και συνω εις τα εσχατα αυτων
18 Gepriesen sei der Herr, der Gott Israels! Er allein tut Wunder.	18 πλην δια τας δολιοτητας εθου αυτοις κατεβαλες αυτους εν τω επαρθηναι
19 Gepriesen sei sein herrlicher Name in Ewigkeit! Seine Herrlichkeit erfülle die ganze Erde. Amen, ja amen. [Ende der Gebete Davids, des Sohnes Isais.]	19 πως εγενοντο εις ερημωσιν εξαπινα εξελιπον απωλοντο δια την ανομιαν αυτων
	20 ωσει ενυπνιον εξεγειρομενου κυριε εν τη πολει σου την εικονα αυτων εξουδενωσεις
	21 οτι εξεκαυθη η καρδια μου και οι νεφροι μου ηλλοιωθησαν
	22 και εγω εξουδενωμενος και ουκ εγνων κτηνωδης εγενομην παρα σοι
	23 και εγω δια παντος μετα σου εκρατησας της χειρος της δεξιας μου
	24 εν τη βουλη σου ωδηγησας με και μετα δοξης προσελαβου με
	25 τι γαρ μοι υπαρχει εν τω ουρανω και παρα σου τι ηθελησα επι της γης
	26 εξελιπεν η καρδια μου και η σαρξ μου ο θεος της καρδιας μου και η μερις μου ο θεος εις τον αιωνα
	27 οτι ιδου οι μακρυνοντες εαυτους απο σου απολουνται εξωλεθρευσας παντα τον πορνευοντα απο σου
	28 εμοι δε το προσκολλασθαι τω θεω αγαθον εστιν τιθεσθαι εν τω κυριω την ελπιδα μου του εξαγγειλαι πασας τας αινεσεις σου εν ταις πυλαις της θυγατρος σιων