Ecclesiasticus 15

VULGATA	LXX
1 Qui timet Deum faciet bona, et qui continens est justitiæ apprehendet illam :	1 ο φοβουμενος κυριον ποιησει αυτο και ο εγκρατης του νομου καταλημψεται αυτην
2 et obviabit illi quasi mater honorificata, et quasi mulier a virginitate suscipiet illum.	2 και υπαντησεται αυτω ως μητηρ και ως γυνη παρθενιας προσδεξεται αυτον
3 Cibabit illum pane vitæ et intellectus, et aqua sapientiæ salutaris potabit illum : et firmabitur in illo, et non flectetur :	3 ψωμιει αυτον αρτον συνεσεως και υδωρ σοφιας ποτισει αυτον
4 et continebit illum, et non confundetur : et exaltabit illum apud proximos suos,	4 στηριχθησεται επ' αυτην και ου μη κλιθη και επ' αυτης εφεξει και ου μη καταισχυνθη
5 et in medio ecclesiæ aperiet os ejus, et adimplebit illum spiritu sapientiæ et intellectus, et stola gloriæ vestiet illum.	5 και υψωσει αυτον παρα τους πλησιον αυτου και εν μεσω εκκλησιας ανοιξει το στομα αυτου
6 Jucunditatem et exsultationem thesaurizabit super illum, et nomine æterno hæreditabit illum.	6 ευφροσυνην και στεφανον αγαλλιαματος ευρησει και ονομα αιωνος κατακληρονομησει
7 Homines stulti non apprehendent illam, et homines sensati obviabunt illi. Homines stulti non videbunt eam : longe enim abest a superbia et dolo.	7 ου μη καταλημψονται αυτην ανθρωποι ασυνετοι και ανδρες αμαρτωλοι ου μη ιδωσιν αυτην
8 Viri mendaces non erunt illius memores : et viri veraces invenientur in illa, et successum habebunt usque ad inspectionem Dei.	8 μακραν εστιν υπερηφανιας και ανδρες ψευσται ου μη μνησθησονται αυτης
9 Non est speciosa laus in ore peccatoris,	9 ουχ ωραιος αινος εν στοματι αμαρτωλου οτι ου παρα κυριου απεσταλη
10 quoniam a Deo profecta est sapientia. Sapientiæ enim Dei astabit laus, et in ore fideli abundabit, et Dominator dabit eam illi.	10 εν γαρ σοφια ρηθησεται αινος και ο κυριος ευοδωσει αυτον
11 Non dixeris : Per Deum abest : quæ enim odit ne feceris.	11 μη ειπης οτι δια κυριον απεστην α γαρ εμισησεν ου ποιησει
12 Non dicas : Ille me implanavit : non enim necessarii sunt ei homines impii.	12 μη ειπης οτι αυτος με επλανησεν ου γαρ χρειαν εχει ανδρος αμαρτωλου
13 Omne execramentum erroris odit Dominus, et non erit amabile timentibus eum.	13 παν βδελυγμα εμισησεν ο κυριος και ουκ εστιν αγαπητον τοις φοβουμενοις αυτον
14 Deus ab initio constituit hominem, et reliquit illum in manu consilii sui :	14 αυτος εξ αρχης εποιησεν ανθρωπον και αφηκεν αυτον εν χειρι διαβουλιου αυτου
15 adjecit mandata et præcepta sua.	15 εαν θελης συντηρησεις εντολας και πιστιν ποιησαι ευδοκιας
16 Si volueris mandata servare, conservabunt te, et in perpetuum fidem placitam facere.	16 παρεθηκεν σοι πυρ και υδωρ ου εαν θελης εκτενεις την χειρα σου
17 Apposuit tibi aquam et ignem, ad quod volueris porrige manum tuam.	17 εναντι ανθρωπων η ζωη και ο θανατος και ο εαν ευδοκηση δοθησεται αυτω
18 Ante hominem vita et mors, bonum et malum : quod placuerit ei dabitur illi :	18 οτι πολλη η σοφια του κυριου ισχυρος εν δυναστεια και βλεπων τα παντα
19 quoniam multa sapientia Dei, et fortis in potentia, videns omnes sine intermissione.	19 και οι οφθαλμοι αυτου επι τους φοβουμενους αυτον και αυτος επιγνωσεται παν εργον ανθρωπου
20 Oculi Domini ad timentes eum, et ipse agnoscit omnem operam hominis.	20 ουκ ενετειλατο ουδενι ασεβειν και ουκ εδωκεν ανεσιν ουδενι αμαρτανειν
21 Nemini mandavit impie agere, et nemini dedit spatium peccandi :
22 non enim concupiscit multitudinem filiorum infidelium et inutilium.