Sapienza 8

¹ Attingit ergo a fine usque ad finem fortiter
et disponit omnia suaviter.

² Hanc amavi et exquisivi a iuventute mea
et quaesivi sponsam mihi eam assumere
et amator factus sum formae illius.

³ Generositatem suam glorificat contuberniumhabens Dei,
sed et omnium Dominus dilexit illam.

⁴ Doctrix enim est disciplinae Dei
et electrix operum illius.

⁵ Et, si divitiae sunt desiderabilis possessio in vita,
quid sapientia locupletius,
quae operatur omnia?

⁶ Si autem sensus operatur,
quis horum, quae sunt, magis quam illa est artifex?

⁷ Et, si iustitiam quis diligit,
labores huius sunt virtutes:
sobrietatem enim et prudentiam docet,
iustitiam et fortitudinem,
quibus utilius nihil est in vita hominibus.

⁸ Et, si multam peritiam desiderat quis,
scit praeterita et futura conicit,
novit versutias sermonum et solutiones aenigmatum,
signa et monstra scit, antequam fiant,
et eventus momentorum et temporum.

⁹ Proposui ergo hanc adducere mihi ad convivendum,
sciens quoniam erit mihi consiliaria bonorum
et consolatio sollicitudinum et taedii.

¹⁰ Habebo propter hanc claritatem ad turbas
et honorem apud seniores iuvenis;

¹¹ acutus inveniar in iudicio
et in conspectu potentium admirabilis ero.

¹² Tacentem me sustinebunt
et loquentem me respicient
et, sermocinante me plura,
manus ori suo imponent.

¹³ Habebo per hanc immortalitatem
et memoriam aeternam his, qui post me futuri sunt, relinquam.

¹⁴ Disponam populos,
et nationes mihi erunt subditae;

¹⁵ timebunt me audientes reges horrendi,
in multitudine videbor bonus
et in bello fortis.

¹⁶ Intrans in domum meam, conquiescam cum illa;
non enim habet amaritudinem conversatio illius
nec taedium convictus illius,
sed laetitiam et gaudium.

¹⁷ Haec cogitans apud me
et commemorans in corde meo
quoniam immortalitas est in cognatione sapientiae,

¹⁸ et in amicitia illius delectatio bona,
et in laboribus manuum illius divitiae sine defectione,
et in certamine loquelae illius sapientia,
et praeclaritas in communicatione sermonum ipsius,
circuibam quaerens, ut mihi illam assumerem.

¹⁹ Puer autem eram ingeniosus
et sortitus sum animam bonam;

²⁰ quin potius, cum essem bonus,
veni in corpus incoinquinatum.

²¹ Et, ut scivi quoniam aliter non possem esse continens, nisi Deus det,
C et hoc ipsum erat sapientiae scire, cuius esset hoc donum C
adii Dominum et deprecatus sum illum
et dixi ex toto corde meo: