Sapientia 8

NOVA VULGATA	Biblia Tysiąclecia
1 Attingit ergo a fine usque ad finem fortiter et disponit omnia suaviter.	1 Sięga potężnie od krańca do krańca i włada wszystkim z dobrocią.
2 Hanc amavi et exquisivi a iuventute mea et quaesivi sponsam mihi eam assumere et amator factus sum formae illius.	2 Ją to pokochałem, jej od młodości szukałem: pragnąłem ją sobie wziąć za oblubienicę i stałem się miłośnikiem jej piękna.
3 Generositatem suam glorificat contuberniumhabens Dei, sed et omnium Dominus dilexit illam.	3 Sławi ona swe szlachetne pochodzenie, gdyż obcuje z Bogiem i miłuje ją Władca wszechrzeczy,
4 Doctrix enim est disciplinae Dei et electrix operum illius.	4 bo jest wtajemniczona w wiedzę Boga i w Jego dziełach dokonuje wyboru.
5 Et, si divitiae sunt desiderabilis possessio in vita, quid sapientia locupletius, quae operatur omnia?	5 Jeśli w życiu bogactwo jest dobrem pożądanym - cóż cenniejszego niż Mądrość, która wszystko sprawia?
6 Si autem sensus operatur, quis horum, quae sunt, magis quam illa est artifex?	6 Jeśli rozwaga jest twórcza - któreż ze stworzeń bardziej twórcze niż Mądrość?
7 Et, si iustitiam quis diligit, labores huius sunt virtutes: sobrietatem enim et prudentiam docet, iustitiam et fortitudinem, quibus utilius nihil est in vita hominibus.	7 I jeśli kto miłuje sprawiedliwość - jej to dziełem są cnoty: uczy bowiem umiarkowania i roztropności, sprawiedliwości i męstwa, od których nie ma dla ludzi nic lepszego w życiu.
8 Et, si multam peritiam desiderat quis, scit praeterita et futura conicit, novit versutias sermonum et solutiones aenigmatum, signa et monstra scit, antequam fiant, et eventus momentorum et temporum.	8 A jeśli kto jest żądny wielkiej wiedzy - ona zna przeszłość i o przyszłości wnioskuje, zna zawiłości słów i rozwiązania zagadek, wiedza wyprzedza znaki i cuda, następstwa chwil i czasów.
9 Proposui ergo hanc adducere mihi ad convivendum, sciens quoniam erit mihi consiliaria bonorum et consolatio sollicitudinum et taedii.	9 Postanowiłem więc wziąć ją za towarzyszkę życia, wiedząc, że mi będzie doradczynią w dobrem, a w troskach i w smutku pociechą.
10 Habebo propter hanc claritatem ad turbas et honorem apud seniores iuvenis;	10 Dzięki niej znajdę chwałę u ludu i cześć u starszych, sam będąc młody.
11 acutus inveniar in iudicio et in conspectu potentium admirabilis ero.	11 Bystrym znajdą mnie w sądzie, wzbudzę podziw u możnych.
12 Tacentem me sustinebunt et loquentem me respicient et, sermocinante me plura, manus ori suo imponent.	12 Gdy będę milczał - wyczekiwać będą, a gdy przemówię - uważać; i jeśli długo przemawiać będę - położą rękę na ustach.
13 Habebo per hanc immortalitatem et memoriam aeternam his, qui post me futuri sunt, relinquam.	13 Przez nią zdobędę nieśmiertelność, zostawię wieczną pamięć potomnym.
14 Disponam populos, et nationes mihi erunt subditae;	14 Będę władał ludami, poddane mi będą narody:
15 timebunt me audientes reges horrendi, in multitudine videbor bonus et in bello fortis.	15 usłyszawszy mnie ulękną się władcy straszliwi. Okażę się dobrym wśród ludu i mężnym na wojnie.
16 Intrans in domum meam, conquiescam cum illa; non enim habet amaritudinem conversatio illius nec taedium convictus illius, sed laetitiam et gaudium.	16 Wszedłszy do swego domu przy niej odpocznę, bo obcowanie z nią nie sprawia przykrości ani współżycie z nią nie przynosi udręki, ale wesele i radość.
17 Haec cogitans apud me et commemorans in corde meo quoniam immortalitas est in cognatione sapientiae,	17 Gdym sobie nad tym pomyślał i rozważyłem to w sercu, że w zażyłości z Mądrością leży nieśmiertelność,
18 et in amicitia illius delectatio bona, et in laboribus manuum illius divitiae sine defectione, et in certamine loquelae illius sapientia, et praeclaritas in communicatione sermonum ipsius, circuibam quaerens, ut mihi illam assumerem.	18 w przyjaźni z nią szlachetna rozkosz, w dziełach jej rąk nieprzebrane bogactwa, a roztropność we wspólnych z nią ćwiczeniach i sława w posiadaniu jej nauki - krążyłem, szukając, jak by ją wziąć do siebie.
19 Puer autem eram ingeniosus et sortitus sum animam bonam;	19 Byłem dzieckiem dorodnym i dusza przypadła mi dobra,
20 quin potius, cum essem bonus, veni in corpus incoinquinatum.	20 a raczej: będąc dobrym wszedłem do ciała nieskalanego.
21 Et, ut scivi quoniam aliter non possem esse continens, nisi Deus det, C et hoc ipsum erat sapientiae scire, cuius esset hoc donum C adii Dominum et deprecatus sum illum et dixi ex toto corde meo:	21 Wiedząc jednak, że nie zdobędę jej inaczej, tylko jeśli Bóg udzieli - a i to już było sprawą Mądrości wiedzieć, czyja jest ta łaska - udałem się do Pana i błagałem Go i mówiłem z całego serca: