Sapientia 8

¹ Attingit ergo a fine usque ad finem fortiter,
et disponit omnia suaviter.

² Hanc amavi, et exquisivi a juventute mea,
et quæsivi sponsam mihi eam assumere,
et amator factus sum formæ illius.

³ Generositatem illius glorificat,
contubernium habens Dei ;
sed et omnium Dominus dilexit illam.
⁴ Doctrix enim est disciplinæ Dei,
et electrix operum illius.
⁵ Et si divitiæ appetuntur in vita,
quid sapientia locupletius quæ operatur omnia ?
⁶ Si autem sensus operatur,
quis horum quæ sunt magis quam illa est artifex ?
⁷ Et si justitiam quis diligit,
labores hujus magnas habent virtutes :
sobrietatem enim et prudentiam docet,
et justitiam, et virtutem,
quibus utilius nihil est in vita hominibus.
⁸ Et si multitudinem scientiæ desiderat quis,
scit præterita, et de futuris æstimat ;
scit versutias sermonum, et dissolutiones argumentorum ;
signa et monstra scit antequam fiant,
et eventus temporum et sæculorum.
⁹ Proposui ergo hanc adducere mihi ad convivendum,
sciens quoniam mecum communicabit de bonis,
et erit allocutio cogitationis et tædii mei.
¹⁰ Habebo propter hanc claritatem ad turbas,
et honorem apud seniores juvenis ;
¹¹ et acutus inveniar in judicio,
et in conspectu potentium admirabilis ero,
et facies principum mirabuntur me :
¹² tacentem me sustinebunt,
et loquentem me respicient,
et sermocinante me plura, manus ori suo imponent.
¹³ Præterea habebo per hanc immortalitatem,
et memoriam æternam his qui post me futuri sunt relinquam.
¹⁴ Disponam populos,
et nationes mihi erunt subditæ :
¹⁵ timebunt me audientes reges horrendi.
In multitudine videbor bonus,
et in bello fortis.
¹⁶ Intrans in domum meam, conquiescam cum illa :
non enim habet amaritudinem conversatio illius,
nec tædium convictus illius,
sed lætitiam et gaudium.
¹⁷ Hæc cogitans apud me
et commemorans in corde meo,
quoniam immortalitas est in cognatione sapientiæ,
¹⁸ et in amicitia illius delectatio bona,
et in operibus manuum illius honestas sine defectione,
et in certamine loquelæ illius sapientia,
et præclaritas in communicatione sermonum ipsius :
circuibam quærens, ut mihi illam assumerem.
¹⁹ Puer autem eram ingeniosus,
et sortitus sum animam bonam.
²⁰ Et cum essem magis bonus,
veni ad corpus incoinquinatum.
²¹ Et ut scivi quoniam aliter non possem esse continens, nisi Deus det ;
et hoc ipsum erat sapientiæ, scire cujus esset hoc donum :
adii Dominum, et deprecatus sum illum,
et dixi ex totis præcordiis meis :