Sapienza 12

¹ Incorruptibilis enim spiritus tuus est in omnibus.

² Ideoque eos, qui exerrant, paulatim corripis
et, de quibus peccant, admones et corrigis,
ut, relicta malitia, credant in te, Domine.

³ Illos enim antiquos inhabitatores terrae sanctae tuae,
quos exhorruisti,

⁴ quoniam odibilia faciebant,
opera medicaminum et sacrificia impia;

⁵ et filiorum necatores sine misericordia
et comestores viscerum
C humanarum carnium epulationem et sanguinis -
participes mysteriorum e medio comissationis

⁶ et auctores caedis parentes ipsos animarum inauxiliatarum
perdere voluisti per manus parentum nostrorum,

⁷ ut dignam perciperet peregrinationem puerorum Dei,
quae tibi omnium carissima est terra.

⁸ Sed et his tamquam hominibus pepercisti
et misisti antecessores exercitus tui vespas,
ut illos paulatim exterminarent.

⁹ Non quia impotens eras in acie subicere impios iustis
aut bestiis saevis aut verbo duro simul exterminare;

¹⁰ sed, paulatim iudicans, dabas locum paenitentiae,
non ignorans quoniam nequam erat generatio eorum,
et naturalis malitia ipsorum,
et quoniam non poterat mutari cogitatio illorum in perpetuum:

¹¹ semen enim erat maledictum ab initio.
Nec timens aliquem, veniam dabas peccatis illorum;

¹² quis enim dicet tibi: “ Quid fecisti? ”. Aut quis stabit contra iudiciumtuum?
Aut quis tibi imputabit, si perierint nationes, quas tu fecisti?
Aut quis in contentionem tecum veniet,
vindex iniquorum hominum?

¹³ Non enim est alius Deus quam tu, cui cura est de omnibus,
ut ostendas quoniam non iniuste iudicasti.

¹⁴ Neque rex neque tyrannus in conspectu tuo
resistere poterit tibi de his, quos perdidisti.

¹⁵ Cum autem sis iustus, iuste omnia disponis;
ipsum quoque, qui non debet puniri, condemnare
exterum aestimas a tua virtute.

¹⁶ Fortitudo enim tua iustitiae initium est,
et ob hoc, quod omnium Dominus es, omnibus te parcere facit.

¹⁷ Fortitudinem enim ostendis,
cum non crederis esse in potentia consummatus,
et horum, qui te nesciunt, audaciam traducis.

¹⁸ Tu autem, dominator virtutis, cum clementia iudicas
et cum magna indulgentia disponis nos:
subest enim tibi, cum volueris, posse.

¹⁹ Docuisti autem populum tuum per talia opera,
quoniam oportet iustum esse humanum,
et bonae spei fecisti filios tuos,
quoniam das super peccatis paenitentiam.

²⁰ Si enim inimicos servorum tuorum et debitos morti
cum tanta castigasti attentione et remissione
dans tempus et locum, per quae possent mutari a malitia,

²¹ cum quanta diligentia iudicasti filios tuos,
quorum parentibus iuramenta
et conventiones dedisti bonarum promissionum!

²² Cum ergo das nobis disciplinam,
inimicos nostros multipliciter flagellas,
ut bonitatem tuam cogitemus iudicantes
et, cum de nobis iudicatur, speremus misericordiam.

²³ Unde et illis, qui in insipientia vitae iniuste vixerunt,
per abominationes suas dedisti tormenta.

²⁴ Etenim in erroris viis diutius erraverunt,
deos aestimantes, quae etiam inter animalia e turpibus sunt vilia,
infantium insensatorum more decepti:

²⁵ propter hoc, tamquam pueris insensatis,
iudicium in derisum dedisti.

²⁶ Qui autem ludibriis increpationis non sunt correcti,
dignum Dei iudicium experientur;

²⁷ in quibus enim ipsi patientes indignabantur,
per haec, quos putabant deos,
in ipsis, cum exterminarentur, videntes,
illum, quem olim negabant se nosse, verum Deum agnoverunt;
propter quod et finis condemnationis venit super illos.