1 υιε φυλασσε εμους λογους τας δε εμας εντολας κρυψον παρα σεαυτω [1α] υιε τιμα τον κυριον και ισχυσεις πλην δε αυτου μη φοβου αλλον | 1 Figlio mio, ritieni le mie parole, e fa tesoro dei miei precetti. |
2 φυλαξον εμας εντολας και βιωσεις τους δε εμους λογους ωσπερ κορας ομματων | 2 Figlio, osserva i miei precetti e vivrai, custodisci la mia legge come la pupilla, del tuo occhio, |
3 περιθου δε αυτους σοις δακτυλοις επιγραψον δε επι το πλατος της καρδιας σου | 3 legatela alle dita, scrivila sulle tavole del tuo cuore. |
4 ειπον την σοφιαν σην αδελφην ειναι την δε φρονησιν γνωριμον περιποιησαι σεαυτω | 4 Di' alla sapienza: « Tu sei mia sorella » e chiama tua amica la prudenza, |
5 ινα σε τηρηση απο γυναικος αλλοτριας και πονηρας εαν σε λογοις τοις προς χαριν εμβαληται | 5 affinchè essa ti preservi dalla donna estranea, dalla forestiera che usa parole melate. |
6 απο γαρ θυριδος εκ του οικου αυτης εις τας πλατειας παρακυπτουσα | 6 Dalla finestra della mia casa io guardavo attraverso le persiane, |
7 ον αν ιδη των αφρονων τεκνων νεανιαν ενδεη φρενων | 7 e vedo dei ragazzi, e noto un giovane insensato |
8 παραπορευομενον παρα γωνιαν εν διοδοις οικων αυτης | 8 che passa per la piazza rasente all'angolo e passeggia per la via davanti alla casa di lei, |
9 και λαλουντα εν σκοτει εσπερινω ηνικα αν ησυχια νυκτερινη η και γνοφωδης | 9 sul crepuscolo, al declinar del giorno, nelle tenebre della notte, nel buio. |
10 η δε γυνη συναντα αυτω ειδος εχουσα πορνικον η ποιει νεων εξιπτασθαι καρδιας | 10 Ed ecco ad incontrarlo una donna in abbigliamento da meretrice, pronta a rapire anime, ciarliera, girellona, |
11 ανεπτερωμενη δε εστιν και ασωτος εν οικω δε ουχ ησυχαζουσιν οι ποδες αυτης | 11 incapace di star ferma e di tenere i piedi in casa. |
12 χρονον γαρ τινα εξω ρεμβεται χρονον δε εν πλατειαις παρα πασαν γωνιαν ενεδρευει | 12 Ora per le strade, ora per le piazze, ora alle cantonate tende insidie. |
13 ειτα επιλαβομενη εφιλησεν αυτον αναιδει δε προσωπω προσειπεν αυτω | 13 Abbracciato il giovane, lo bacia, sfacciatamente lo accarezza e gli dice: |
14 θυσια ειρηνικη μοι εστιν σημερον αποδιδωμι τας ευχας μου | 14 «Avevo fatto voto d'un sacrifizio di ringraziamento, oggi ho sciolto il mio voto, |
15 ενεκα τουτου εξηλθον εις συναντησιν σοι ποθουσα το σον προσωπον ευρηκα σε | 15 per questo ti son venuta incontro, desiderosa di vederti, e t'ho trovato. |
16 κειριαις τετακα την κλινην μου αμφιταποις δε εστρωκα τοις απ' αιγυπτου | 16 Ho steso sulle corde il mio letto, vi ho messo sopra screziate coperte d'Egitto. |
17 διερραγκα την κοιτην μου κροκω τον δε οικον μου κινναμωμω | 17 Ho profumata la mia camera con mirra, aloe e cinnamomo. |
18 ελθε και απολαυσωμεν φιλιας εως ορθρου δευρο και εγκυλισθωμεν ερωτι | 18 Vieni, inebriamoci di amore, godiamo i desiderati amplessi finché non apparisca il giorno; |
19 ου γαρ παρεστιν ο ανηρ μου εν οικω πεπορευται δε οδον μακραν | 19 giacchè il marito non è in casa sua, e partito per lunghissimo viaggio, |
20 ενδεσμον αργυριου λαβων εν χειρι αυτου δι' ημερων πολλων επανηξει εις τον οικον αυτου | 20 aa preso seco un sacchetto di danaro, non tornerà che a luna piena ». |
21 απεπλανησεν δε αυτον πολλη ομιλια βροχοις τε τοις απο χειλεων εξωκειλεν αυτον | 21 Colle molte parole lo tira nella rete, colle lusinghe delle labbra lo trascina. |
22 ο δε επηκολουθησεν αυτη κεπφωθεις ωσπερ δε βους επι σφαγην αγεται και ωσπερ κυων επι δεσμους | 22 Egli subito la segue come un bue condotto al macello, come agnello che scherza e non sa, lo stolto, che è menato alla catena, |
23 η ως ελαφος τοξευματι πεπληγως εις το ηπαρ σπευδει δε ωσπερ ορνεον εις παγιδα ουκ ειδως οτι περι ψυχης τρεχει | 23 finchè una freccia non gli squarci il fegato: come un uccello si precipita sul laccio, senza riflettere che si tratta del pericolo della vita. |
24 νυν ουν υιε ακουε μου και προσεχε ρημασιν στοματος μου | 24 Or dunque, figlio mio, ascoltami, stai attento alle parole della mia bocca: |
25 μη εκκλινατω εις τας οδους αυτης η καρδια σου | 25 Il tuo cuore non si lasci trascinare nelle vie di lei, non ti smarrire nei suoi sentieri; |
26 πολλους γαρ τρωσασα καταβεβληκεν και αναριθμητοι εισιν ους πεφονευκεν | 26 Che molti ne ha fatti cadere trafitti, ed anche i più forti furon da lei uccisi. |
27 οδοι αδου ο οικος αυτης καταγουσαι εις τα ταμιεια του θανατου | 27 La sua casa è la via dell'inferno, e discende negli abissi della morte. |